Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ TITIUS KAI BODE (BODE’S LAW)

ΑΡΙΘΜΩ ΔΕ ΤΕ ΠΑΝΤ’ ΕΠΕΟΙΚΕΝ

«Ὅπερ δὴ καὶ ὁ σύμπας μιμούμενος Οὐρανὸς καὶ Κόσμος τὴν ἐγκύκλιον περιφορὰν περιπολεῖ, συνήνωταί τε πρὸς ἑαυτόν, καὶ τὰ στοιχεῖα κατὰ κύκλον περιδινούμενα ποδηγεῖ, πάντα τε ἐν ἀλλήλοις ὄντα καὶ πρὸς ἄλληλα φερόμενα συνέχει, μέτροις τε τοῖς ἴσοις ἀφορίζει καὶ τὰ πορρωτάτω διῳκισμένα, καὶ τὰς τελευτὰς ταῖς ἀρχαῖς οἷον γῆν Οὐρανῷ συγκεῖσθαι ποιεῖ, μίαν τε συνέχειαν καὶ ὁμολογίαν τῶν ὅλων πρὸς ὅλα ἀπεργάζεται».

«Αυτό ακριβώς μιμούμενος και σύμπας ο Ουρανός και ο Κόσμος εκτελεί την κυκλική περιφορά και είναι ενωμένος με τον εαυτόν του και οδηγεί τα στοιχεία τα περιδινούμενα κυκλικώς, συνέχει όλα τα ευρισκόμενα το ένα μέσα στο άλλο και κινούμενα προς άλληλα και προσδιορίζει με ίσα μέτρα και τα πιο απομακρυσμένα, κάνει τα τέλη να συντίθενται με τις αρχές, όπως τη Γη με τον Ουρανό και προκαλεί μία συνέχεια και συμφωνία όλων προς όλα»(1).
Όπως ανέφερα και στην αρχή του βιβλίου, «Φαέθων και Προζερπίνη» ο νόμος των Titius – Bode θεωρείτο «αυθαίρετος», μέχρι το 1781, που ανακαλύφθηκε ο πλανήτης Ουρανός, οπότε όλα τα τηλεσκόπια στράφηκαν στην απόσταση του Νόμου τους, μεταξύ του Άρη και του Δία, για να βρουν τον πιθανό πλανήτη, που δεν είχαν ανακαλύψει μέχρι τότε, οπότε μπροστά τους βρήκαν

τη ζώνη των Αστεροειδών,
η οποία, όπως, αποδεικνύω στο παραπάνω βιβλίο μου ήταν η θέση, στο Ηλιακό σύστημα, του Φαέθοντος.
Τι αναφέρει, όμως, ο Νόμος τους; Προτάθηκε, σαν Νόμος, για πρώτη φορά το 1766 από τον J.D. Titius και αργότερα αναπτύχθηκε από τον J.E. Bode.