Πανσέληνος Καρκίνου

«Ούτος δοκεί εν τοις άστροις τεθήναι δι’ Ήραν, ότι μόνος, Ηρακλεί των άλλων συμμαχούντων, ότε την Ύδραν ανήρει, εκ της λίμνης εκπηδήσας έδακεν αυτού τον πόδαν, καθάπερ φησί Πανύασις εν Ηρακλεία. Θυμωθείς δ’ ο Ηρακλής δοκεί τω ποδί συνθλάσαι αυτόν. Όθεν μεγάλης τιμής τετύχηκε καταριθμούμενος εν τοις ιβ΄ζωδίοις. Καλούνται δε τινες αυτών αστέρες Όνοι, ους Διόνυσος ανήγαγεν εις τα άστρα. Έστι δε αυτοίς και Φάτνη παράσημον. Η δε τούτων ιστορία αύτη. Ότε επί Γίγαντας εστρατεύοντο οι Θεοί, λέγεται Διόνυσον και Ήφαιστον και Σατύρους επί όνων πορεύεσθαι. Ούπω δε ορωμένων αυτοίς των Γιγάντων, πλησίον όντες ωγκήθησαν οι όνοι. Οι δε Γίγαντες ακούσαντες της φωνής έφυγον. Διό ετιμήθησαν εν τω Καρκίνω είναι επί δυσμάς. Έχει δε ο Καρκίνος επί του οστράκου αστέρας λαμπρούς β΄. Ούτοι εισίν οι Όνοι. Το δε νεφέλιον εστίν η εν αυτώ ορωμένη Φάτνη, παρ’ η δοκούσιν εστάναι. Έχει δε επί τοις δεξιοίς ποσίν, εφ’ εκατέρω ένα λαμπρόν, επί δε τοις αριστεροίς τους πρώτους β΄ λαμπρούς, και επί του δευτέρου και επί του τρίτου ομοίως επ’ άκρας αυτού τετάρτου. Επί του στόματος και επί της χηλής της δεξιάς γ΄ ομοίως μεγάλους επί της αριστεράς χηλής β΄ οι πάντες ιζ΄». 

«Αυτός (ο Καρκίνος) φαίνεται ότι τοποθετήθηκε μεταξύ των άστρων εξ αιτίας της Ήρας, διότι μόνον αυτός, ενώ οι άλλοι συμμαχούσαν με τον Ηρακλή, όταν σκότωνε την Ύδρα, αφού ξεπήδησε από την λίμνη, δάγκωσε το πόδι του, όπως λέει ο Πανύασις (1) στην «Ηράκλειά» του. Θύμωσε τότε ο Ηρακλής και τον συνέθλιψε με το πόδι του. Γι’ αυτό έτυχε της μεγάλης τιμής να συμπεριληφθεί μεταξύ των 12 ζωδίων. 

Ηλιοστάσια - Θερινό ηλιοστάσιο

Ηλιοστάσιο ονομάζεται η χρονική στιγμή κατά την οποία ο Ήλιος βρίσκεται στο βοριότερο ή στο νοτιότερο σημείο του  ουρανού όπως εμφανίζεται σε  εμάς οι οποίοι βρισκόμαστε επάνω στην επιφάνεια της Γης.
Η λέξη προέρχεται από το «ήλιος» και το «στέκομαι»/«στάση»
επειδή κοντά στα ηλιοστάσια (λίγες ημέρες πριν ή μετά) ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει την φαινομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή προς τα νότια (κίνηση στην απόκλιση), μέχρι που την ημέρα του ηλιοστασίου αυτή η κίνηση μηδενίζεται και αντιστρέφεται.
Εξ ίσου ορθό ετυμολογικώς είναι και το συνώνυμο «ηλιοτρόπιο». Με την ευρύτερη σημασία, ο όρος «ηλιοστάσιο» σημαίνει και την ημέρα που παρατηρείται αυτό το φαινόμενο, δύο φορές τον χρόνο, τον Ιούνιο και τον Δεκέμβριο.

Πανσέληνος Διδύμων

«Αυτοί λέγεται ότι είναι οι Διόσκουροι. Αφού ανατράφηκαν στην Λακωνική, απέκτησαν φήμη. Ως προς την φιλαδέλφεια υπερείχαν από όλους γιατί ούτε για την εξουσία, ούτε για κάτι άλλο μάλωσαν. Επειδή ο Ζευς ήθελε να θυμούνται την ομόνοιά τους, τους ονόμασε Διδύμους και τους τοποθέτησε στα άστρα. Έχουν δε αστέρες, αυτός μεν που είναι ανεβασμένος στον Καρκίνο έναν λαμπρό αστέρα στην κεφαλή, σε κάθε ώμο από έναν λαμπρό, στο δεξί χέρι έναν, σε κάθε γόνατο έναν.


                                                       
 Ο επόμενος έχει  στην κεφαλή έναν λαμπρό. Στον αριστερό ώμο έναν λαμπρό σε κάθε μαστό από έναν. Στον αριστερό αγκώνα από έναν, στο άκρο του χεριού έναν. Στο αριστερό γόνατο έναν. Σε κάθε πόδι έναν κάτω από το αριστερό πόδι έναν, ο οποίος ονομάζεται Πρόπους. Σύνολο δεκαεφτά».

---

Το όνομα του Αστερισμού των Διδύμων δεν μπορεί να αποδοθεί σε κάποιον συγκεκριμένο αστρονόμο ή συγγραφέα, καθώς η έννοιά τους αναφέρεται στα δύο κυρίαρχα άστρα τους, στον Κάστορα (α Διδύμων) και στον Πολυδεύκη (β Διδύμων).

Πανσέληνος Ταύρου

«Παρὰ ποσὶ δ’ Ἡνιόχου κεραὸν πεπτηότα Ταῦρον μαίεσθαι, τὰ δέ οἱ μάλ’ ἐοικότα σήματα κεῖται. Τοίη ἡ κεφαλὴ διακέκριται, οὐδέ τις ἄλλῳ σήματι τεκμήραιτο κάρη βοός, οἷά μιν αὐτοὶ ἀστέρες ἀμφοτέρωθεν ἑλισσόμενοι τυπόωσιν καὶ λίην κείνων ὄνομ’ εἴρεται, οὐδέ τοι αὕτως νήκουστοι Ὑάδες. Ταὶ μέν ῥ’ ἐπὶ παντὶ μετώπῳ Ταύρου βεβλέαται, λαιοῦ δὲ κεράατος ἄκρον καὶ πόδα δεξιτερὸν παρακειμένου  Ἡνιόχοιο εἷς ἀστήρ ἐπέχει, συνεληλάμενοι δὲ φέρονται. Ἀλλ’ αἰεὶ Ταῦρος προφερέστερος  Ἡνιόχοιο εἰς ἑτέρην καταβῆναι, ὁμηλυσίῃ περ ἀνελθών». (Άρατος 167 – 178).

«Κοντά στα πόδια του Ηνίοχου τα κέρατα του σουφρωμένου Ταύρου να αναζητήσετε. Έχει σημάδια ευκολογνώριστα. Διακρίνεται θαυμάσια η κεφαλή του, που δεν μπορούμε καλύτερα να περιγράψουμε παρά μονάχα με τα άστρα που στρεφόμενα παρουσιάζουν το σχήμα του και ονόματα έχουν γνωστά. Και δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει ακούσει για τις Υάδες που βρίσκονται στο μέτωπο του Ταύρου. Ένα μονάχα αστέρι κάνει την άκρη του αριστερού κεράτου γειτονική με το δεξί πόδι του Ταύρου. Αυτά τα δύο σημάδια προχωρούν μαζί. Αλλά ο Ταύρος όντας πιο κάτω από τον Ηνίοχο δύει πάντα πριν από αυτόν αν και σύγχρονα με εκείνον ανατέλλει».




 

 

                                                                           Σύμβολο Άλεφ


Ο Ταύρος είναι ένας πολύ μυστηριώδης αστερισμός του Ζωδιακού που συνδέεται με όλους του «Πρωτογεννημένους» ηλιακούς θεούς. Βρίσκεται κάτω από την επίδραση του γράμματος Α. Το σύμβολο Άλεφ υπήρχε και στο φοινικικό αλφάβητο. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο αστερισμός αυτός, ονομάζεται ο «Ένας», ο «Πρώτος», εξ αιτίας αυτού του γράμματος.

---

O Nόννος ο Πανοπολίτης, εποποιός του Ε΄ αίώνα μ.Χ. από την Πανόπολη της Αιγύπτου, στο τρίτο κεφάλαιο των Διονυσιακών του, μετά την νίκη του Διός επί του Τυφωέως και τις ουράνιες αλλαγές, ξεκινά και αυτός από τον αστερισμό του Ταύρου και του Ωρίωνος λέγοντας τα εξής:

"Με το που τελείωσε η μάχη έφυγε και ο χειμώνας. Ο Ωρίων ανέτελλε αποκαλύπτοντας μέσα από το ανέφελο θηκάρι του την αστραφτερή επιφάνεια του σπαθιού του. Τα παγωμένα ίχνη του Ταύρου που έδυε δεν λούζονταν πια στην στρογγυλή λίμνη. Στα μέρη της διψασμένης Άρκτου, της γεννήτριας των βροχών, το πετρωμένο νερό δεν προχωρούσε πλέον με ίχνη στεγνά."