1ο ενεργειακό κέντρο - Ελληνικά: Kυμοθαλές - Sanskrit: सहस्रार, Sahasrāra

Τα νέα ονόματα των Ενεργειακών κέντρων, τα οποία θα χρησιμοποιήσω προέρχονται, όπως έχω αναφέρει, από τα επίθετα που δίδονται στους θεούς, στους Ορφικούς Ύμνους. Επέλεξα για το πρώτο ενεργειακό κέντρο το όνομα Κυμοθαλές γιατί αναφέρεται στον Ορφικό Ύμνο του Ποσειδώνος, που όπως θα δούμε στη συνέχεια πρέπει, ονοματολογικά, να του ανήκει. Το πρώτο συνθετικό της λέξεως το {κυμώ-ούς (η)} σημαίνει κυματώδης και το δεύτερο συνθετικό {θάλος-εος (το)} αναφέρεται μεταφορικά για νέους θαλλερούς ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται στην ακμή τους (1).

Ας συγκεντρωθούμε, όμως, στον ύμνο του:

Κλῦθι, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαῖτα, ἵππιε, χαλκοτόρευτον ἔχων χείρεσσι τρίαιναν, ὃς ναίεις πόντοιο βαθυστέρνοιο θέμεθλα, ποντομέδων, ἁλίδουπε, βαρύκτυπε, ἐννοσίγαιε, κυμοθαλής, χαριδῶτα, τετράορον ἅρμα διώκων, εἰναλίοις ῥοίζοισι τινάσσων ἁλμυρὸν ὕδωρ, ὃς τριτάτης ἔλαχες μοίρης βαθὺ χεῦμα θαλάσσης, κύμασι τερπόμενος θηρσίν θ᾽ ἅμα, πόντιε δαῖμον· ἕδρανα γῆς σώζοις καὶ νηῶν εὔδρομον ὁρμήν, εἰρήνην, ὑγίειαν ἄγων ἠδ᾽ ὄλβον ἀμεμφῆ.

Γένοιτο

Εισάκουσε, ω Ποσειδών, γαιοκράτη, μαυρομάλλη, ιππευτικέ, τη χαλκοτόρνευτη που έχεις στα χέρια τρίαινα, Εσύ που κατοικείς στα θέμελα του βαθύκολπου πόντου, θαλασσοκράτορα, θαλασσόγδουπε, βροντόηχε, γαιοσείστη, ο κυματοπληθής Εσύ, χαριτοδότη, που ξεκινάς το τέθριππο, αναταράζοντας με σφυριξιές θαλάσσιες το αλμυρό νερό, Εσύ που σου έλαχε ως μερίδιο τρίτο η βαθιά ροή της θάλασσας, που τέρπεσαι με κύματα και με θεριά μαζί, θαλάσσιε θεέ, είθε να σώζεις τα στηρίγματα της γης και την ορμή την εύδρομη των πλοίων, κομίζοντας ειρήνη, υγεία και αψεγάδιαστη ευτυχία.

Γένοιτο


Είναι ο Αόρατος Ναός, ο δικός μου Θεός που σε βιβλία δε χώρεσε... Ο δικός του ο Λόγος, το Σύμπαν... Εκπροσώπους και δούλους δεν όρισε... Στην ψυχή έχει αφήσει το νήμα...(2)

Το πρώτο ενεργειακό κέντρο για πρώτη φορά το τοποθετώ στον ενδοκρινή αδένα της επιφύσεως, γνωστό επίσης και ως κωνάριο, ενώ μέχρι σήμερα τοποθετείτο στον ενδοκρινή αδένα της Υποφύσεως.
Η επίφυση, αποτελεί μέρος του επιθαλάμου (της ραχιαίας επιφάνειας του διάμεσου εγκεφάλου), έχει σχήμα κώνου και μέγεθος μπιζελιού. Στο μέσον της έχει κόλπωμα.
        

«Οι δοξασίες που κατά καιρούς διατυπώθηκαν για τη λειτουργική σημασία της Επιφύσεως ήταν ακραίες, από την εποχή του Ηρόφιλου,

Ηρόφιλος

ο οποίος υποστήριξε ότι η Επίφυση είναι "ο σφιγκτήρ της σκέψεως" και του Καρτεσίου, ο οποίος νόμιζε, όπως θα δούμε πιο κάτω, ότι η Επίφυση ήταν "η έδρα της ψυχής", μέχρι τους ερευνητές των νεωτέρων χρόνων, οι οποίοι αμφισβητούσαν κάθε βιολογικό της ρόλο στηριζόμενοι στη συχνή και εκτεταμένη αποτιτάνωσή της. Η Επίφυση, όμως διαπιστώθηκε ότι αποτελεί πραγματικό ενδοκρινή αδένα, ο οποίος εκκρίνει μία τουλάχιστον ορμόνη τη μελατονίνη». (3)
Αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότεροι ενεργειακοί θεραπευτές δεν θέτουν στο έβδομο ενεργειακό κέντρο,  όπως συνηθίζεται να λέγεται, τώρα πλέον πρώτο, 
την Επίφυση, αλλά την Υπόφυση, αφού όπως
διαβάσαμε ονομάστηκε η Επίφυση ενδοκρινής αδένας.
Υπογράμμισα τα συγκεκριμένα σημεία γιατί θα τα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο των ενεργειακών κέντρων για την επίτευξη της εσωτερικής μας ηρεμίας και την αποφυγή ασθενειών.
Κάποιος ενδοκρινολόγος, που τυχαία συνάντησα σ’ ένα ταξίδι μού ανέφερε ότι η Επίφυση ίσως δημιουργεί εσωτερική Εντροπία. Βέβαια, μου είπε ότι δε θέλει ν' αναφερθεί τ' όνομά του.
Επειδή, όμως, το φαινόμενο της Εντροπίας αποσαφηνίζει λειτουργίες της Επιφύσεως, αστρολογικά, με σαφείς ιδιότητες, όπως θα δούμε στη συνέχεια θα την εντάξω στο άρθρο μου με ... κάποια επιφύλαξη μελλοντικής επιστημονικής αποσαφήνισης.

«Η Εντροπία είναι ένα θεμελιώδες θερμοδυναμικό μέγεθος τάξεως και αταξίας της ύλης, που παρατηρείται σ’ ένα σύστημα.

 Όσο μικρότερη εντροπία έχει ένα υλικό σώμα, τόσο πιο χρήσιμη ενέργεια διαθέτει και τόσο μεγαλύτερη είναι η τάξη, που εμφανίζει μικροσκοπικά, σε σχέση, δηλαδή, με τη λειτουργία του μικρόκοσμου.

Η Εντροπία για ένα αποκλεισμένο σύστημα, για το οποίο – όπως συμβαίνει συνήθως – γίνονται μεταβολές αυτού μη αντιστρεπτές ή αυτόματα εξελισσόμενες, συνεχώς αυξάνεται.

Π.χ. έχουμε δύο δοχεία όμοια, πλήρη μορίων αζώτου το ένα και οξυγόνου το άλλο. Αν τα συνδέσουμε με σωλήνα παρατηρούμε ομογενή ανάμειξη των δύο αερίων.  Το φαινόμενο είναι μη αντιστρεπτό και γίνεται μόνο του.
Δεν είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς ότι με την πάροδο του χρόνου θα σημειωθεί κάποτε, τέτοια κατανομή μορίων και ταχυτήτων, ώστε τα αέρια μόνα τους να διαχωριστούν και να καταλάβουν τ' αρχικά δοχεία.

Πρακτικά, αυτό, είναι αδύνατο.

Άρα, η ανάμειξη αυτή δεν είναι φαινόμενο αναστρέψιμο και γι’ αυτό γίνεται αυτόματα στη φύση η δε ομογένεια του μίγματος αποτελεί από ενεργειακή πλευρά «ευσταθέστερη» κατάσταση (σημαίνει δηλ. μικρότερη ενέργεια η οποία μπορεί ν’ αποδοθεί σ’ εμάς) ή διαφορετικά μεγαλύτερη εντροπία.

Είναι δηλ. σαν εάν κάποιο ποσόν ενέργειας «εντός τρέπεται» γίνεται δηλαδή πλέον ανίκανο να μετατραπεί σε έργο.

Βάσει των ανωτέρω απόψεων θα ήταν δυνατόν να υποστηριχθεί ότι το Σύμπαν στην εξέλιξή του προχωρεί σε αύξουσα Εντροπία και ότι όταν φθάσει τη μέγιστη τιμή τότε όλα τα σώματα έχοντας την ευσταθέστατη θέση και ευρισκόμενα σε πιθανότατη κατάσταση ισορροπίας και την αυτή θερμοκρασία θα πάψουν ν’ αντιδρούν οπότε θα έρθει ο «θερμικός θάνατος» του κόσμου.

Σε αυτά όμως, αντιστρατεύονται οι νεώτερες θεωρίες της Φυσικής γιατί η έννοια της Εντροπίας είναι στατιστικής φύσεως και αφορά σε μεγάλο πλήθος μορίων από τα οποία αποτελούνται τα σώματα του μακρόκοσμου.

Δεν ισχύει προφανώς, ο συλλογισμός τον οποίο αναλύσαμε για το μείγμα των αεριών όταν τα μόρια είναι λίγα γιατί τότε λόγω των τυχαίων κινήσεών τους είναι δυνατόν να βρεθούν χωριστά το άζωτο και το οξυγόνο.  Επομένως στην κλίμακα του μικρόκοσμου

α) με το μικρό σχετικά αριθμό σωματιδίων,

β) την ισχύ της αρχής της Απροσδιοριστίας - στην οποία ήδη αναφερθήκαμε στο άρθρο «Λίγα για την ιστορία της Αστρολογίας» - και

γ) τις ορισμένες ενεργειακές καταστάσεις και τις διαφορετικές δυνάμεις καθώς και
δ) το μετατρέψιμο «ενέργειας – ύλης», η απλή θερμοδυναμική ερμηνεία και γενίκευση της έννοιας της αύξουσας Εντροπίας δέον να θεωρηθεί παρακινδυνευμένη.

Εντροπία στο σύμπαν

Η Εντροπία αυξάνεται συνήθως  με το ύψος στην ατμόσφαιρα και όσο εντονότερη είναι η αύξηση αυτή τόσο ευσταθέστερη είναι η ατμόσφαιρα γιατί, στην περίπτωση αυτή, για την κατακόρυφη μετακίνηση τμημάτων του αέρα είναι αναγκαίο να δαπανηθεί έργο.  

Αντίθετα, στις λιγότερο συνήθεις περιπτώσεις κατά τις οποίες σ’ ένα στρώμα αέρα η Εντροπία ελαττώνεται με το ύψος οι κατακόρυφες κινήσεις του αέρα προχωρούν με αποβολή έργου με συνέπεια να δημιουργηθούν αεροπορικές αναταράξεις, νέφη και καταιγίδες. Εάν η Εντροπία διατηρείται σταθερή παρά τη μεταβολή του ύψους βρίσκεται σε αδιάφορη ισορροπία».

Όλα αυτά που ανέφερα από την Εγκυκλοπαίδεια του Ελευθερουδάκη για μια πρώτη εικόνα απλών φυσικών φαινομένων που παρουσιάζεται το φαινόμενο της Εντροπίας και θα μας φανούν χρήσιμα στη συνέχεια του άρθρου.

Μέχρι τώρα οι πλανήτες που αντιπροσώπευαν το πρώτο ενεργειακό κέντρο και την Επίφυση, ήταν ο Ποσειδών και ο Κρόνος και  τα ζώδια, τα αντίστοιχα ζώδιά τους, οι Ιχθείς και ο Αιγόκερως.

Οι έρευνες μού έδειξαν ότι μόνον ο Ποσειδών ενεργοποιεί την Επίφυση. Ο Ουρανός μάλιστα, και όχι ο Κρόνος συμμετέχει στην ενέργεια του Ποσειδώνος, διασπά τα ηλεκτρομαγνητικά ρευστά και την προωθεί, σα Μονάδα 2, στην Υπόφυση.

Τελειώνοντας τα Ενεργειακά Κέντρα θα σας δώσω κάποιες σκέψεις μου για τις καρκινικές καταστάσεις και θα δούμε, μαζί, ότι η ενεργοποίηση τους γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις από τον Ποσειδώνα με τη συμμετοχή τού Φαέθοντος, όχι του Αστεροειδούς, αλλά ουρανίου σώματος που καθ΄  υπόθεση  εξερράγη (βλέπε περισσότερα στο βιβλίο μου Φαέθων και Προζερπίνη). (4)

Αν ανατρέξουμε στο Ζωδιακό Κύκλο αμέσως θα δούμε του λόγου το αληθές.

Το πρώτο ζώδιο το οποίο ξεκινά τη Μεταφυσική (δεξιόστροφη) πορεία τού Ζωδιακού Κύκλου είναι οι Ιχθείς τους οποίους μπορούμε να προσομοιάσουμε με το Ησιόδειο Χάος ή όπως πολύ ωραία μας αναφέρει ο Δαμάσκιος εξηγώντας την Ορφική Θεολογία, το Ύδωρ του οποίου κύριος κυβερνήτης είναι ο Ποσειδών.

Το απόσπασμα του Δαμασκίου βρίσκεται στο τέλος του άρθρου. (5)

 Ας σκύψουμε και πάλι, με προσοχή, στον Κρατύλο του Πλάτωνος και ας διαβάσουμε το απόσπασμα, το σχετικό με τον Ποσειδώνα:

    «ΣΩΚ. Ο Ποσειδών μου φαίνεται ότι ονομάστηκε έτσι από τον πρώτο που τον ονόμασε, επειδή, καθώς εκείνος βάδιζε, η φύση της θάλασσας δεν τον άφησε να προχωρήσει, αλλά του έγινε σαν δέσιμο των ποδιών. Τον θεό, λοιπόν, που είναι άρχοντας αυτής της δύναμης τον ονόμασε "Ποσειδώνα", σαν να ήταν "Ποσίδεσμος" (με δεμένα πόδια). Το ε ίσως προστέθηκε για να είναι ωραιότερη η λέξη. Ίσως, όμως, να μην εννοεί αυτό, γιατί παλιά το όνομά του αντί του σίγμα είχε δύο λάμδα, εννοώντας ότι ο θεός είναι "πολλά ειδώς" (γνώστης πολλών). Ίσως πάλι να πήρε το όνομά του από το σείω, "ο σείων", με προσθήκη του πι (Π) και του δέλτα (Δ)». (6)

Αν βαθμολογήσουμε τις λέξεις τις σχετικές με τον Ποσειδώνα, λεξαριθμικά, έχουμε:

Ποσίδεσμος: 80+70+200+10+4+5+200+40+70+200=879=24=2+4=6

Πολλά ειδώς:

80+70+30+30+1+5+10+4+800+200=1230=1+2+3+0=6

Ο σείων:

70+200+5+10+800+50=1135=1+1+3+5=10=1+0=1

               

Οι λέξεις «Ποσίδεσμος» και «Πολλά ειδώς» μας δίνουν τον πρώτο τέλειο αριθμό 6, όπως είδαμε στο 1^ο μέρος των Ενεργειακών κέντρων  στο Φερόλβιο και η λέξη «ο σείων», «αυτός που κινεί», φέρει τη Μονάδα 1, αθροιστικά.

   

Ο επόμενος πλανήτης, όπως ανέφερα, είναι ο Ουρανός:

Γαία και Ουρανός

«Τούτος (ο Κρόνος), όπως λένε είναι γιος του Ουρανού. Και σωστά αυτό που βλέπουμε προς τα επάνω λέγεται "ουρανία", "ορώσα τα άνω…"».(7)

Βαθμολογώ τον Ουρανό, όπως τον αναφέρει ο Σωκράτης, σαν:

Ορώσα τα άνω = 70+100+800+200+1+300+1+1+50+800 = 2323 = 10 = 1 και σαν

Ουρανία: 70+400+100+1+50+10+1=632=6+3+2=11=1+1=2

Βλέπουμε εδώ, με τη βαθμολόγηση των πλανητών, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ένα θείο σχέδιο σ’ εξέλιξη.

Έχουμε σαν πρώτη αρχή το Ζων  Ύδωρ (Μονάδα 1 - Ποσειδών -Ιχθείς) και μετά τη συνένωση με τη Μονάδα 1 του Ουρανού (Υδροχόος), ο οποίος, τα Ηλεκτρομαγνητικά του ρευστά, τα διασπά σε Μονάδα 2, δηλαδή Ηλεκτρισμό και Μαγνητισμό κι έτσι ξεκινά η δυαδικότητα σα Δημιουργία, πρώτα σε πνευματικό και μετά σε Υλιστικό Σύμπαν, με τη συνέργεια βεβαίως του Κρόνου ο οποίος τούς προσφέρει τη συνεκτικότητά του, όπως θα δούμε στο 2^ο Ενεργειακό Κέντρο. Εφελκύουμε, λοιπόν, δυναμοενέργεια (Ποσειδών) και  διασπάμε τα ηλεκτρομαγνητικά ρευστά (Ουρανός) για να δημιουργήσουμε γύρω μας τον αντίστοιχο δικό μας Κύκλο του Μαίμπιους, την επαναφορά των δυναμοκαλούμενων οφειλών μας.

Κύκλος Μαίμπιους

Άρα η Επίφυση είναι ο κύριος εξουσιαστής των ενδοκρινών αδένων. 

Έχω μάλιστα παρατηρήσει στατιστικά, ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας σ’ ένα γενέθλιο ωροσκόπιο υπάρχει σε αρνητική όψη Ποσειδώνα – Ουρανού - Κρόνου, γιατί το σύμπτωμα της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι κυρίως:

α) η απώλεια της ισορροπίας δηλαδή ότι ακριβώς γίνεται, μετεωρολογικά, με την αύξηση της τιμής της Εντροπίας και

β) η μη σαφής αντίληψη της πραγματικότητας, ότι δηλαδή ακριβώς μας λένε εννοιολογικά: ο Ουρανός (διάσπαση) και ο Ποσειδών (ασάφεια, ουτοπία).

 Οι αριθμοί που απομένουν, από τη βαθμολόγηση των δύο Πλανητών, του Ποσειδώνος και του Ουρανού δηλαδή οι: 6 και 2 κατέρχονται στο 2^ο ενεργειακό κέντρο, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

Ακριβώς τις ίδιες σκέψεις είχε κάνει και ο Καρτέσιος για την Επίφυση αλλά δεν είχε τη δυνατότητα να τις στηρίξει. Τώρα, ίσως τα Πλατωνικά κείμενα μας δίνουν τη δυνατότητα να τον δικαιώσουμε. Ας δούμε το συγκεκριμένο σκεπτικό της θεωρίας του Καρτέσιου.[8]

«Η ριζική αντίθεση πνεύματος και ύλης, έφερε τον Καρτέσιο αντιμέτωπο μ’ ένα επιπλέον πρόβλημα. Πώς γίνεται η επικοινωνία των δύο αυτών κόσμων; Ποια είναι και με ποιον τρόπο γίνεται η επαφή με τα εκτατά σώματα μιας υπόστασης που δεν καταλαμβάνει έκταση στον χώρο; Πώς, για παράδειγμα, το πνεύμα συλλέγει τα πληροφοριακά δεδομένα των αισθήσεων; Ο Καρτέσιος, για να λύσει αυτό το πρόβλημα, ανέπτυξε μια θεωρία περί αλληλεπίδρασης σώματος - πνεύματος μέσω της επίφυσης (κωναρίου), ενός αδένα στο κέντρο του εγκεφάλου. Ωστόσο η εξήγηση που έδωσε ήταν ελλειπής, καθώς το πρόβλημα της αλληλεπίδρασης δύο "ουσιών" (ύλη-πνεύμα) αν αυτές υποτεθούν εντελώς διαφορετικές δεν είναι εύκολο να επιλυθεί, και η αναφορά του στην επίφυση δεν είχε ούτως ή άλλως καμία επιστημονική βάση.

  Ο Γάλλος θεολόγος και φιλόσοφος Νικολά ντε Μαλμπράνς, σε χαρακτικό του 18oυ αι. (Εθνική Βιβλιοθήκη, Παρίσι)

.

 Αργότερα το ίδιο ζήτημα επαναπραγματεύεται ο Άρνολντ Γκέλινγκς (Arnold Geulincx, 1624 – 1669), Φλαμανδός φιλόσοφος που θεωρείται οπαδός και συνεχιστής του Καρτέσιου, και ο Νικολά Μαλμπράνς (Nicolas Malebranche, 1638 – 1715), Γάλλος φιλόσοφος που επεδίωξε να συνθέσει τον Αυγουστίνο με τον Καρτέσιο. Τα ερωτήματα επανέρχονται: Πώς αλληλεπιδρούν αυτοί οι δύο κόσμοι; Τι είναι αυτό που κάνει το χέρι να σηκώνεται; Ποια είναι η αιτία της κίνησης; Παρότι οι θεωρήσεις του Μαλμπράνς ότι "το πνεύμα είναι πεπερασμένο και ως τέτοιο δεν μπορεί ν’ αποτελεί αιτία", και από την άλλη "η ύλη δεν μπορεί να είναι αιτία η ίδια, ως παθητική οντότητα χωρίς ιδέες" μοιάζουν αυθαίρετες, ωστόσο απτόητος οδεύει προς το συμπέρασμα του ότι άρα αιτία μπορεί να είναι μόνο η παρέμβαση του Θεού. Εφ’ όσον δεν υπάρχει ενότητα μεταξύ σώματος και ψυχής, τη σχέση μεταξύ ιδεών και εμπειρικής πραγματικότητας εγγυάται μόνο μια διαμεσολάβηση εκ των άνω. Το πρόβλημα του καρτεσιανού φαντάσματος στη μηχανή, ενός από τα πιο γνωστά προβληματικά σημεία του συστήματος του Καρτέσιου, υποτίθεται επιλύεται, αλλά κατά ένα παιχνίδι των λέξεων αρκετά ειρωνικό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό δε γίνεται παρά με την επιστράτευση ενός από μηχανής Θεού».

Ίσως είναι η Ποσειδώνια δυναμοενέργεια των Ουράνιων Ηλεκτρομαγνητικών ρευστών...

Ας προχωρήσουμε, τώρα στην ορμόνη την οποία εκκρίνει η Επίφυση και η οποία είναι η Μελατονίνη.

Η Μελατονίνη βοηθά τον οργανισμό να γνωρίζει, πότε είναι η ώρα για να κοιμηθούμε και πότε είναι η ώρα για να ξυπνήσουμε. Το συγκεκριμένο φαινόμενο αστρολογικά, το κυβερνά ο Ποσειδών.

 Η Μελατονίνη αυξάνει την παραγωγή λεμφοκυττάρων (Λέμφος = Ποσειδών) τύπου Τ, που είναι ο βασικός πυλώνας του ανοσολογικού συστήματος (Ποσειδών).

Βοηθάει εναντίον της αποδιοργάνωσης του βιολογικού ρυθμού που συμβαίνει όταν το άτομο ταξιδεύει σε διαφορετικές ζώνες χρόνου.

Οι παρενέργειες της Μελατονίνης είναι υπνηλία (Ποσειδών) και αίσθημα μέθης (φαινόμενο Εντροπίας – Ποσειδών).

Και οι δύο ορμόνες λοιπόν, προκαλούν και τροποποιούν το φαινόμενο της αδράνειας των φυσικών αισθήσεών μας μήπως, ίσως, για να μας φέρουν σε επαφή με άλλες συνειδητότητες με τις οποίες δεν μπορούμε να συνδεθούμε σε κατάσταση εγρήγορσης, όπως ανέφεραν ο Καρτέσιος, ο Άρνολντ Γκέλινγκς και ο Νικολά Μαλμπράνς;

 Ας λάβουμε λοιπόν, σοβαρά υπ’ όψιν μας και κυρίως τα άτομα που ασχολούνται με συμπαντικές ενέργειες, (Reiki, Siatsou κ.λ.π.) την αστρολογική απεικόνιση των πλανητών Ποσειδώνος και Ουρανού σ’έναν αστρολογικό χάρτη ώστε να έχουν τη δυνατότητα να δώσουν τη σωστή βοήθεια.

Ας δούμε όμως, ποιες ιατρικές έννοιες κυβερνά, επί πλέον, ο Ποσειδών:

Λεμφικό, πέλματα, στα οποία, πέλματα, η ρεφλεξολογία δέχεται ότι υπάρχουν όλα τα σωματικά κέντρα, άρα είναι υπεύθυνα για όλη την οργανική τάξη, τις τοξίνες και τις ασθένειες  που δεν μπορούν εύκολα να διαγνωσθούν (γιατί δεν έχει αποκαλυφθεί η λειτουργικότητα της Επιφύσεως), την παράλυση, την παράνοια, τη σωματική αδυναμία, τη φαρμακευτική ευαισθησία, τον εθισμό σε ναρκωτικά και αλκοόλ, τον ύπνο, το κώμα, αλλά και την ενόραση.
Ας σκεφτούμε την παρακάτω σκέψη μου:

Ποσειδών εισέρχεται (Επίφυση), Ποσειδών εξέρχεται (πέλματα).

 

Ρώσοι επιστήμονες μάλιστα ανακάλυψαν ότι το ανθρώπινο DNA είναι ένα βιολογικό Ίντερνετ και ανώτερο από πολλές πλευρές από το τεχνητό. Πρόσφατη Ρωσική επιστημονική έρευνα σχετικά με το ανθρώπινο DNA εξηγεί άμεσα ή έμμεσα φαινόμενα όπως η μαντική ικανότητα, η διαίσθηση, η εξ αποστάσεως θεραπεία, η αυτο - θεραπεία, οι ασυνήθιστες αύρες γύρω από ανθρώπους, η επήρεια του μυαλού στον καιρό και πολύ περισσότερα.
Όλες οι πληροφορίες είναι από το βιβλίο "Vernetzte Intelligent"  των Grazyna Fosar και Franz Bludorf.
Το άρθρο διορθώθηκε και μεταφράστηκε από τα Γερμανικά. Έγινε περίληψη και σχολιασμός από τον Baerbel και τον Ion Maggo. 

Τις ιατρικές αναφορές του Ουρανού θα τις αναλύσουμε στο επόμενο άρθρο, γιατί θα τον εξετάσουμε εκτενέστερα στις διαδικασίες της υποφύσεως, του 2^ου μας ενεργειακού Κέντρου και του Υποθαλάμου.

Ας ασχοληθούμε τώρα και με τις γνωστές ιδιότητες του 1^ου ενεργειακού μας Κέντρου, του Κυμοθαλούς όπως έχουν δοθεί μέχρι τώρα.

Το χρώμα που ανταποκρίνεται σ’αυτό το ενεργειακό κέντρο είναι ένας συνδυασμός εναλλασσόμενος ιώδους, χρυσού και λευκού.

Όσα άτομα έχουν ενεργοποιηθεί με Reiki είναι σίγουρο ότι έχουν αυτή την εμπειρία της εναλλαγής των χρωμάτων.

Τα ζώδια που το αντιπροσωπεύουν τώρα πλέον είναι ο Υδροχόος με κυβερνήτη τον Ουρανό και οι Ιχθείς με κυβερνήτη τον Ποσειδώνα .

Η αρχή που το αντιπροσωπεύει σ’ ένα μεταφυσικό επίπεδο είναι το καθαρότατο Είναι.

Ας θυμηθούμε τι μας είπε ο Σωκράτης για τους δύο θεούς. Ουρανός «ορώσα τα άνω», δηλαδή, ο Ουρανός είναι ο Πλανήτης που μπορεί να συντονιστεί με τη Θεϊκή ενέργεια – Ποσειδώνα, που αναφέρεται ως «ο σείων», … οι καταιγίδες της Εντροπίας.

Αν, μάλιστα, θέλουμε να το ορίσουμε με τις ανατολικές θεωρίες είναι ο λωτός με τα 1000 πέταλα.
Βέβαια σε αυτό το σημείο σημειώνει η Έλενα Ρέριχ:



«Όλα τα σχέδια του ανθρώπου με το λωτό πάνω από το κεφάλι του είναι απλώς μεταφορικά, όπως ακριβώς και τα ονόματα των κέντρων, τα οποία ονομάζονται Λωτοί.
Ο αριθμός των πετάλων αντιστοιχεί στις διακλαδώσεις ενός νευρικού κέντρου. ΄Ολες οι υποδείξεις αναφορικά με το μέγεθος, το χρώμα και τον αριθμό των πετάλων είναι σχετικές. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς την ατομικότητα όλων των εκδηλώσεων».(9)

Θα τελειώσουμε με ένα απόσπασμα γιατί πιστεύω, ότι είναι απόλυτα ταυτισμένο με όλες τις παραπάνω έννοιες:

« Τί είναι ο Ποσειδών στον εσωτερικό απομυθολογισμό;

Ποσειδών είναι η δόνηση της συνείδησης ή η χαμηλότερη δόνηση του Νου του ανθρώπου. Είναι η πρωταρχική ανάβλυση της ζωής ή της αλόγου ζωής, που σιγά - σιγά θα επανεύρει την κρίση της μέσα στη φύση – ύλη.

Μια άλογη πρωταρχική ζωή ξεπηδάει από την ύλη, δίχως να ξέρει πώς θα ζήσει και πώς θα προσανατολισθεί.

Αυτή η πρωτοδύναμη στην ύλη έχει μέσα της ενελιγμένη μια κρίση – γνώση, που σιγά σιγά θα εκδηλωθεί και … θα εξελιχθεί. Η ενελιγμένη αυτή γνώση είναι ο Ποσειδών, που ενυπάρχει στο υγρό στοιχείο, όπου ενώνεται το υδρογόνο και το οξυγόνο, εισέρχεται στην οποιαδήποτε ζωή και εκεί μέσα εκδηλώνεται». (10)

Και για να πάω αυτόν τον αποσυμβολισμό λίγο πιο πέρα ο Ποσειδών είναι η υδατοενέργεια εκείνη που μετατρέπει τον Τυφώνα – Ήλιο που ξηραίνει τις ερήμους και αποσυντονίζει τη ζωή στους συγκεκριμένους τόπους, με το υγρό του στοιχείο, σε γονιμοποιό – Φοίβο Απόλλωνα – Ήλιο, Δημιουργό της Ζωής και βοηθό της Εξελίξεως.

Είναι η ενέργεια που την άμορφη διχοτομημένη, γονιμοποιημένη ύλη στη Μήτρα – Μητέρα, τη μετατρέπει σε Ζωή, με τις υγραντικές του ιδιότητες και δημιουργεί το υπόβαθρο στην Ψυχοενέργεια να ενσωματωθεί.

                                               Ευγενία

                                                              

[Δαμάσκιος: Περί των πρώτων αρχών (123, τόμ α΄, σελ. 317 15, Ruelle)

H Ορφική Θεολογία που αποδίδεται στον Ιερώνυμο και στον Ελλάνικο, αν δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, έχει ως εξής:

«Το νερό λέει, ήταν στην αρχή και η ύλη από την οποία έπηξε η Γη»,

θεωρώντας αυτές τις δύο πρώτες αρχές, το νερό και τη γη, τη μία ως από τη φύση της με μια τάση να σκορπίζεται και το άλλο ως συγκολητικό και συνεκτικό της, ενώ τη μία αρχή πριν από τις δύο την αφήνει χωρίς περιγραφή.

Γιατί το ίδιο το γεγονός ότι δε μιλά γι’αυτήν, υποδεικνύει την άρρητή της φύση.

Η Τρίτη αρχή μετά τις δύο γεννήθηκε από αυτές, εννοώ το νερό και τη γη, και είναι δράκοντας που έχει κεφάλια ταύρου και λιονταριού κολλημένα και στη μέση το πρόσωπο του θεού και έχει στους ώμους φτερά και έχει ονομαστεί Χρόνος αγέραστος και Ηρακλής ο ίδιος.

Συνυπάρχει μαζί του η Ανάγκη η οποία είναι η ίδια Φύση και ασώματη Αδράστεια απλωμένη σε όλο τον κόσμο, αγγίζοντας τα πέρατά του.

Αυτή, λοιπόν, η Τρίτη αρχή πιστεύω ότι αναφέρεται ως προς την ουσία σταθερή, εκτός του ότι την παρουσίασε ανδρόγυνη ως ένδειξη της γεννητικής αιτίας των πάντων. Και νομίζω ότι η θεολογία των Ραψωδιών, αφού άφησε τις δύο πρώτες αρχές μαζί με τη μία που προηγείται από τις δύο και έχει παραδοθεί στη σιωπή, έκανε την αρχή από αυτήν την Τρίτη μετά από τις δύο, επειδή η πρώτη έχει κάτι που μπορεί να εκφραστεί και κατάλληλο για τις ανθρώπινες ακοές.

Γιατί αυτός ήταν ο πολυτίμητος σ’ εκείνη τη Θεολογία Χρόνος ο αγέραστος και ο πατέρας του Αιθέρα και του Χάους.

Σύμφωνα με αυτήν βέβαια ο Χρόνος τούτος ο δράκος γεννά τριπλό γέννημα, λέει, τον υγρό Αιθέρα, το άπειρο Χάος και τρίτο μετά από αυτά το ομιχλώδες Έρεβος και παραδίδει τούτη τη δεύτερη τριάδα σε αναλογία με την πρώτη να είναι δυναμική όπως εκείνη ήταν πατρική.

Γι’αυτό και το τρίτο ανάμεσά τους Έρεβος είναι ομιχλώδες και το πατρικό και κορυφαίο είναι ο Αιθέρας, όχι απλός αλλά υγρός.

Το μέσο εδώ είναι το άπειρο Χάος ανάμεσά τους όμως, όπως λέει, ο Χρόνος γέννησε ένα αυγό κάνοντάς το και αυτή η παράδοση, γέννημα του Χρόνου, και να γεννιέται ανάμεσά τους επειδή και η Τρίτη τριάδα των νοητών προκύπτει από αυτά.

Ποια είναι, λοιπόν, αυτή η Τρίτη τριάδα;

Το αυγό, η δυάδα των φύσεων που βρίσκονται μέσα σε αυτό της αρσενικής και θηλυκής και το πλήθος των κάθε λογής σπερμάτων που βρίσκονται στη μέση τους.

Και τρίτο μετά από αυτά ένας ασώματος θεός ο οποίος έχει στους ώμους του χρυσές φτερούγες και ο οποίος στα λαγόνια του είχε κολλημένα δύο κεφάλια ταύρων και στο κεφάλι του ένα πελώριο δράκοντα που έμοιαζε με κάθε λογής μορφές θηρίων.

Αυτόν, λοιπόν, ως νου της τρίτης τριάδας πρέπει να τον θεωρήσουμε, τα πολλά ενδιάμεσα γένη και τη δυάδα να τα θεωρήσουμε ως τη δύναμη και το ίδιο το αυγό ως πατρική αρχή της τρίτης τριάδας.

Και τον τρίτο θεό αυτής της τρίτης τριάδας κι αυτή η Θεολογία τον ονομάζει Πρωτογέννητο και Δία ταξινομητή των πάντων και του σύμπαντος κόσμου, και γι’αυτό αποκαλείται Πάνας.

Τόσα παρουσιάζει για τις νοητές αρχές αυτή η Θεολογία.]

Ποσειδών

Ο Ποσειδών ήταν ο θεός της θάλασσας, των ποταμών, των πηγών και των πόσιμων νερών.

Γιος του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Δία κατοικούσε πότε στον Όλυμπο και πότε στο παλάτι του στα βάθη της θάλασσας, όπου ζούσε και η γυναίκα του, η Νηρηίδα Αμφιτρίτη.
Κατά μια εκδοχή μεγάλωσε στη Ρόδο όπου, μετά την ένωσή τους με την Αλία, αδελφή των Τελχινών, γεννήθηκαν έξι γιοι (ο αριθμός 6) και μια κόρη (ο αριθμός 1), η Ρόδη, που έδωσε το όνομά της στο νησί.
Σαν θεός της θάλασσας, ο Ποσειδών ταξίδευε με το χρυσό άρμα του πάνω στα κύματα, ενώ με την τρίαινά του μπορούσε τόσο να δημιουργεί τρικυμίες (εντροπία) όσο και να ηρεμεί τα νερά (ενθαλπία).
Θεωρούνταν προστάτης των ναυτικών και των ψαράδων κι ακόμα, σαν υπεύθυνο για γεωλογικά φαινόμενα όπως τους σεισμούς (ο σείων), του προσφέρονταν θυσίες και επικλήσεις για τη σταθερότητα του εδάφους και την ασφάλεια των κτιρίων.
Στη Βικιπαίδεια αναφέρεται ότι ένα Ιπποκράτειο κείμενο του 400 π.Χ., στις ιερές Νόσους (ιερή νόσο) λέει ότι ο Ποσειδών κατηγορήθηκε για ορισμένους τύπους επιληψιών. Πηγαίνοντας όμως στο σχετικό κείμενο για την Ιερά Νόσο δεν αναφέρεται κάτι σχετικό.

 
Παραπομπές

(1) Λεξικό Liddel &Scott, Εκδόσεις Πελεκάνος.

(2) Δεν γνωρίζω ποιος το έγραψε, γι' αυτό αποποιούμαι την πατρότητα του συγκεκριμένου αποσπάσματος.
(3) Σύγχρονη Ενδοκρινολογία - Μ.Λ. Μπατρίνος - Ιατρικές εκδόσεις Π.Χ.Πασχαλίδης σελ. 160.

---

(4) Φαέθων και Προζερπίνη – Ευγενία Σούρδη – Ζάχαρη εκδόσεις Ηλίανθος (αφιλοκερδώς προσφερθέν)

(5) Δαμάσκιος Περί των πρώτων αρχών 123 (τόμ α΄, σελ. 317 15 Ruelle).

(6 -7) Κρατύλος Πλάτωνος, Εκδόσεις Πόλις.

(8) Βιρβιδάκης Σ., Καρασμάνης Β., Τουρνά Χ. Αρχές Φιλοσοφίας Β' Λυκείου, σελ. 122, 2007
(9) Επιστολές της Έλενα Ρέριχ - Τόμος ΙΙ - σελ 481 - Εκδόσεις Κέδρος.

(10) Από το βιβλίο του Ν. Μαργιορή «ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ», σελ.331, ΑΘΗΝΑ, 2002.

(13) Ορφικά Τρίτος τόμος σελ. 117 - 121, Εκδόσεις Κάκτος, 2003.