«Λίπασμα γονερό για τις μελλούμενες σπορές»
Ν. Καζαντζάκης
Ο Κρόνος είναι ο Μεγάλος Διαχωριστής της υλικής και πνευματικής μας βαθμίδας, όπως έχω αναφέρει επανειλημμένα.
Είναι ο Πλανήτης που μας κρατά μέσα στο «Σπήλαιο» του Πλάτωνος ή μας επιτρέπει να ενωθούμε με τον Πνευματικό κόσμο.
Ο Άλαν Λήο στην Εσωτερική του Αστρολογία αναφέρει αυτή την ιδιότητα του Κρόνου δίνοντας τον παρακάτω πίνακα: (1)
Ουρανός = Πνεύμα (Υδροχόος – Ο άνθρωπος – Ακτίνα Θέλησης)
Ερμής = Πνευματική Ψυχή (Δίδυμοι – Τα δίδυμα –
Ακτίνα Σοφίας)
Αφροδίτη = Ανθρώπινη
Ψυχή (Ζυγός – Ο ισορροπημένος – Ψυχή) Κρόνος = Ο Μεγάλος Διαχωριστής (Η γέφυρα ανάμεσα στο Ανώτερο και στο Κατώτερο)
Σελήνη =
Προσωπικός Νους (Εγκέφαλος - Νοητικές διαθέσεις)
Άρης = Προσωπικά
αισθήματα (Ενστικτώδης Ψυχή)
Δίας =
Φυσικές συνθήκες (Φυσικό κι Αιθερικό σώμα)
αναφέροντας, στη συνέχεια και τα εξής:
«Ο Κρόνος είναι ο πλανήτης του «Ντχάρμα» του Μυστικού Νόμου, του Νόμου του καθήκοντος ή των υποχρεώσεων για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.
Μεταφορικά μιλώντας κανένας δεν μπορεί να περάσει την επιρροή αυτού του πλανήτη αν δεν έχει πληρώσει τα χρέη της μοίρας ή Κάρμα μέχρι την τελευταία πεντάρα.
Ο Κρόνος είναι επομένως ο πλανήτης της απόλυτης Δικαιοσύνης, που κρατά τη ζυγαριά του Ζυγού, την τέλεια ισορροπία.
Ο Πλανήτης αυτός είναι Δικαστής και Νομοθέτης και αντιπροσωπεύει τη δικαιοσύνη του Θεού, {είναι ο οφθαλμός «ος τα πάνθ’ορά»}.
Κανένας δεν μπορεί να συγχωρεθεί ή ν’αμνηστευθεί αν δεν ληφθεί η συγκατάθεσή του.
Ο Κρόνος, σαν ο Πλανήτης που ατομικοποιεί, κάνει όλα τα πράγματα μόνιμα, συνδέοντας όλες τις μορφές, ελέγχοντας και περιορίζοντας τις εκφράσεις της ζωής μέσω περιορισμών οι οποίοι απαιτούν πρώτα να γίνεται κατανοητό ένα μάθημα και μετά να επιχειρείται το άλλο.
Ο Κρόνος χτίζει τη σκαλωσιά γύρω από κάθε νεαρή ψυχή, προστατεύοντας το οικοδόμημα που κατασκευάζεται μέχρις ότου επιτευχθεί σταθερότητα, εμμονή και αυτοέλεγχος. Παρ’όλο που φαινομενικά είναι κατώτερη η επιρροή του Κρόνου, είναι η ανώτερη που μπορεί να πετύχει ο θνητός άνθρωπος.
Σε κάθε ψυχική εμπειρία ο Κρόνος καθορίζει τη συνείδηση μέσω αντίληψης και σημειώνει την εποχή κάθε ψυχής στην πρόοδό της μέσα στο Χρόνο ως την Αιωνιότητα.
Επομένως ο Κρόνος είναι η «Μεσαία Αρχή» ανάμεσα στην υλική και την πνευματική τριάδα.
Ανάμεσα σε κάθε τρία ζώδια υπάρχει ένα κέντρο ή σημείο ισορροπίας, ένα σημείο όπου δύο δυνάμεις συναντώνται και εξισορροπούν.
Αυτό είναι το ουδέτερο σημείο σ' ένα κέντρο από το οποίο εκπορεύονται οι Δυνάμεις και μέσα στο οποίο εξαφανίζονται.
Τ' αναγνωρισμένα ουδέτερα στάδια ανάμεσα στα στερεά, τα υγρά και τα αέρια, είναι Κέντρα Λάγια που κυβερνώνται από τον κρίσιμο πλανήτη Κρόνο.
Ακριβώς, όπως, ο φυσικός πλανήτης, έχει δακτυλίους, έτσι και η επιρροή του σημειώνει τον «αδιαπέραστο δακτύλιο» ανάμεσα σε κάθε πεδίο συνείδησης.
Αυτά τα Κέντρα Λάγια είναι τα ύδατα της Λήθης, που πνίγουν την ανάμνηση της άλλης πλευράς.
Έρχονται ανάμεσα στον ύπνο και την εγρήγορση, τη ζωή και το θάνατο και μόνον εξ αιτίας αυτού του δακτυλίου ή του φυσικού φράκτη δεν εισβάλλουν μέσα στη συνείδηση. Η γέφυρα του Κρόνου είναι εκείνη που μας επιτρέπει να μεταβούμε από τη μια συνειδησιακή κατάσταση στην άλλη, χωρίς να περάσουμε μέσα από τη λιποθυμία του ασυνείδητου, και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνον με την πλήρη κατανόηση των Νόμων της Υπάρξεώς μας και των απόκρυφων μεθόδων προόδου από το Σκοτάδι στο Φως».
Αυτό το απόσπασμα ήταν το «εναρκτήριο λάκτισμα», όπως λένε στο ποδόσφαιρο, για να ξεκινήσω να ερευνώ τα άγνωστα Κέντρα Λάγια, αστρολογικά.
Στην έρευνά μου αυτή με βοήθησαν οι φίλες – μαθήτριές μου, με την επιβεβαίωσή των Κέντρων Λάγια από τα κοσμογράμματά τους, τις οποίες ευχαριστώ για τη γενναιότητα που είχαν να τ' αντιμετωπίσουν και να μου διευκρινήσουν τους χειρισμούς τους επάνω σ’αυτά.
Ας ξεκινήσουμε, σιγά – σιγά, την εξέτασή τους, από το γλυφικό του Κρόνου, αρχικά.
Το γλυφικό του, αποκρυπτογραφημένο, χωρίζεται στο γραμμικό σχήμα της Εκλειπτικής (~) στο κάτω μέρος του
και στο Σταυρό (+) στο επάνω, που αντιπροσωπεύει, μεταφυσικά, το ανθρώπινο. Μας δείχνει, λοιπόν, σε μεταφυσικό, αστρολογικό επίπεδο ότι ο άνθρωπος (+) για να βιώσει τον Κρόνο του κάνει μία βουτιά μέσα στην εκλειπτική ( ~ ) περιοριζόμενος στα χωροχρονικά όρια, που μας θέτει, με τη γέννησή μας και μετά αρχίζει να βιώνει τα γήινα, ανθρώπινα μαθήματα για να τα τελειοποιήσει.
Αν, όμως, τον εξετάσουμε και αντίστροφα, σαν να εικονίζεται το γλυφικό του στον καθρέφτη, όρθιο, όπως είναι, τότε θ’αποκρυπτογραφήσουμε και την έννοιά του, στην Ανάδρομη (Retrograde) πορεία του.
Στο αντικαθρέφτισμά του, αυτό, παρουσιάζεται πρώτα ο Σταυρός (+), δηλαδή, το ανθρώπινο και μετά η γραμμική απεικόνιση της εκλειπτικής (~).
Βλέποντάς τον, με αυτόν τον τρόπο, στην Ανάδρομη πορεία του, - γιατί στην Ανάδρομη πορεία ενός πλανήτη αντιστρέφεται η κανονική εικόνα του, γλυφικά -, έχουμε την απόφαση της ψυχής του ατόμου, η οποία πρόκειται να ενσαρκωθεί, να γνωρίζει το ανθρώπινο (+), να γνωρίζει τί είναι τα γήινα μαθήματα και να κάνει ενσυνείδητα τη βουτιά της, στην Εκλειπτική (~) για να τα βιώσει, σε αντίθεση με την Ευθεία (Direct) πορεία κατά την οποία η ψυχή κάνει τη βουτιά της στην εκλειπτική και μετά έρχεται σε επαφή με το ανθρώπινο.
Στη συνέχεια, ο προβληματισμός μου για τα Κέντρα Λάγια με οδήγησε να ψάξω για Κρόνειες περιοχές, μέσα στις οποίες κρύβονται τα Κέντρα, στο κοσμόγραμμά μας. Πρόσεξα ότι, οι κυβερνήτες των Δεκανών, σ' έναν αστρολογικό χάρτη (Δεκανός, ονομάζεται το κάθε ένα από τα μέρη του Ζωδίου, όταν το χωρίσουμε σε τρία διαστήματα, κάθε ένα από τα οποία αποτελείται από 10 μοίρες, εξ ου και το όνομά του), με Κυβερνήτη τον Κρόνο, όπως όλοι μπορούμε να δούμε σ’αυτόν, είχαν μια ομοιομορφία, που δεν την παρουσίαζαν οι υπόλοιποι Πλανήτες στους Δεκανούς τους.
Τα διαστήματα αυτά ξεκίναγαν:
Α) το πρώτο, από τον τρίτο Δεκανό του Ταύρου μέχρι και τον τρίτο Δεκανό των Διδύμων,
Β) το δεύτερο, από το δεύτερο Δεκανό της Παρθένου μέχρι και το δεύτερο Δεκανό του Ζυγού και
Γ) το τρίτο από τον πρώτο Δεκανό του Αιγόκερω μέχρι και τον πρώτο Δεκανό του Υδροχόου.
αναφέροντας, στη συνέχεια και τα εξής:
«Ο Κρόνος είναι ο πλανήτης του «Ντχάρμα» του Μυστικού Νόμου, του Νόμου του καθήκοντος ή των υποχρεώσεων για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Μεταφορικά μιλώντας κανένας δεν μπορεί να περάσει την επιρροή αυτού του πλανήτη αν δεν έχει πληρώσει τα χρέη της μοίρας ή Κάρμα μέχρι την τελευταία πεντάρα.
Ο Κρόνος είναι επομένως ο πλανήτης της απόλυτης Δικαιοσύνης, που κρατά τη ζυγαριά του Ζυγού, την τέλεια ισορροπία.
Ο Πλανήτης αυτός είναι Δικαστής και Νομοθέτης και αντιπροσωπεύει τη δικαιοσύνη του Θεού, {είναι ο οφθαλμός «ος τα πάνθ’ορά»}.
Κανένας δεν μπορεί να συγχωρεθεί ή ν’αμνηστευθεί αν δεν ληφθεί η συγκατάθεσή του.
Ο Κρόνος, σαν ο Πλανήτης που ατομικοποιεί, κάνει όλα τα πράγματα μόνιμα, συνδέοντας όλες τις μορφές, ελέγχοντας και περιορίζοντας τις εκφράσεις της ζωής μέσω περιορισμών οι οποίοι απαιτούν πρώτα να γίνεται κατανοητό ένα μάθημα και μετά να επιχειρείται το άλλο.
Ο Κρόνος χτίζει τη σκαλωσιά γύρω από κάθε νεαρή ψυχή, προστατεύοντας το οικοδόμημα που κατασκευάζεται μέχρις ότου επιτευχθεί σταθερότητα, εμμονή και αυτοέλεγχος. Παρ’όλο που φαινομενικά είναι κατώτερη η επιρροή του Κρόνου, είναι η ανώτερη που μπορεί να πετύχει ο θνητός άνθρωπος.
Σε κάθε ψυχική εμπειρία ο Κρόνος καθορίζει τη συνείδηση μέσω αντίληψης και σημειώνει την εποχή κάθε ψυχής στην πρόοδό της μέσα στο Χρόνο ως την Αιωνιότητα.
Επομένως ο Κρόνος είναι η «Μεσαία Αρχή» ανάμεσα στην υλική και την πνευματική τριάδα.
Ανάμεσα σε κάθε τρία ζώδια υπάρχει ένα κέντρο ή σημείο ισορροπίας, ένα σημείο όπου δύο δυνάμεις συναντώνται και εξισορροπούν.
Αυτό είναι το ουδέτερο σημείο σ' ένα κέντρο από το οποίο εκπορεύονται οι Δυνάμεις και μέσα στο οποίο εξαφανίζονται.
Τ' αναγνωρισμένα ουδέτερα στάδια ανάμεσα στα στερεά, τα υγρά και τα αέρια, είναι Κέντρα Λάγια που κυβερνώνται από τον κρίσιμο πλανήτη Κρόνο.
Ακριβώς, όπως, ο φυσικός πλανήτης, έχει δακτυλίους, έτσι και η επιρροή του σημειώνει τον «αδιαπέραστο δακτύλιο» ανάμεσα σε κάθε πεδίο συνείδησης.
Αυτά τα Κέντρα Λάγια είναι τα ύδατα της Λήθης, που πνίγουν την ανάμνηση της άλλης πλευράς.
Έρχονται ανάμεσα στον ύπνο και την εγρήγορση, τη ζωή και το θάνατο και μόνον εξ αιτίας αυτού του δακτυλίου ή του φυσικού φράκτη δεν εισβάλλουν μέσα στη συνείδηση. Η γέφυρα του Κρόνου είναι εκείνη που μας επιτρέπει να μεταβούμε από τη μια συνειδησιακή κατάσταση στην άλλη, χωρίς να περάσουμε μέσα από τη λιποθυμία του ασυνείδητου, και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνον με την πλήρη κατανόηση των Νόμων της Υπάρξεώς μας και των απόκρυφων μεθόδων προόδου από το Σκοτάδι στο Φως».
Αυτό το απόσπασμα ήταν το «εναρκτήριο λάκτισμα», όπως λένε στο ποδόσφαιρο, για να ξεκινήσω να ερευνώ τα άγνωστα Κέντρα Λάγια, αστρολογικά.
Στην έρευνά μου αυτή με βοήθησαν οι φίλες – μαθήτριές μου, με την επιβεβαίωσή των Κέντρων Λάγια από τα κοσμογράμματά τους, τις οποίες ευχαριστώ για τη γενναιότητα που είχαν να τ' αντιμετωπίσουν και να μου διευκρινήσουν τους χειρισμούς τους επάνω σ’αυτά.
Ας ξεκινήσουμε, σιγά – σιγά, την εξέτασή τους, από το γλυφικό του Κρόνου, αρχικά.
Το γλυφικό του, αποκρυπτογραφημένο, χωρίζεται στο γραμμικό σχήμα της Εκλειπτικής (~) στο κάτω μέρος του και στο Σταυρό (+) στο επάνω, που αντιπροσωπεύει, μεταφυσικά, το ανθρώπινο. Μας δείχνει, λοιπόν, σε μεταφυσικό, αστρολογικό επίπεδο ότι ο άνθρωπος (+) για να βιώσει τον Κρόνο του κάνει μία βουτιά μέσα στην εκλειπτική ( ~ ) περιοριζόμενος στα χωροχρονικά όρια, που μας θέτει, με τη γέννησή μας και μετά αρχίζει να βιώνει τα γήινα, ανθρώπινα μαθήματα για να τα τελειοποιήσει.
Αν, όμως, τον εξετάσουμε και αντίστροφα, σαν να εικονίζεται το γλυφικό του στον καθρέφτη, όρθιο, όπως είναι, τότε θ’αποκρυπτογραφήσουμε και την έννοιά του, στην Ανάδρομη (Retrograde) πορεία του.
Στο αντικαθρέφτισμά του, αυτό, παρουσιάζεται πρώτα ο Σταυρός (+), δηλαδή, το ανθρώπινο και μετά η γραμμική απεικόνιση της εκλειπτικής (~).
Βλέποντάς τον, με αυτόν τον τρόπο, στην Ανάδρομη πορεία του, - γιατί στην Ανάδρομη πορεία ενός πλανήτη αντιστρέφεται η κανονική εικόνα του, γλυφικά -, έχουμε την απόφαση της ψυχής του ατόμου, η οποία πρόκειται να ενσαρκωθεί, να γνωρίζει το ανθρώπινο (+), να γνωρίζει τί είναι τα γήινα μαθήματα και να κάνει ενσυνείδητα τη βουτιά της, στην Εκλειπτική (~) για να τα βιώσει, σε αντίθεση με την Ευθεία (Direct) πορεία κατά την οποία η ψυχή κάνει τη βουτιά της στην εκλειπτική και μετά έρχεται σε επαφή με το ανθρώπινο.
Στη συνέχεια, ο προβληματισμός μου για τα Κέντρα Λάγια με οδήγησε να ψάξω για Κρόνειες περιοχές, μέσα στις οποίες κρύβονται τα Κέντρα, στο κοσμόγραμμά μας. Πρόσεξα ότι, οι κυβερνήτες των Δεκανών, σ' έναν αστρολογικό χάρτη (Δεκανός, ονομάζεται το κάθε ένα από τα μέρη του Ζωδίου, όταν το χωρίσουμε σε τρία διαστήματα, κάθε ένα από τα οποία αποτελείται από 10 μοίρες, εξ ου και το όνομά του), με Κυβερνήτη τον Κρόνο, όπως όλοι μπορούμε να δούμε σ’αυτόν, είχαν μια ομοιομορφία, που δεν την παρουσίαζαν οι υπόλοιποι Πλανήτες στους Δεκανούς τους.
Τα διαστήματα αυτά ξεκίναγαν:
Α) το πρώτο, από τον τρίτο Δεκανό του Ταύρου μέχρι και τον τρίτο Δεκανό των Διδύμων,
Β) το δεύτερο, από το δεύτερο Δεκανό της Παρθένου μέχρι και το δεύτερο Δεκανό του Ζυγού και
Γ) το τρίτο από τον πρώτο Δεκανό του Αιγόκερω μέχρι και τον πρώτο Δεκανό του Υδροχόου.
Όταν μαύρισα τις συγκεκριμένες περιοχές, είδα ότι σχημάτιζαν μία ομοιόμορφη εικόνα στον χάρτη η οποία μου θύμισε το «Βιτρούβιο άνθρωπο» του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, με κεφάλι τη μηδενική μοίρα του Κριού.
Η δεύτερη παρατήρησή μου ήταν ότι τα ζευγάρια, αυτά, των Δεκανών, όπως και να τα τοποθετούσα, πάντοτε, είχαν ίση απόσταση, μεταξύ τους.
Οι Δεκανοί, από τους οποίους αποτελούνται αυτά τα Κρόνεια σημεία, είναι, πάντοτε, τέσσερις:
6ος - 9ος / 17ος - 20ος / 28ος - 31ος
και όταν τους τοποθέτησα σε κάθετη γραμμή, δηλαδή:
Η δεύτερη παρατήρησή μου ήταν ότι τα ζευγάρια, αυτά, των Δεκανών, όπως και να τα τοποθετούσα, πάντοτε, είχαν ίση απόσταση, μεταξύ τους.
Οι Δεκανοί, από τους οποίους αποτελούνται αυτά τα Κρόνεια σημεία, είναι, πάντοτε, τέσσερις:
6ος - 9ος / 17ος - 20ος / 28ος - 31ος
και όταν τους τοποθέτησα σε κάθετη γραμμή, δηλαδή:
είχαν όλοι, απόσταση 11 Δεκανών.6ος 9ος
17ος 20ος
28ος 31ος
Θέλοντας να το προχωρήσω ακόμη περισσότερο, ξεκίνησα από τη μηδενική μοίρα του Κριού και βρήκα, ότι οι Δεκανοί που ήταν μεταξύ τους, ακολουθούσαν αριθμητική ομοιογένεια στη σειρά τους:
Άρχιζαν με 5 Δεκανούς από τη μηδενική του Κριού για να συναντήσουν τους τέσσερις Δεκανούς των Κέντρων Λάγια. Στη συνέχεια υπήρχαν 7 Δεκανοί τους οποίους ακολουθούσαν τέσσερις Δεκανοί των Κέντρων Λάγια,
και πάλι 7 Δεκανοί ακολουθούμενοι από
τέσσερις των Κέντρων Λάγια
και στη συνέχεια 5 Δεκανοί με τους οποίους ολοκληρωνόταν ο Ζωδιακός Κύκλος.
Το επόμενο που παρατήρησα ήταν ότι, αν δούμε το Ζωδιακό Κύκλο, αυτά τα Κέντρα καταλαμβάνουν καίρια σημεία του.
1) Το πρώτο Κέντρο Λάγια ξεκινά από το Ζώδιο του Ταύρου, το οποίο αποτελεί το Λόγο (εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος είναι Θεός και Θεός είναι ο Λόγος) και εισέρχεται στην περιοχή της Αράχνης, η οποία εξαπλώνεται σε μεγάλο μέρος του Ζωδίου των Διδύμων.
Στη ρωσική εγκυκλοπαίδεια OKULTNA, με επεκτάσεις του εκδότη, υπάρχει αναφορά για την ύπαρξη ενός ζωδιακού χώρου ο οποίος ξεκινά από τις 25 μοίρες 23 πρώτα λεπτά και 5 δεύτερα λεπτά του Ταύρου και τελειώνει στις 23 μοίρες 4 πρώτα λεπτά και 37 δεύτερα λεπτά των Διδύμων με την ονομασία «ΑΡΑΧΝΗ» και ενέχει τη θέση της Ψυχής. Το διάστημα αυτό το συμβόλιζαν με τον Κελτικό Σταυρό ο οποίος σήμερα είναι το σύμβολο της Γης.
Ενδιαφέρον είναι, ότι γι’αυτό το σύμβολο, δεν υπάρχει καμιά αναφορά στη σύγχρονη αστρολογία και ότι, σχεδόν όλοι οι Αστρολόγοι, δεν το γνωρίζουν. Αυτό το ζωδιακό τμήμα αφαιρέθηκε κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γιατί το θεωρούσαν επικίνδυνο, μεταφράζοντάς το σαν επικίνδυνο μέρος της Γνώσης.
Οι γεννημένοι των οποίων ο Ωροσκόπος βρισκόταν σ’αυτό το ζωδιακό τμήμα είχαν περίεργη και ασυνήθιστη δύναμη γι’αυτό θεωρούντο «μάγοι», «περίεργοι» ή «ιδιοφυείς».
Τα μέτρα που έλαβαν οι Ρωμαίοι είχαν απόλυτη επιτυχία, αφού μέχρι σήμερα το συγκεκριμένο τμήμα παραμένει άγνωστο, ενώ είναι πολύ βασικό, γιατί αντανακλά την ανθρώπινη προσωπικότητα από την ψυχική της πλευρά και αντιπροσωπεύει μυστηριώδεις ιδιότητες.
2) Το δεύτερο Κέντρο Λάγια περιλαμβάνει μέρος του Ζωδίου της Παρθένου και μέρος του Ζυγού, περιλαμβάνοντας και λίγες μοίρες από την Κεκαυμένη Ζώνη (Via Combusta).
Αυτό είναι το σημείο που η Αστραία, θυγατέρα του Δία και της Θέμιδος ή του Αστραίου και της Ηώς, κατά την περίοδο του χρυσού Γένους, ζούσε ανάμεσα στους ανθρώπους.
Στην περίοδο, όμως, του Σιδηρού Γένους, του δικού μας, επειδή οι άνθρωποι παραμέλησαν το καλό και σιγά-σιγά επικράτησε το κακό, η Αστραία εγκατέλειψε τη Γη και καταστερώθηκε στον ουρανό, με τον αστερισμό της Παρθένου, ο σπουδαιότερος αστέρας της οποίας ονομάζεται Στάχυς.
Την παρίσταναν με ζυγαριά και φοίνικα στο ένα χέρι και στάχυ στο άλλο ή ξίφος.
Ήταν η θεά της Δικαιοσύνης και την ονόμαζαν εκτός από Αστραία και Δίκη.
Στο δεύτερο μέρος, λοιπόν, έχουμε ένα μέρος του Ζυγού που αντιπροσωπεύει τη Δικαιοσύνη και συμβολίζεται με τη ζυγαριά, όπως η Αστραία.
Επίσης, περιέχει το συγκεκριμένο Κέντρο Λάγια, τον τρίτο Δεκανό της Παρθένου που εξουσιάζεται από το Ζώδιο του Ταύρου.
Σαν Ζώδιο της Γης, ο Ταύρος, εκφράζει μία από τις γήινες μορφές του Πλανήτη μας. Επί πλέον περιέχει και το δεύτερο Δεκανό της Παρθένου, ο οποίος εξουσιάζεται από το Ζώδιο του Αιγόκερω το οποίο άσκησε περιορισμό (Κρόνος) στην Αστραία για κοινωνικούς λόγους (Κρόνος) και την έκανε να καταστερωθεί στον ουρανό.
Εκτός από το μύθο της Αστραίας, στο Ζώδιο της Παρθένου, υπάρχει και ο μύθος της Περσεφόνης (Ψυχής) και του Πλούτωνος (κυβερνήτη του Κάτω Κόσμου), κατά τον οποίο η ψυχή (Περσεφόνη) ενσαρκώνεται στον Κάτω Κόσμο (Πλούτωνα), τον κόσμο των επιθυμιών, ενεργοποιώντας το γήινο σώμα μας.
3) Το τρίτο σημείο αρχίζει με τη μηδενική μοίρα του Αιγόκερω, στην οποία, όπως γνωρίζουμε, είναι η Πύλη των Ψυχών όταν ανέρχονται σε Πνευματικό επίπεδο, αλλά στα Κέντρα Λάγια περιλαμβάνεται και η μηδενική του Καρκίνου, σαν τριακοστή μοίρα των Διδύμων, η οποία είναι το σημείο Εισόδου των Ψυχών.
Είδα, λοιπόν, ότι τα πιο μεταφυσικά σημεία σ’έναν Αστρολογικό χάρτη περιλαμβάνονται στα Κέντρα Λάγια. Έτσι, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να τα ερευνήσω και σ’αυτό με βοήθησαν οι φίλες μου, όπως σας ανέφερα και τις ευχαριστώ και πάλι.
Αυτά τα Κέντρα που δημιουργήθηκαν, λοιπόν, όταν μαύρισα τα διαστήματα μάς αποκαλύπτουν ότι είναι, από την έρευνά μου, τα κέντρα Λάγια, τα Ύδατα της Λήθης, όπως τα ονομάζουν, δηλαδή, τα κέντρα, που πνίγουν την ανάμνηση της άλλης πλευράς της Ψυχής, νεκρώνοντάς την, από την ολική εμπειρία του Πλανήτη που βρίσκεται στην περιοχή τους, πριν την κάθοδό της στη ζωή, ώστε να εξελίξουν τον Πλανήτη μεταλλάσσοντάς τον και οδηγώντας τον σε μια νέα και πιο ανώτερη σφαίρα.
Όταν πρωτοσυνάντησα τη λέξη Λάγια ή Λάγιαμ και την ερεύνησα βρήκα την αναφορά της μόνον στα σανσκριτικά. Όμως εξετάζοντάς την, βρήκα ότι περιέχεται και στο δικό μας λεξιλόγιο, γιατί όταν θέλουμε να πούμε σε κάποιον να ησυχάσει του λέμε: Κατά λάγια σε, με τη λέξη αυτή, δηλαδή, αποδίδουμε το αστρολογικό νόημα των πλανητών που βρίσκονται στα συγκεκριμένα κέντρα.
Βλέποντας, τη συγκεκριμένη σωστή τοποθέτηση και στη δική μας γλώσσα, η οποία μας φανερώνει ότι τα Κέντρα Λάγια ήταν γνωστά και στους Έλληνες, συνεχίζω με τη σημασία των Κέντρων Λάγια, από τη «Βίβλο του Αποκρυφισμού» της Έλενας Μπλαβάτσκυ, στο λήμμα που αναφέρεται στα Κέντρα Λάγια.
Η λέξη σχηματίζεται από τη ρίζα Li, που σημαίνει «διαχωρίζω, διαλύω», είναι δηλαδή ένα σημείο ισορροπίας «μηδενικό σημείο» στη φυσική και στη χημεία. Στον αποκρυφισμό είναι το σημείο εκείνο όπου η ουσία γίνεται ομοιογενής και είναι ανίκανη να δράσει ή να διαφοροποιηθεί.
Η γέφυρα του Κρόνου, λοιπόν, είναι εκείνη που δεν επιτρέπει, στους Πλανήτες που βρίσκονται στα συγκεκριμένα Κέντρα του, λόγω των δακτυλίων του και του φυσικού του χωροχρονικού φράχτη, να βγάλουν τις κληρονομικές ή τις προσωπικές τους καταγραφές από προηγούμενες ζωές, από το ασυνείδητο, στο συνειδητό και να τους επιτρέψουν να εισβάλλουν μέσα στη συνείδηση μας, ενεργοποιώντας ό,τι έχουμε, καλό ή κακό, το οποίο είναι καλά κρυμμένο μέσα μας.
Αν, όμως, αποφασίσουμε να εκτονώσουμε τον Πλανήτη που βρίσκεται στα Κέντρα αυτά, τότε είναι σίγουρο ότι δεν θα ξέρουμε τί μας επιφυλάσσουν οι ενέργειές του.
Πάντως τ' αποτελέσματά τους νεκρώνουν ένα μέρος της ζωής μας για να μας αναπτύξουν ένα άλλο, που μας είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε αν δεν προβληματιστούμε επάνω στα συγκεκριμένα Κέντρα και στον Πλανήτη μας. Τότε, μπορεί να δικαιολογήσουμε πολλά κρυμμένα σημεία της συμπεριφοράς μας. Αυτό έδειξε η έρευνά μου, σε κάποια άτομα που τα συνειδητοποίησαν.
Τα περισσότερα άτομα, εξετάζοντας τα δικά τους Κέντρα Λάγια έλυσαν την απορία τους για τη μη λειτουργικότητα του Πλανήτη, στο κοσμόγραμμά τους, στα συγκεκριμένα Κέντρα.
Εκείνο, όμως, που επιβεβαίωσε την έρευνά μου είναι τ' αποσπάσματα από τη «Μυστική Δοξασία» της Έλενας Μπλαβάτσκυ, τα οποία μου διευκρίνισαν, πλήρως, τα Κέντρα Λάγια:
Βέβαια, η Έλενα τα τοποθετεί στην Πλανητική Άλυσο των Πλανητών, σαν Επτά, αλλά οι εξηγήσεις που μας δίνει τα γειώνουν στο δικό μας επίπεδο με τον πλέον σαφή τρόπο, στους Αστρολογικούς Πλανήτες μας.
Ας διαβάσουμε τ' αποσπάσματα, τα οποία, βέβαια, δεν είναι τα μόνα, αλλά τα θεώρησα, «πιο εύπεπτα» για μας.
Ι / 259: «Για άλλη μια φορά πρέπει να πούμε: το όμοιο πρέπει να γεννήσει όμοιο. Η απόλυτη Ζωή δεν μπορεί να γεννήσει ένα ανόργανο άτομο, απλό ή σύνθετο και υπάρχει ζωή ακόμα και στο Λάγια. Ακριβώς, όπως, ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε μια βαθιά καταληπτική κατάσταση – φαινομενικά μοιάζει με πτώμα – αλλά εξακολουθεί να είναι ένα ζωντανό ον».
Ι / 147: «Όταν ένας πλανήτης πεθαίνει, οι εμψυχώνουσες αρχές του μεταφέρονται σε ένα Κέντρο Λάγια ή κοιμισμένο Κέντρο, με «εν δυνάμει», αλλά λανθάνουσα ενέργεια, το οποίο αφυπνίζεται, έτσι, στη ζωή και αρχίζει να μορφοποιείται σ' ένα καινούργιο αστρικό σώμα».
Ι / 155: «Χωρίς να επιχειρήσουμε το δύσκολο έργο της παρουσίασης ολόκληρης της διαδικασίας σε όλες τις κοσμικές λεπτομέρειές της, μπορούν να ειπωθούν αρκετά ώστε να δώσουμε μια κατά προσέγγιση ιδέα. Όταν μια Πλανητική Άλυσος βρίσκεται στον τελευταίο γύρο της, η Σφαίρα Ι ή Α πριν να πεθάνει τελειωτικά, στέλνει όλη την ενέργειά της και τις «αρχές» της σ’ένα ουδέτερο κέντρο λανθάνουσας δύναμης, ένα «Λάγια Κέντρο» κι έτσι εμψυχώνει έναν καινούργιο πυρήνα αδιαφοροποίητης ουσίας ή ύλης, δηλαδή, το βάζει σε δραστηριότητα ή του δίνει ζωή. Υποθέστε, τώρα, ότι μία τέτοια διαδικασία συνέβη κατά τη «Σεληνιακή Άλυσο»….ότι η Σελήνη είναι πιο παλιά από τη Γη. Φανταστείτε τις έξι σφαίρες της Σελήνης – συντρόφους της – αιώνες πριν σχηματιστεί η πρώτη σφαίρα των δικών μας επτά – ακριβώς στην ίδια θέση ως προς τη μεταξύ τους σχέση, την οποία κατέχουν τώρα οι σφαίρες – σύντροφοι της δικής μας Αλύσου σε σχέση με τη Γη. Και έτσι θα σας είναι εύκολο να φανταστείτε ότι η Σφαίρα Α της Σεληνιακής Αλύσου εμψυχώνει τη σφαίρα Α της Γήινης Αλύσου και πεθαίνει….Έπειτα η Σελήνη χύνει στην κατώτερη σφαίρα του πλανητικού μας κύκλου, τη Γη μας – όλη τη ζωή, την ενέργεια και τις δυνάμεις της κι έχοντας μεταφέρει όλα αυτά σ' ένα νέο κέντρο, γίνεται, πράγματι, ένας νεκρός πλανήτης στον οποίο η περιστροφή έχει σχεδόν σταματήσει από τη γέννηση της δικής μας σφαίρας.
Η Σελήνη, τώρα, είναι ένα κρύο απομεινάρι, η σκιά που σέρνεται πίσω από το νέο σώμα, στο οποίο μεταγγίστηκαν όλες οι ζωντανές δυνάμεις και «αρχές» της.
Είναι τώρα καταδικασμένη για ατέλειωτες εποχές να κυνηγάει συνεχώς τη Γη, να έλκεται και να έλκει τον απόγονό της.
Αφού δέχθηκε έναν συνεχή βαμπιρισμό από το παιδί της, τώρα εκδικείται απομυζώντας το μέσω των ανόσιων, αόρατων και δηλητηριωδών επιρροών που εκπορεύονται από την κρυμμένη πλευρά της φύσης της.
Γιατί, αυτή είναι ένα νεκρό, αλλά, όμως, ζωντανό σώμα.
Τα μόρια του αποσυντιθέμενου πτώματός της είναι γεμάτα με ενεργό και καταστροφική ζωή, αν και το σώμα που σχημάτιζαν κάποτε είναι πια άψυχο και χωρίς ζωή.
Γι’αυτό οι εκπορεύσεις του είναι ταυτόχρονα ευεργετικές και αρνητικές.
Η κατάσταση αυτή βρίσκει το αντίστοιχό της πάνω στη Γη, στο γεγονός, ότι το χορτάρι και τα φυτά πουθενά δεν είναι τόσο χυμώδη και θαλερά, όσο επάνω στους τάφους, ενώ ταυτόχρονα οι εκπορεύσεις των νεκροταφείων και των πτωμάτων μπορούν ακόμα και να σκοτώσουν».
Αυτή η περιγραφή για τη μετατροπή της Σελήνης σ' ένα νεκρό σώμα, πιστεύω, ότι κρύβει μέσα της όλο το μεγαλείο των Κέντρων Λάγια.
Ι / 181: «Κατά τον ίδιο τρόπο, οι «Μονάδες» ή Εγώ των ανθρώπων του Εβδόμου γύρου της Γης μας, όταν οι δικές μας σφαίρες Α, Β, Γ, Δ κ.τ.λ. μεταβιβάζοντας τη ζωτική τους ενέργεια θα έχουν εμψυχώσει κι έτσι φέρει σε ζωή άλλα Λάγια Κέντρα προορισμένα να ζήσουν και να δράσουν σ' ένα ακόμα ανώτερο πεδίο ύπαρξης κατά τον ίδιο τρόπο, λοιπόν, οι Γήινοι «Πρόγονοι» θα δημιουργήσουν εκείνους που θα γίνουν ανώτεροί τους».
Ι / 204: «Και γιατί να είναι απίθανη η ιδέα ότι ένα Λάγια Κέντρο – ένα κομμάτι κοσμικού πρωτοπλάσματος, ομογενές και λανθάνον, όταν ξαφνικά εμψυχωθεί ή αναφθεί – ορμάει από την κλίνη του στο Διάστημα και περιστρέφεται ανάμεσα στ' απύθμενα βάθη προκειμένου να δυναμώσει τον ομογενή οργανισμό του με τη συσσώρευση και προσθήκη διαφοροποιημένων στοιχείων;».
Ι / 568 (Σημείωση) «Η αλληγορία αναφέρεται στα άτομα του σώματος, που το καθένα πρέπει να περάσει μέσα από κάθε μορφή, πριν φθάσει στην τελική κατάσταση, που είναι το σημείο εκκίνησης κάθε ατόμου – η Αρχέγονη Λάγια κατάσταση».
Μετά απ' όσα ανέφερα, πιστεύω, ότι έγινα κατανοητή για τα Κέντρα Λάγια σ’έναν αστρολογικό χάρτη. Ανακεφαλαιώνοντας, εξηγώ ότι, ο κάθε Πλανήτης, που βρίσκεται σε Κέντρο Λάγια στο κοσμόγραμμά μας, λειτουργώντας, συνεχώς, περνάει από όλες τις εμπειρίες, είτε μέσω κληρονομικότητας του DNA, είτε μέσω συνεχών ενσαρκώσεων, μέχρις ότου να βρεθεί στην αρχική κατάσταση της ψυχής μας, την οποία μεταλλάσσει, εφ’όσον την έχει ολοκληρώσει για να την χρησιμοποιήσει σε άλλο εξελικτικό επίπεδο.
Αυτή η μετάβαση είναι η αδράνεια με την οποία τον περιβάλλουμε για να μπορέσουμε να τον τοποθετήσουμε σε καινούργια επίπεδα, χωρίς επιπρόσθετη, καρμική επιβάρυνση, στον ουρανό, όπως ακριβώς συνέβη με το μύθο της Αστραίας.
Και για να σας δώσω κάποια αμυδρά παραδείγματα από το δικό μου κοσμόγραμμα, γιατί άλλα κοσμογράμματα δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω, έχω τον Ουρανό, το Δία και τον Ερμή μου σε Κέντρα Λάγια.
Οι φίλες μου προσπαθούν να με κάνουν να προβάλλω την ανεξαρτησία μου (Ουρανός) αλλά εμένα, βασικά, δεν μ' ενδιαφέρει, με λένε, επίσης, «γκαντέμο» γιατί δεν έχω αισιοδοξία (Δίας) και όταν βρισκόμαστε μαζί μού λένε, συνέχεια: «Καλά εσύ δεν έχεις τίποτα να πεις ή δεν θα μιλήσεις κάποια στιγμή ή πες, επιτέλους κάτι» (Ερμής). Έχω, λοιπόν, νεκρώσει αυτούς τους πλανήτες και τους έχω στρέψει σε χώρους νέους, γιατί, ίσως πια δεν χρειάζονται τις αστρολογικές τους ιδιότητες, που γνωρίζουμε και ίσως τους μεταλλάσσω.
Δεν το είχα ούτε κι εγώ συνειδητοποιήσει, αλλά και δεν μπορούσα να το τροποποιήσω, μέχρι τη στιγμή που ασχολήθηκα με τα συγκεκριμένα κέντρα.
Τελειώνω όπως άρχισα:
«Παρ’όλο που φαινομενικά είναι κατώτερη η επιρροή του Κρόνου, είναι η ανώτερη που μπορεί να πετύχει ο θνητός άνθρωπος. Σε κάθε ψυχική εμπειρία ο Κρόνος καθορίζει τη συνείδηση μέσω αντίληψης και σημειώνει την εποχή κάθε ψυχής στην πρόοδό της μέσα στο Χρόνο ως την Αιωνιότητα».
Με χαρά μου θα δεχθώ και τις δικές σας επιβεβαιώσεις από τις έρευνές σας, για να βελτιώσουμε τα Κέντρα Λάγια με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο.
Πάντα στη διάθεσή σας.
Ευγενία
(1) Εσωτερική Αστρολογία σελ. 60 – Διάγραμμα ΙΙΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου