Τελικά συμπεράσματα του Φαέθοντος σε συνάρτηση με τον καρκίνο (5)

Φαέθων (συλλογή Γκεττύ)

Γνωρίζω ότι ήταν αρκετά μεγάλες οι  τέσσερις αναφορές μου για το Φαέθοντα και τη σχέση του με τον καρκίνο, αλλά τώρα έρχομαι να σας αποζημιώσω για την υπομονή σας, δίνοντάς σας μόνον την περίληψη των όσων ελέχθησαν. Θεώρησα, βέβαια, ότι έπρεπε ν' αναφερθώ σε όλες τις απόψεις που, πιστεύω ότι, τεκμηρίωναν τη συγκεκριμένη έρευνα, γιατί ίσως θεωρούσατε ότι ήταν μερικές προσωπικές, δικές μου  απόψεις χωρίς υπόβαθρο.

Τα θεμέλια ήθελα να στηρίξω, μετά από τ' αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν!

Είναι πλέον σίγουρο ότι ο Φαέθων μετά από τα δύο άρθρα (1) και (2) υπήρχε!

Είδαμε, επίσης, πώς ο Ποσειδών ενεργοποιεί την Επίφυση. Ο Ουρανός μάλιστα, και όχι ο Κρόνος συμμετέχει στην ενέργεια του Ποσειδώνος, διασπά τα ηλεκτρομαγνητικά ρευστά και την προωθεί, σα Μονάδα 2, στην Υπόφυση.

Η Επίφυση διαβάσαμε ότι εκκρίει την ορμόνη Μελατονίνη.

Η Μελατονίνη σε ορισμένες κυτταρικές σειρές καρκίνου του μαστού έχει ισχυρή ανασταλτική δράση της ανάπτυξης των κυττάρων.
Ανασταλτική δράση ασκεί επίσης στον πειραματικό καρκίνο των επιμύων.
Η Μελατονίνη δρα ανταγωνιστικά προς τα οιστρογόνα με πιθανή δράση στον οιστρογονικό υποδοχέα.
Δρα επίσης προστατευτικά στη δημιουργία ελευθέρων ριζών οι οποίες προκαλούν βλάβες στο DNA και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα διεγείροντας τα φυσικά κύτταρα φορείς.
Ανάλογα με την έκκριση σεροτονίνης ή μελατονίνης και της ποσότητας τους, οι υπόλοιποι ενδοκρινείς αδένες λαμβάνουν χημικά σήματα που αφορούν τη λειτουργία τους.
Ρυθμίζει τον κιρκαδικό ρυθμό και το βιορυθμό στα όντα, μέσω της έκκρισης αυτών των δύο ουσιών.

Η πρώτη ύλη για τη σύνθεση της Μελατονίνης είναι το αμινοξύ τρυπτοφάνη, η οποία όμως είναι από τα πιο σπάνια αμινοξέα των τροφών και των πρωτεϊνών του οργανισμού και γι’ αυτό η στάθμη της στο αίμα είναι πολύ χαμηλή σε σχέση με άλλα αμινοξέα. Η τρυπτοφάνη υδρολύεται και στη συνέχεια αποκαρβοξυλιώνεται και μετατρέπεται σε σεροτονίνη. Ένα μέρος της σεροτονίνης μεθυλιώνεται από το ένζυμο HIOMT  το οποίο αποτελεί το κλειδί της παραγωγής της Μελατονίνης.
Η δραστηριότητα της HIOMT επηρεάζεται από το

Φως και μελατονίνη

 
φως. Έκθεση στο φως μειώνει τη δραστηριότητα της HIOMT ενώ το σκοτάδι την αυξάνει. Ανάλογη είναι και η έκκριση της Μελατονίνης.

                    Α) Σκοτάδι, λοιπόν, όταν κοιμόμαστε!

Ενδιαφέρουσα παρατήρηση στα ζώα είναι ότι η έκκριση της Μελατονίνης επηρεάζεται από μαγνητικά και ηλεκτρικά πεδία πολύ χαμηλής συχνότητας. Η επίδραση αυτή στον άνθρωπο, ο οποίος εκτίθεται στα ηλεκτρομαγνητικά πεδία του περιβάλλοντος αλλά και στα τεχνητά πολλών συσκευών, είναι άγνωστη ακόμα και δεν γνωρίζουμε αν είναι επιβλαβής!

(Ουρανός σε κυριαρχία με τον Ποσειδώνα στην Επίφυση).

      Ας δούμε, όμως, πώς μπορούμε να παραγάγουμε σεροτονίνη για να δημιουργήσουμε μελατονίνη!

    Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής του εγκεφάλου. Χαμηλά επίπεδα της σεροτονίνης εμπλέκονται στην εμφάνιση κατάθλιψης (Ποσειδών).

·   Η σοκολάτα και το κακάο είναι πλούσια σε ατόφια σεροτονίνη, αλλά περιέχουν σε αφθονία και το απαραίτητο αμινοξύ τρυπτοφάνη (περιεκτικότητα 300 mg σε 100 γρ. κακάο), η οποία μεταβολίζεται στη βιταμίνη Β3 (νιασίνη) και στη σεροτονίνη.
Όταν τρώμε σοκολάτα ή πίνουμε κακάο επηρεάζεται το δίκτυο των νευροδιαβιβαστών, δηλαδή των χημικών αγγελιοφόρων του εγκεφάλου, που λειτουργούν μεταφέροντας ηλεκτρικά μηνύματα ανάμεσα στους νευρώνες του. Αυτά τα μηνύματα προκαλούν τις αλλαγές στις αισθήσεις και στα αισθήματα που νιώθουμε.

Η μαύρη σοκολάτα είναι από τα λίγα τρόφιμα με πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε σεροτονίνη. Άλλο τρόφιμο με υψηλή περιεκτικότητα σε σεροτονίνη είναι η μπανάνα.
Ας μην έχουμε τύψεις, λοιπόν, όταν τρώμε σοκολάτα!

Αναφέρθηκα στις ελεύθερες ρίζες.

Τί είναι οι ελεύθερες ρίζες;

Με τον όρο ελεύθερη ρίζα καλούμε ένα άτομο ή ομάδα ατόμων (ανόργανα ή οργανικά μόρια) που φέρει ένα ή παραπάνω ασύζευκτα (unpaired) ηλεκτρόνια στην εξωτερική του στιβάδα.
Οι πιο ευρέως διαδεδομένες ελεύθερες ρίζες στα βιολογικά συστήματα είναι οι ρίζες που προέρχονται από μόρια που περιέχουν οξυγόνο και έχουν μία υψηλότερη αντιδραστικότητα από την αρχική κατάσταση του μοριακού οξυγόνου (Ο2).
Τα μόρια αυτά είναι ευρύτερα γνωστά ως δραστικές οξυγονούχες μορφές (ΔΟΜ) ή Reactive Oxygen Species (ROS).

Το οξυγόνο έχει την ιδιότητα να ''κλέβει'' ένα ηλεκτρόνιο για να ολοκληρώσει το χημικό του τύπο με αποτέλεσμα ν' αφήνει τις άλλες χημικές ενώσεις αποδυναμωμένες. Mε αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μια σειρά από χημικές ενώσεις γνωστές ως ''ελεύθερες ρίζες'' που τους λείπει ένα και μοναδικό ηλεκτρόνιο και το αναζητούν, όπου μπορούν, δημιουργώντας σοβαρές βλάβες.

Αποδιοργανωμένο DNA

Εάν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα οι ελεύθερες ρίζες αναζητούν το ηλεκτρόνιο στον περιβάλλοντα χώρο των κυττάρων.
Εάν όμως αυτή η διαδικασία της αναζήτησης δεν γίνει σωστά μεταβαίνουν στο χώρο του γενετικού υλικού μας (DNA) δημιουργώντας σοβαρές βλάβες και αλλοιώσεις.
Οι ελεύθερες ρίζες είναι δραστικά μόρια και βομβαρδίζουν καθημερινά τον οργανισμό μας με στόχο τη φθορά των κυττάρων και του γενετικού υλικού μας.
Παράγονται από εξωγενείς και ενδογενείς πηγές με κυριότερη απ’ αυτές τα κύτταρα που ενέχονται σε φλεγμονώδεις διαδικασίες (απόπτωση και νέκρωση).
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο σχηματισμός τους στο κύτταρο βρίσκεται υπό έλεγχο από ένα αντιοξειδωτικό σύστημα άμυνας κι έτσι επικρατεί ισορροπία (Ενθαλπία).
Σ’ αυτό περιλαμβάνονται ουσίες που ονομάζονται 

Αντιοξειδωτικά

αντιοξειδωτικά (υπάρχει πληθώρα άρθρων στο διαδίκτυο).
Υπάρχει, όμως και πρόσφατη έρευνα για τ' αντιοξειδωτικά η οποία παρουσιάζεται στο τέλος του άρθρου 4.
Η διαταραχή αυτής της ισορροπίας προκαλεί το λεγόμενο «οξειδωτικό στρες» (Εντροπία). Το ονομάζουν οξειδωτικό στρες, μεταχειριζόμενοι την οξείδωση σαν παράδειγμα

γιατί όταν ένα καρφί οξυδωθεί είναι πολύ δύσκολο να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση.

Η βλαπτική επίδραση η οποία προκαλείται από το

οξειδωτικό stress ονομάζεται οξειδωτική ζημιά.
Το οξειδωτικό stress προκύπτει από:
-Αυξημένη παραγωγή των δραστικών μορφών οξυγόνου ΔΟΜ. π.χ. σε περιπτώσεις αυξημένης συγκέντρωσης οξυγόνου, λόγω παρουσίας τοξινών και

-μείωση της συγκέντρωσης των αντιοξειδωτικών. π.χ. διάφορες μεταλλάξεις στα αντιοξειδωτικά ένζυμα ή μείωση της πρόσληψης αντιοξειδωτικών από τη διατροφή.

Η κατάσταση αυτή οδηγεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σε περίσσεια ελευθέρων ριζών στην οποία το κύτταρο είτε θα προσαρμοστεί είτε θα δεχτεί την βλαπτική της επίδραση.
 Έχει βρεθεί πως και το stress συμβάλλει στη δημιουργία ελευθέρων ριζών στον οργανισμό κατά τη διάρκεια του μεταβολισμού των κατεχολαμινών.
Συνήθως, ο οργανισμός είναι σε θέση να καταπολεμήσει τη βλαπτική δράση των μορίων αυτών.
Όμως το κάπνισμα, η υπερβολική έκθεση στον ήλιο, το stress και η μολυσμένη ατμόσφαιρα μειώνουν την ικανότητα αυτή του οργανισμού. Έτσι, τα κύτταρα καταστρέφονται από τα μόρια αυτά.
Φαίνεται ότι η καλή διατροφή, ο ύπνος και η χορήγηση βιταμινών (κυρίως Α, C και Ε) αναστέλλουν τη βλαπτική δράση των ελεύθερων ριζών στον οργανισμό (αντιοξειδωτική δράση).
Σας υπογράμμισα τρεις αιτίες του οξειδωτικού stress.

Ποιος πλανήτης τις εξουσιάζει; Ο Ποσειδών, βέβαια και «κατά συνέπειαν» ο ενδοκρινής αδένας της Επιφύσεως ή Κωναρίου!

Ας δούμε τώρα περιληπτικά πὀτε προφυλασσόμεθα από την Ενθαλπία και πότε δημιουργούμε ενεργειακά κενά από την Εντροπία!

Ενθαλπία ονομάζεται το άθροισμα της εσωτερικής ενέργειας ενός σώματος και του γινομένου της εξωτερικής πίεσης επί τον όγκο που καταλαμβάνει μια ουσία.

Δηλαδή η αύξηση της Ενθαλπίας ενός συστήματος κατά τη διάρκεια μιας χημικής αντίδρασης, υπό σταθερή πίεση, εκφράζει την ποσότητα της θερμότητας που απορροφήθηκε από το περιβάλλον. 

Συνέπεια αυτού είναι ότι τα μόρια αυτά έχουν μεγαλύτερο ενεργειακό περιεχόμενο από τα αρχικά μόρια.
Η Ενθαλπία είναι προσδιοριστική έννοια στις χημικές αντιδράσεις και η βιωσιμότητά μας είναι αποτέλεσμα των χημικών αντιδράσεων που συμβαίνουν μέσα μας, μαλακά όμως και ήρεμα.

Φανταστείτε τί ωραία που αισθανόμαστε όταν ένα αγαπημένο, ζεστό χέρι μάς ακουμπά και μας χαϊδεύει!

Η δεύτερη έννοια είναι η εντελώς αντίθετη της Ενθαλπίας, η Εντροπία.

Η Εντροπία είναι η έννοια μέσω της οποίας μετράται η αταξία, της οποίας η μέγιστη τιμή αντικατοπτρίζει την πλήρη αποδιοργάνωση και ισοδυναμεί με την παύση της ζωής ή αλλιώς της εξέλιξης.
Σε μια τέτοια κατάσταση δεν υπάρχει καμία διαδικασία και δε βρίσκεται «σε λήθαργο» (κρυμμένη) κανενός είδους πληροφορία που να επιτρέπει την εξέλιξη (ή τη ζωή) αν με κάποιο τρόπο γίνει εκ νέου παροχή ενέργειας.

Αυτό συμφωνεί απόλυτα με το "μικροσκοπικό" ορισμό της Εντροπίας που δίνεται από τη στατιστική φυσική και διατυπώθηκε από τον Boltzmann  (ἀρθρο 4)

σύμφωνα με τον οποίο για τη μεταβολή της Εντροπίας ισχύει η σχέση:

                 Νόμος Boltzmann (2) S = k ln Ω

Όπου S είναι η Εντροπία, k είναι σταθερά και Ω είναι η θερμοδυναμική πιθανότητα που ορίζεται ως ο μέγιστος αριθμός των διαφορετικών τρόπων που τα μικροσκοπικά σωματίδια δύνανται να κατανεμηθούν στις διαθέσιμες καταστάσεις.
Ουσιαστικά εκείνο που έδειξε ο Boltzmann είναι ότι δεν μπορεί ποτέ ν’ αναμένεται μείωση της Εντροπίας και ότι η μέγιστη τιμή της εμφανίζεται και είναι ταυτόσημη με τη μέγιστη αταξία και την τυχαιότητα όταν, δηλαδή, τα σωματίδια κατανεμηθούν τυχαία σε όλες τις δυνατές θέσεις.

Η εξίσωση Boltzmann προϋποθέτει τον τρίτο νόμο της θερμοδυναμικής που είναι: 

Η απόλυτη Εντροπία είναι μηδέν για όλες τις τέλειες κρυσταλλικές ουσίες στη θερμοκρασία του απόλυτου μηδενός.

Αυτό σημαίνει ότι το Ω στο απόλυτο μηδέν είναι 1 και η Εντροπία 0 ή ότι στο απόλυτο μηδέν υπάρχει μόνον ένας τρόπος για να κατανεμηθούν τα σωματίδια.

Με άλλα λόγια στο απόλυτο μηδέν, τη στιγμή της δημιουργίας των ουσιών το πιθανό παύει να είναι πιθανό και γίνεται αναγκαίο.

Για την έρευνά μου αυτό είναι το ζητούμενο σημείο της αποτροπής, σε ψυχολογικό επίπεδο, του καρκίνου.

Ας δούμε την ανάπτυξη του Ω:
Αν έχουμε 12 μόρια σε 6 δυνατές ενεργειακές καταστάσεις τότε Ω = (12)/2+2+2+2+2+2) ή λόγω τυχαιότητας (12)/(3+3+2+2+1+1) ή (12)/(4+4+1+1+1+1) κ.λ.π. αν όμως η κατάσταση είναι μία τότε Ω = (12)/(12) = 1 οπότε η Εντροπία είναι μηδέν.

Ας το δούμε αυτό ψυχολογικά:
Συμβαίνει κάποιο τυχαίο γεγονός, δυσάρεστο.
Προσπαθούμε, λοιπόν να βρούμε τρόπους επιλύσεώς του, τυχαιότητας, συνήθως.
Σκεφτόμαστε: αν κάνουμε αυτό τί θα συμβεί;
Μήπως πρέπει να κάνουμε το άλλο;
Αλλά και πάλι τί θα συμβεί; 
Και χαοτικά η λογική μας μάς βάζει σε μία κατάσταση χάους, αταξίας, πολλαπλών ενεργειακών καταστάσεων!
Μας βάζει δηλαδή σε μία εντροπική κατάσταση!! Εύλογα, βέβαια θα με ρωτήσετε: Τί πρέπει να κάνουμε;

Η απάντηση είναι μία όπως είδαμε από το νόμο Boltzmann!

Βάζουμε τον εαυτό μας στην απέναντι πολυθρόνα καθόμαστε αναπαυτικά και σκεφτόμαστε:
- Τί θα συμβούλευα την καλλίτερη φίλη ή τον καλλίτερο φίλο μου να κάνει στη συγκεκριμένη, δύσκολη κατάσταση;
Η απάντησή μας είναι αυτή που πρέπει να εφαρμόσουμε και καμμία άλλη.
Τότε η κατάσταση της τυχαιότητας θα έχει πηλίκο (1) και Εντροπία (0). 

 Άρα καθόλου χάος και αταξία, δηλαδή Εντροπία, αλλά Ενθαλπία, η οποία θα δημιουργήσει δυνάμεις στους δεσμούς που συγκρατούν τα άτομα μέσα στο μόριο, αλλά και στη κίνηση των ατόμων, των ηλεκτρονίων καθώς και του ίδιου του μορίου !!

Γνωρίζοντας τις έρευνες των Hammer και Sabbah (άρθρο 3) σκέφτηκα ότι ίσως ο καρκίνος δεν έχει μόνον κυτταρική δόμηση αλλά είναι και ενεργειακός (Ποσειδών), δημιουργούμενος από εμάς τους ίδιους.
Όταν εξέτασα κοσμογράμματα στις αρνητικές όψεις τού Ποσειδώνος με το Φαέθοντα, σαν κυβερνήτη της Επίφυσης τ’ αποτελέσματα ήταν σοβαρά:

50% των κοσμογραμμάτων είχαν αρνητική όψη του Φαέθοντος με τον Ποσειδώνα και 25% αρνητική όψη του Πλούτωνος με το Φαέθοντα.

Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι στο κοσμόγραμμα που έκανε αρνητική όψη ο Ποσειδών δεν έκανε ο Πλούτων κι εκεί που έκανε αρνητική όψη ο Πλούτων δεν παρουσιαζόταν ο Ποσειδών.

Το αποτέλεσμα αυτό μ’ έκανε να σκεφθώ ότι, πιθανόν οι αιτίες που δημιουργούν καρκίνο είναι δύο:

1) Η πρώτη αιτία έχει να κάνει με την κυτταρική δόμηση του ατόμου (έννοια του Πλούτωνος) οπότε είναι πολύ δύσκολη η αντιμετώπισή του και

2) η δεύτερη αιτία είναι ενεργειακή (Ποσειδών).
 
Αυτή μου η σκέψη με οδήγησε σε όσα σας ανέφερα. Πιθανόν εμείς δημιουργούμε τον καρκίνο ενεργειακά και είναι στο «χέρι» μας να μην νοσήσουμε ή και αν νοσήσουμε με τη δική μας προσωπική δύναμη να τον ελέγξουμε, γιατί όπως μας είπε ο Νομπελίστας καθηγητής Χάραλντ τσουρ Χάουζεν (Harald zur Hausen), (βραβείο Νόμπελ Ιατρικής),

  ο καρκίνος είναι “Ένα Σύμπτωμα” όχι μια “Νόσος”.

Περισσότερες λεπτομέρειες στα τέσσερα άρθρα του Φαέθοντος για τον καρκίνο.

Σας ευχαριστώ πολύ
                                              Ευγενία


Αφιερωμένο στη Μαριάμ που τη σκεφτόμαστε πολύ!