Αστρολογικά κέντρα Λάγια

 «Λίπασμα γονερό για τις μελλούμενες σπορές»

                              Ν. Καζαντζάκης


Ο Κρόνος είναι ο Μεγάλος Διαχωριστής της υλικής και πνευματικής μας βαθμίδας, όπως έχω αναφέρει επανειλημμένα.
Είναι ο Πλανήτης που μας κρατά μέσα στο «Σπήλαιο» του Πλάτωνος ή μας επιτρέπει να ενωθούμε με τον Πνευματικό κόσμο.
Ο Άλαν Λήο στην Εσωτερική του Αστρολογία αναφέρει αυτή την ιδιότητα του Κρόνου δίνοντας τον παρακάτω πίνακα: (1)


Ουρανός    = Πνεύμα (Υδροχόος – Ο άνθρωπος – Ακτίνα Θέλησης)

Ερμής         = Πνευματική Ψυχή (Δίδυμοι – Τα δίδυμα – Ακτίνα Σοφίας)

Αφροδίτη = Ανθρώπινη Ψυχή (Ζυγός – Ο ισορροπημένος – Ψυχή)

Κρόνος     = Ο Μεγάλος Διαχωριστής (Η γέφυρα ανάμεσα στο Ανώτερο και στο Κατώτερο)

Σελήνη     =  Προσωπικός Νους (Εγκέφαλος - Νοητικές διαθέσεις)

Άρης         =  Προσωπικά αισθήματα (Ενστικτώδης Ψυχή)

Δίας          =  Φυσικές συνθήκες (Φυσικό κι Αιθερικό σώμα)

αναφέροντας, στη συνέχεια και τα εξής:

«Ο Κρόνος είναι ο πλανήτης του «Ντχάρμα» του Μυστικού Νόμου, του Νόμου του καθήκοντος ή των υποχρεώσεων για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.
Μεταφορικά μιλώντας κανένας δεν μπορεί να περάσει την επιρροή αυτού του πλανήτη αν δεν έχει πληρώσει τα χρέη της μοίρας ή Κάρμα μέχρι την τελευταία πεντάρα.

ΕΥΟΛΒΙΟΝ: 2ο Πυθαγόρειο Ενεργειακό κέντρο

«Η κάθε αλήθεια περνάει τρία στάδια.
  Πρώτα γελοιοποιείται.
  Μετά πολεμάται.
  Και τελικά γίνεται αποδεκτή ως αυτονόητη».

Σοπενχάουερ

Ξεκινώ με τον Ορφικό Ύμνο του Κρόνου γιατί όπως θα δούμε στη συνέχεια του άρθρου διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο 2ο ενεργειακό κέντρο, γιατί είναι ο κύριος ενορχηστρωτής.
Το κέντρο αυτό το ονομάζω Ευόλβιον από το επίθετο «εὔολβον» που έχουν προσεταιρίσει, στον Κρόνο, οι πρόγονοί μας.

«Ἀιθαλής, μακάρων τε θεῶν πάτερ ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν, ποικιλόβουλ᾽, ἀμίαντε, μεγασθενές, ἄλκιμε Τιτάν, ὃς δαπανᾶις μὲν ἅπαντα καὶ αὔξεις ἔμπαλιν αὐτός, δεσμοὺς ἀρρήκτους ὃς ἔχεις κατ᾽ ἀπείρονα κόσμον, αἰῶνος Κρόνε παγγενέτωρ, Κρόνε ποικιλόμυθε, Γαίης τε βλάστημα καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος, γέννα, φυή, μείωσι, Ῥέας πόσι, σεμνὲ Προμηθεῦ, ὃς ναίεις κατὰ πάντα μέρη κόσμοιο, γενάρχα, ἀγκυλομῆτα, φέριστε• κλύων ἱκετηρίδα φωνὴν πέμποις εὔολβον βιότου τέλος αἰὲν ἄμεμπτον».

«Εσύ που πάντοτε θάλλεις (ανθίζεις, ακμάζεις) και είσαι ο πατέρας των μακαρίων θεών και των ανθρώπων, πολυμήχανε, αμόλυντε, μεγαλοδύναμε, ισχυρέ Τιτάν εσύ εξαντλείς τα πάντα και αντιθέτως συ ο ίδιος τα επαυξάνεις• έχεις δεσμούς αδιάρρηκτους στον απέραντο κόσμο, ώ Κρόνε, πατέρα του αιώνος, Κρόνε με τα πολλά ονόματα, που είσαι το βλαστάρι της Γαίας και τ' Ουρανού με τα πολλά αστέρια• είσαι η γέννηση και η φθορά της Φύσεως, σύζυγος της Ρέας, σεβαστέ Προμηθεύς, που κατοικείς σε όλα τα μέρη του κόσμου, ο αρχηγός του γένους (των ανθρώπων), που η σκέψη σου είναι αγκαθωτή (που αγκυλώνει),(δική μου ερμηνεία,στη λέξη αγκυλομήτα = αγκύλη και Μήτις =περικλείει τη θεία Σοφία) κράτιστε• άκουσε την ικετευτικήν φωνήν μας, και είθε να μας στέλνεις πάντοτε άψογον τέλος βίου ευτυχισμένου».


ΕΥΟΛΒΙΟΝ

AZNA (Agnya ή Ajna, Άτζνα ή Άινα) είναι το σανσκριτικό του όνοµα, που σηµαίνει σανσκριτικά «γνωρίζω», «αντιλαμβάνομαι», «διατάσσω» «πέρα από τη σοφία».

Μετά το Κυμοθαλές, 1ο ενεργειακό κέντρο, έρχεται το Ευόλβιον το 2ο ενεργειακό κέντρο.
 

Ας το προσεγγίσουμε με τις δικές μας έννοιες.
Ο Πρόκλος αντιλαμβανόμενος τη μέγιστη σημασία της Δυάδας για την όλη εξέλιξη των όντων, αφιερώνει μακρές διευκρινήσεις για το θέμα αυτό, στα δύο θεμελιώδη σχόλια του, επάνω στην Πολιτεία του Πλάτωνος:

«Υπάρχουν δύο τρόποι κατανοήσεως των αδιαλείπτως επαναλαμβανομένων πολέμων μεταξύ των θεών, όπως τους αφηγούνται οι υπό του Απόλλωνος, εμπνεόμενοι ποιητές.
Ο ένας τρόπος αναφέρεται είς τας δύο Αρχάς του Παντός, τας απορρεούσας εκ της μίας υπερβατικής Αιτίας και ο οποίος θεωρεί τας με πλήρην τάξιν («ευτάκτως») διαιρέσεις των θείων γενών και εν συνεχεία αντιθέσεις που υφίστανται εις τα γένη ταύτα – είτε πέρας και άπειρον, είτε μονάδα και αόριστον δυάδα αποκαλέσωμεν τας πρωτίστας εκείνας υποστάσεις –.
Ο δεύτερος τρόπος εκκινών εκ της αντιθέσεως που διακρίνεται μεταξύ των όντων της κατωτάτης βαθμίδος και της συνεπαγομένης διακρίσεως, ανάγει την διαφοράν ταύτην εις τους αμέσους αρχηγούς των και φαντάζονται ότι οι διάφοροι ούτοι θεοί αγωνίζονται μεταξύ των».