Η συγκεκριμένη έρευνα για τον καρκίνο ξεκίνησε εντελώς συμπτωματικά όταν ο πατέρας
κάποιας στενής μου φίλης αρρώστησε από αυτόν κι ερευνήσαμε το
κοσμόγραμμά του για πιθανές καρκινικές όψεις.
Η έρευνα, όμως, αποδείχθηκε μάταιη όπως και οι επιστάμενες έρευνες για πιθανά στατιστικά δεδομένα για τον καρκίνο σε πολλές περιπτώσεις αστρολογικών κοσμογραμμάτων.
Επειδή η έρευνα για το Φαέθοντα μού είχε αποδείξει:
α) ότι όντως υπήρχε στην περιοχή ανάμεσα στον Άρη και το Δία πριν εκπυρωθεί, όπως είδατε στις αντίστοιχες αστρονομικές και μυθολογικές αναφορές για το Φαέθοντα,
β) ότι, επίσης, τα επιστημονικά δεδομένα αποδεικνύουν πλέον ότι ο καρκίνος υπήρχε 60.000.000 χρόνια πριν και
γ) ότι, κατά συνέπειαν, υπήρχε η καταγραφή του στο DNA, αλλά απλώς είχε διαγραφεί αλλά δεν είχε εξαλειφθεί και τέλος
δ) επειδή υπήρχε η καταστροφή του στον άξονα Σκορπιού – Ταύρου ίσως εμπλεκόταν με την κυτταρική έννοια του Πλούτωνος που είναι κυβερνήτης του Σκορπιού και της ασθένειας του καρκίνου.(1)
Εξέτασα αμέσως, κάποια κοσμογράμματα
και μερικά μου έδωσαν όντως αρνητικές όψεις του Φαέθοντος με τον Πλούτωνα.
Ήταν όμως λίγα!
Γνωρίζοντας τις έρευνες των Hammer και Sabbah (άρθρο 3) σκέφτηκα ότι ίσως ο καρκίνος δεν έχει μόνον κυτταρική δόμηση αλλά είναι και ενεργειακός (Ποσειδών), δημιουργούμενος από εμάς τους ίδιους.
Όταν εξέτασα τα ίδια κοσμογράμματα στις αρνητικές όψεις τού Ποσειδώνος με το Φαέθοντα, σαν κυβερνήτη της Επίφυσης* τ’ αποτελέσματα ήταν σοβαρά:
Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι στο κοσμόγραμμα που έκανε αρνητική όψη ο Ποσειδών δεν έκανε ο Πλούτων κι εκεί που έκανε αρνητική όψη ο Πλούτων δεν παρουσιαζόταν ο Ποσειδών.
Το αποτέλεσμα αυτό μ’ έκανε να σκεφθώ ότι, πιθανόν οι αιτίες που δημιουργούν καρκίνο είναι δύο:
1) Η πρώτη αιτία να έχει να κάνει με την κυτταρική δόμηση του ατόμου (έννοια του Πλούτωνος) οπότε είναι πολύ δύσκολη η αντιμετώπισή του και
2) η δεύτερη αιτία να είναι ενεργειακή (Ποσειδών). *
Αυτή μου η σκέψη με οδήγησε να θέλω να εξετάσω μήπως εμείς δημιουργούμε τον καρκίνο και είναι στο «χέρι» μας να μην νοσήσουμε ή και αν νοσήσουμε με τη δική μας προσωπική δύναμη να τον ελέγξουμε, γιατί όπως μας είπε ο Νομπελίστας καθηγητής Χάραλντ τσουρ Χάουζεν (Harald zur Hausen), (βραβείο Νόμπελ Ιατρικής),
ο καρκίνος είναι “Ένα Σύμπτωμα” όχι μια “Νόσος”.
Βέβαια το δείγμα είναι μικρό και δεν περιλαμβάνει και θανάτους υγιών ατόμων. Αυτός είναι ο λόγος που σας ανέφερα στο άρθρο 3 ότι επειδή η έρευνα πρέπει να είναι τεκμηριώμενη θ’ αργήσει να παρουσιαστεί στατιστικά.
Δεν πρέπει όμως να χαθεί πολύτιμος χρόνος για μας οι οποίοι δεν έχουμε νοσήσει και όσοι έχουν νοσήσει ίσως έχουν την ευκαιρία να λύσουν κάποια ψυχολογικά τους προβλήματα, όχι, βέβαια την ασθένεια, προς Θεού δεν μπορώ να υποστηρίξω κάτι αντίστοιχο, για την πιθανή αντιμετώπισή του, αλλά και να προβούν σε κάποια διατροφή την οποία θα παρουσιάσω στη συνέχεια η οποία αναφέρεται εκτενώς στο διαδίκτυο κι έχει να κάνει με την ορμόνη Μελατονίνη της Επιφύσεως. Αναφέρω την Επίφυση και τη Μελατονίνη γιατί όπως έχετε δαβάσει στο 1ο ενεργειακό κέντρο το «Κυμοθαλές» ο κύριος κυβερνήτης του είναι ο Ποσειδών και στα κοσμογράμματα ήταν αυτός που μου έδωσε τα περισσότερα στατιστικά στοιχεία.
Σε αυτή μου την αναφορά θα κάνω απλώς νήξεις κι εσείς θ' αποφασίσετε για τις επιλογές σας.
Θα ξεκινήσω με δύο έννοιες οι οποίες δημιουργούν ή θεραπεύουν – κατά την άποψή μου πάντοτε – τον καρκίνο και ευαισθητοποιούνται στον ενδοκρινή αδένα της Επιφύσεως.
Η πρώτη έννοια είναι η Ενθαλπία.
Ενθαλπία = εν + θάλπω (2)
Ενθαλπία ονομάζεται το άθροισμα της εσωτερικής ενέργειας ενός σώματος και του γινομένου της εξωτερικής πίεσης επί τον όγκο που καταλαμβάνει μια ουσία.
Είναι η ιδιότητα ενός θερμοδυναμικού συστήματος που ορίζεται από την εξίσωση όπου το Ε συμβολίζει την ενέργεια του συστήματος, το p την πίεση και το V τον όγκο.
Με τον όρο Ενθαλπία, χαρακτηρίζεται στη Χημεία η ενέργεια που προσφέρεται κατά τη θέρμανση ουσιών και που εγκλωβίζεται στα μόριά τους ιδίως σ΄εκείνα των υδρατμών τους .
Δηλαδή η αύξηση της Ενθαλπίας ενός συστήματος κατά τη διάρκεια μιας χημικής αντίδρασης υπό σταθερή πίεση εκφράζει την ποσότητα της θερμότητας που απορροφήθηκε από το περιβάλλον.
Συνέπεια αυτού είναι ότι τα μόρια αυτά έχουν μεγαλύτερο ενεργειακό περιεχόμενο από τα αρχικά μόρια. Έτσι στη γλώσσα της χημείας η Ενθαλπία αποτελεί το θερμικό περιεχόμενο κάθε χημικού συστήματος η οποία και συμβολίζεται συνήθως με το γράμμα Η.
Εδώ εντυπωσιάστηκα όταν για την ιδεογραμματική απεικόνιση τής Ενθαλπίας επελέγη το γράμμα Η το οποίο κατά την εξήγηση των Ελληνικών ιδεογραμμάτων στο blog ενώνει δύο ενέργειες Ι (Γιώτα): (+) και (-), δηλαδή τη δυαδικότητα με μία οριζόντια, ευθεία γραμμή η οποία τείνει να τις εξισορροπήσει και να τις συμφιλιώσει (ακριβώς ένα ενθαλπικό φαινόμενο).
(Πίστη μου είναι ότι η επιλογή των γραμμάτων για την απεικόνιση νόμων της Φυσικής ή της Χημείας στηρίζεται στις εσωτερικές αρχετυπικές καταγραφές που υπάρχουν μέσα μας για να μπορούν να υπάρχουν οι νόμοι και να λειτουργούν σε συμφωνία με τη συμπαντική αρμονία. Άλλωστε αυτό θα το δούμε και σε άλλους νόμους!).
Η Ενθαλπία οφείλεται στις δυνάμεις των δεσμών που συγκρατούν τα άτομα μέσα στο μόριο, αλλά και στην κίνηση των ατόμων, των ηλεκτρονίων καθώς και του ίδιου του μορίου.
Έτσι αυτή η ενέργεια παραμένει εγκλωβισμένη μέσα στο μόριο που μπορεί ν΄αποδοθεί άλλοτε εύκολα π.χ. με σπινθήρα στη βενζίνη και άλλοτε δύσκολα.
Η Ενθαλπία είναι προσδιοριστική έννοια στις χημικές αντιδράσεις και η βιωσιμότητά μας είναι αποτέλεσμα των χημικών αντιδράσεων που συμβαίνουν μέσα μας, μαλακά όμως και ήρεμα.
Φανταστείτε τί ωραία που αισθανόμαστε όταν ένα αγαπημένο, ζεστό χέρι μάς ακουμπά και μας χαϊδεύει!
Η δεύτερη έννοια που θα μεταχειριστώ είναι η εντελώς αντίθετη της Ενθαλπίας, η Εντροπία.
Τη λέξη Εντροπία έπλασε ο Γερμανός φυσικός
Clausius (1), από τα
συνθετικά εν- (περιεχόμενο) και - τροπία (από το τρέπειν,
μετασχηματίζω)** με πρόθεση ν’ αποδώσει την έννοια του μετασχηματισμού
της θερμότητας σε έργο. Δηλαδή ενώ η Ενθαλπία απορροφά θερμότητα και
ηρεμεί η Εντροπία μετασχηματίζει τη θερμότητα που απορροφά σε έργο.
Η επιλογή των ελληνικών λέξεων έγινε με το σκεπτικό ότι «τα ονόματα των
σημαντικών μεγεθών πρέπει να σημαίνουν το ίδιο πράγμα σε όλες τις
ζωντανές γλώσσες».
Σήμερα η Εντροπία χαρακτηρίζει:
α) το μέτρο της ενέργειας που δεν είναι διαθέσιμη να παράγει έργο σε θερμοδυναμικό σύστημα ή
β) το μέτρο της αταξίας των δομικών μονάδων της ύλης ή
γ) «κατ΄ επέκτασιν» κάθε κατάσταση ή ροπή προς αταξία ή
αποδιοργάνωση.
Η Εντροπία είναι η έννοια μέσω της οποίας μετράται η αταξία, της οποίας η μέγιστη τιμή αντικατοπτρίζει την πλήρη αποδιοργάνωση και ισοδυναμεί με την παύση της ζωής ή αλλιώς της εξέλιξης.
Σε μια τέτοια κατάσταση δεν υπάρχει καμία διαδικασία και δε βρίσκεται «σε λήθαργο» (κρυμμένη) κανενός είδους πληροφορία που να επιτρέπει την εξέλιξη (ή τη ζωή) αν με κάποιο τρόπο γίνει εκ νέου παροχή ενέργειας.
Εκφράζοντάς τη με φυσικούς όρους, η μεταβολή της Εντροπίας, εξαρτάται από τη μεταβολή των χωρικών και των ενεργειακών μικροκαταστάσεων.
Αυτό συμφωνεί απόλυτα με τον "μικροσκοπικό" ορισμό της Εντροπίας που δίνεται από τη στατιστική φυσική και διατυπώθηκε από τον Boltzmann(2)
σύμφωνα με τον οποίο για τη μεταβολή της Εντροπίας ισχύει η σχέση:
Όπου S είναι η Εντροπία, k είναι σταθερά και Ω είναι η θερμοδυναμική πιθανότητα που ορίζεται ως ο μέγιστος αριθμός των διαφορετικών τρόπων που τα μικροσκοπικά σωματίδια δύνανται να κατανεμηθούν στις διαθέσιμες καταστάσεις.
(Εδώ αν πάμε πάλι στα Ελληνικά Ιδεογράμματα θα δούμε ότι η χρησιμοποίηση του Ω στο νόμο περιορίζει τις πνευματικές ενέργειες, πλέον, γήινα κάτω, χωρίς όμως με τη γείωση να χαθεί η επαφή μαζί τους γιατί η πνευματικότητα έχει τη δυνατότητα να τις αποδέχεται, συνεχώς, στους κόλπους της ανάλογα με τις διαθέσιμες καταστάσεις τους).
Ουσιαστικά εκείνο που έδειξε ο Boltzmann είναι ότι δεν μπορεί ποτέ ν’ αναμένεται μείωση της Εντροπίας και ότι η μέγιστη τιμή της εμφανίζεται και είναι ταυτόσημη με τη μέγιστη αταξία και την τυχαιότητα όταν, δηλαδή, τα σωματίδια κατανεμηθούν τυχαία σε όλες τις δυνατές θέσεις.
Η εξίσωση Boltzmann προϋποθέτει τον τρίτο νόμο της θερμοδυναμικής που είναι:
Η απόλυτη Εντροπία είναι μηδέν για όλες τις τέλειες κρυσταλλικές ουσίες στη θερμοκρασία του απόλυτου μηδενός.
Αυτό σημαίνει ότι το Ω στο απόλυτο μηδέν είναι 1 και η Εντροπία 0 ή ότι στο απόλυτο μηδέν υπάρχει μόνον ένας τρόπος για να κατανεμηθούν τα σωματίδια.
Με άλλα λόγια στο απόλυτο μηδέν, τη στιγμή της δημιουργίας των ουσιών το πιθανό παύει να είναι πιθανό και γίνεται αναγκαίο.
Ας δούμε την ανάπτυξη του Ω:
Αν έχουμε 12 μόρια σε 6 δυνατές ενεργειακές καταστάσεις τότε Ω = (12)/2+2+2+2+2+2) ή λόγω τυχαιότητας (12)/(3+3+2+2+1+1) ή (12)/(4+4+1+1+1+1) κ.λ.π. αν όμως η κατάσταση είναι μία τότε Ω = (12)/(12) = 1 οπότε η Εντροπία είναι μηδέν.
Ας το δούμε αυτό ψυχολογικά:
Συμβαίνει κάποιο τυχαίο γεγονός, δυσάρεστο.
Προσπαθούμε, λοιπόν να βρούμε τρόπους επιλύσεώς του, τυχαιότητας, συνήθως.
Σκεφτόμαστε: αν κάνουμε αυτό τί θα συμβεί;
Μήπως πρέπει να κάνουμε το άλλο;
Αλλά και πάλι τί θα συμβεί;
Και χαοτικά η λογική μας μάς βάζει σε μία κατάσταση χάους, αταξίας πολλαπλών ενεργειακών καταστάσεων!
Μας βάζει δηλαδή σε μία εντροπική κατάσταση!! Εύλογα, βέβαια θα με ρωτήσετε: Τί πρέπει να κάνουμε;
Βάζουμε τον εαυτό μας στην απέναντι πολυθρόνα καθόμαστε αναπαυτικά και σκεφτόμαστε:
- Τί θα συμβούλευα την καλλίτερη φίλη ή τον καλλίτερο φίλο μου να κάνει στη συγκεκριμένη, δύσκολη κατάσταση;
Η απάντησή μας είναι αυτή που πρέπει να εφαρμόσουμε και καμμία άλλη.
Τότε η κατάσταση της τυχαιότητας θα έχει πηλίκο (1) και Εντροπία (0).
Βέβαια, αυτήν την τυχαιότητα μπορούμε να την αποτρέψουμε με τη σωστή γνώση της Αστρολογίας και να ελαχιστοποιήσουμε την Εντροπία. Εδώ, βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος!
Πολλοί επιστήμονες που συνέβαλαν στην εδραίωση της θερμοδυναμικής ως ανεξάρτητου κλάδου της σύγχρονης φυσικής είχαν επίγνωση αυτής της ανωμαλίας και επιχείρησαν να λύσουν το παράδοξο της δημιουργίας πολύπλοκων δομών.
Ετσι, χάρη στο έργο των Lars Onsager, Ilya Prigogine, Peter Mazur και άλλων ερευνητών, έγινε σαφές τον 20ο αιώνα ότι η καθολική ισχύς του δεύτερου νόμου της αύξησης της εντροπίας όχι μόνο δεν αποκλείει αλλά και προάγει την τοπική δημιουργία και την ανάπτυξη πολύπλοκων δομών!
Αυτή, βέβαια η άποψη, νομίζω ότι δεν λειτουργεί αισιόδοξα στην εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων.
Δεν θα ήθελα να σας ζαλίσω με το δαίμονα του Leó
Szilárd (3) (εδώ η λέξη δαίμων
έχει την αρχαιοελληνική της σημασία: δαίμων = δαήμων,σοφός)αλλά σύμφωνα με τη σύγχρονη αντίληψη όταν σβήνεται μια μονάδα πληροφορίας, η Εντροπία αυξάνεται επειδή ακριβώς υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με τη μονάδα πληροφορίας που έχει σβηστεί!!
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Peter William Αtkins μιλώντας για τους δύο νόμους της Θερμοδυναμικής αναφέρει:
«Η αλλαγή (μεταβολή) εμφανίζεται με πολλά πρόσωπα.
Υπάρχουν απλές αλλαγές, όπως το σταμάτημα μιας κινούμενης μπάλας ή το λιώσιμο του πάγου.
Υπάρχουν και πιο πολύπλοκες αλλαγές, όπως η πέψη, η ανάπτυξη, η αναπαραγωγή, ο θάνατος.
Πίσω απ’ όλες τις αλλαγές αυτές υπάρχει μια κατάρρευση στο χάος, μια άσκοπη και χωρίς κανένα κίνητρο αποσύνθεση.
Καθώς πραγματοποιείται η αλλαγή της εντοπισμένης ενέργειας, η ενέργεια δηλαδή που έχει ικανότητα να παράγει έργο, διασπείρεται, παίρνει χαοτική μορφή (όπως όταν καταρρέει ένα οικοδόμημα).
Με το σκόρπισμα της ενέργειας στο χάος αυτό που αποσυντίθεται είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα της.
Η υποβάθμιση της ποιότητας της ενέργειας μοιάζει με την αργή εκτύλιξη ενός ελατηρίου. Καθώς το ελατήριο του σύμπαντος εκτυλίσσεται η ποιότητα της ενέργειας αποδυναμώνεται. Όταν μιλάμε για «ποιότητα» ενέργειας εννοούμε το βαθμό διασποράς της.
Η εντοπισμένη ενέργεια είναι υψηλής ποιότητας ωφέλιμη ενέργεια (μικρή τιμή εντροπίας) ενώ η χαοτικά διασπαρμένη ενέργεια είναι χαμηλής ποιότητας άχρηστη ενέργεια (μεγάλη τιμή εντροπίας).
Το φως είναι ενέργεια υψηλής ποιότητας, ενώ η θερμότητα είναι ενέργεια χαμηλής ποιότητας»(4).
Οι πιο ευρέως διαδεδομένες ελεύθερες ρίζες στα βιολογικά συστήματα είναι οι ρίζες που προέρχονται από μόρια που περιέχουν οξυγόνο και έχουν μία υψηλότερη αντιδραστικότητα από την αρχική κατάσταση του μοριακού οξυγόνου (Ο2).
Τα μόρια αυτά είναι ευρύτερα γνωστά ως δραστικές οξυγονούχες μορφές (ΔΟΜ) ή Reactive Oxygen Species (ROS).
Το οξυγόνο έχει την
ιδιότητα να
''κλέβει'' ένα ηλεκτρόνιο για να ολοκληρώσει το χημικό του τύπο με αποτέλεσμα
ν' αφήνει τις άλλες χημικές ενώσεις αποδυναμωμένες. Mε αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μια σειρά από
χημικές ενώσεις γνωστές ως ''ελεύθερες ρίζες'' που τους λείπει
ένα και μοναδικό ηλεκτρόνιο και το αναζητούν, όπου μπορούν, δημιουργώντας σοβαρές
βλάβες.
Εάν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα οι ελεύθερες ρίζες αναζητούν το ηλεκτρόνιο στον περιβάλλοντα χώρο των κυττάρων.
Εάν όμως αυτή η διαδικασία της αναζήτησης δεν γίνει σωστά μεταβαίνουν στο χώρο του γενετικού υλικού μας (DNA) δημιουργώντας σοβαρές βλάβες και αλλοιώσεις.
Οι ελεύθερες ρίζες είναι δραστικά μόρια και βομβαρδίζουν καθημερινά τον οργανισμό μας με στόχο τη φθορά των κυττάρων και του γενετικού υλικού μας.
Παράγονται από εξωγενείς και ενδογενείς πηγές με κυριότερη απ’ αυτές τα κύτταρα που ενέχονται σε φλεγμονώδεις διαδικασίες (απόπτωση και νέκρωση (4)).
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο σχηματισμός τους στο κύτταρο βρίσκεται υπό έλεγχο από ένα αντιοξειδωτικό σύστημα άμυνας και έτσι επικρατεί ισορροπία (Ενθαλπία).
Σ’ αυτό περιλαμβάνονται ουσίες που ονομάζονται
αντιοξειδωτικά (υπάρχει πληθώρα άρθρων στο διαδίκτυο).
Υπάρχει, όμως και πρόσφατη έρευνα για τ' αντιοξειδωτικά η οποία παρουσιάζεται στο τέλος του κειμένου. (Α)
Η διαταραχή αυτής της ισορροπίας προκαλεί το λεγόμενο «οξειδωτικό στρες» (Εντροπία). Το ονομάζουν οξειδωτικό στρες, μεταχειριζόμενοι την οξείδωση σαν παράδειγμα
γιατί όταν ένα καρφί οξυδωθεί είναι πολύ δύσκολο να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση.
Η βλαπτική επίδραση η οποία προκαλείται από το οξειδωτικό stress ονομάζεται οξειδωτική ζημιά.
Το οξειδωτικό stress προκύπτει από:
-Αυξημένη παραγωγή των δραστικών μορφών οξυγόνου ΔΟΜ. π.χ. σε περιπτώσεις αυξημένης συγκέντρωσης οξυγόνου, λόγω παρουσίας τοξινών και
-μείωση της συγκέντρωσης των αντιοξειδωτικών. π.χ. διάφορες μεταλλάξεις στα αντιοξειδωτικά ένζυμα ή μείωση της πρόσληψης αντιοξειδωτικών από τη διατροφή.
Η κατάσταση αυτή οδηγεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σε περίσσεια ελευθέρων ριζών στην οποία το κύτταρο είτε θα προσαρμοστεί είτε θα δεχτεί την βλαπτική της επίδραση.
Έχει βρεθεί πως και το stress συμβάλλει στη δημιουργία ελευθέρων ριζών στον οργανισμό κατά τη διάρκεια του μεταβολισμού των κατεχολαμινών(7).
Συνήθως, ο οργανισμός είναι σε θέση να καταπολεμήσει τη βλαπτική δράση των μορίων αυτών.
Όμως το κάπνισμα, η υπερβολική έκθεση στον ήλιο, το stress και η μολυσμένη ατμόσφαιρα μειώνουν την ικανότητα αυτή του οργανισμού. Έτσι, τα κύτταρα καταστρέφονται από τα μόρια αυτά.
Φαίνεται ότι η καλή διατροφή, ο ύπνος και η χορήγηση βιταμινών (κυρίως Α, C και Ε) αναστέλλουν τη βλαπτική δράση των ελεύθερων ριζών στον οργανισμό (αντιοξειδωτική δράση).
Σας υπογράμμισα τρεις αιτίες του οξειδωτικού stress.
Ποιος πλανήτης τις εξουσιάζει; Ο Ποσειδών, βέβαια και «κατά συνέπειαν» ο ενδοκρινής αδένας της Επιφύσεως ή Κωναρίου!
Αν δείτε σε πόσες απεικονίσεις και κυρίως μεταφυσικές υπάρχει το Κωνάριο δεν θα το πιστεύετε. Ας δούμε μερικές:
Η επίφυση όπως έχω αναφέρει στο άρθρο για το 1ο ενεργειακό κέντρο «Κυμοθαλές» είναι ενδοκρινής αδένας
του σώματος.
«Είναι η μόνη περιοχή του σώματος που διαθέτει φωτοευαίσθητα κύτταρα τα οποία την καθιστούν φωτοευαίσθητο ενδοκρινή αδένα, δίνοντας της προηγμένες ικανότητες και αυτό οφείλεται στη μακροχρόνια φυλογενετική της εξέλιξη κατά την οποία από όργανο που περιείχε αισθητηριακούς υποδοχείς και νευρικά κύτταρα μετέπεσε σε ενδοκρινή αδένα.
Στον άνθρωπο η
επίφυση αποτελείται από την ινώδη κάψα, το παρέγχυμα και τα αγγεία και τα
νεύρα.
Μπαίνω σε ιατρικές λεπτομέρειες γιατί θέλω να κάνω κάποιες συνδέσεις με τη Μυθολογία μας.
Το παρέγχυμα αποτελείται από κύτταρα και νευρικές απολήξεις μεταξύ των οποίων υπάρχουν μεγάλα αποτιτανωμένα έγκλειστα.
Οι λειτουργίες τις επίφυσης είναι πολύ σημαντικές ως προς την επιρροή που έχουν σε πολλά όργανα και αδένες του σώματος.
Ο ενδοκρινής αυτός αδένας παράγει την ορμόνη
μελατονίνη.
Η μελατονίνη έχει τις εξής ιδιότητες:
Παραπομπές
* Δείτε άρθρο Κυμοθαλούς Πρώτου Ενεργειακού κέντρου.
(1) Φαέθων και Προζερπίνη - Δικό μου - Εκδόσεις Ηλίανθος (αφιλοκερδώς προσφερθέν).
(2) θάλπω = ζεσταίνω, μαλακώνω μέσω της θερμότητος σε Ομηρική Οδύσσεια. Σε Ησίοδο μεταφορικά: μαλακώνω, απαλύνομαι, καταλαγιάζω. (Liddell & Scott – Επιτομή)
** Σύμφωνα με το λεξικό του Σουΐδα η λέξη σημαίνει (επιστρέφω, εγκλωβίζω)
(3) Μ. Ανδρικούλα - Γ. Βαρθολομάτος)
(4)«Η Απόπτωση είναι μια διεργασία προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου. Κατά τη διάρκεια της απόπτωσης το κύτταρο συρρικνώνεται, αποδομείται και σχηματίζει αποπτωτικά σώματα, τα οποία φαγοκυτταρώνονται, χωρίς φλεγμονή. Η απόπτωση είναι εξαιρετικά σημαντική διαδικασία και λαμβάνει μέρος τόσο σε ενήλικα όσο και εμβρυικά κύτταρα. Στα έμβρυα τα κύτταρα πεθαίνουν όταν η δομή που σχηματίζουν δεν είναι πλέον απαραίτητη, όπως στην ουρά του γυρίνου ή στα δάκτυλα των άκρων των εμβρύων. Τα καρκινικά κύτταρα ανθίστανται στην απόπτωση με αποτέλεσμα ο αριθμός τους να μεγαλώνει. Όμως και η αυξημένη απόπτωση είναι επιβλαβής επειδή οδηγεί σε εκφυλιστικές ασθένειες.
Η Νέκρωση (accidental cell death) είναι η μορφή κυτταρικού θανάτου που προκαλείται από απότομες κυτταρικές βλάβες όπως είναι η ισχαιμία, η υπερθερμία, η υποθερμία, η υποξία, ο φυσικός ή χημικός τραυματισμός. Χαρακτηρίζεται από ρήξη της κυτταρικής μεμβράνης, οίδημα του κυτταροπλάσματος και των μιτοχονδρίων,
διαρροή κυτταροπλασματικού
περιεχομένου και πλήρη λύση του κυττάρου. Η νέκρωση σε αντίθεση με την
απόπτωση, οδηγεί συχνά σε οξεία φλεγμονώδη αντίδραση»(3).
(5) ΠΗΓΗ: Journal pf Clinical Endocrinology and Metabolism, Μάρτιος 2011.
(6) Ο κιρκαδικός ρυθμός είναι ο κατά προσέγγιση 24ωρος κύκλος που παρουσιάζει η δραστηριότητα ζωντανών οργανισμών, όπως ζώων, φυτών, μυκήτων μέχρι και βακτηρίων.
Το όνομα του κιρκαδικού ρυθμού (circadian rhythm) δημιούργησε ο Φραβτς Χάλμπεργκ στα μέσα του 20ου αιώνα και προέρχεται από την λατινική λέξη circa που σημαίνει «γύρω» και diem που σημαίνει «ημέρα», δηλαδή «ρυθμός κατά τη διάρκεια μιας ημέρας».
Σημαντικό ρόλο στον κιρκαδικό ρυθμό παίζει το ερέθισμα του φωτός, το οποίο επαναφέρει κάθε μέρα το βιολογικό ρολόι, αλλά ο κιρκαδικός ρυθμός παρουσιάζεται ακόμη και αν δεν υπάρχει διαφοροποίηση στο φωτισμό.
Η μελέτη του βιολογικού ρυθμού ονομάζεται Χρονοβιολογία.
(7) Οι κατεχολαμίνες περιλαμβάνουν την επινεφρίνη, η οποία παράγεται κυρίως από τον μυελό των επινεφριδίων, τη νορεπινεφρίνη, η οποία συναντάται στις νευρικές απολήξεις, και την ντοπαμίνη, που βρίσκεται κυρίως στα βασικά γάγγλια του κεντρικού νευρικού συστήματος.
(8) Στα μαθηματικά και την τέχνη, δύο ποσότητες έχουν αναλογία χρυσής τομής αν ο λόγος του αθροίσματος τους προς τη μεγαλύτερη ποσότητα είναι ίσος με το λόγο της μεγαλύτερης ποσότητας προς τη μικρότερη. Η εικόνα στα δεξιά αναπαριστά τη γεωμετρική ερμηνεία των παραπάνω.
Εκφρασμένος αλγεβρικά:
αντιπροσωπεύει τη χρυσή τομή. Η τιμή του είναι:
(9) Σεροτονίνη το μόριο της καλής διάθεσης και ευτυχίας
(1) Rudolf Julius Emanuel Clausius
Ο Rudolf Julius Emanuel Clausius (γεννημένος σαν Rudolf Gottlieb στις 2 January 1822 μέχρι τις 24 August 1888 οπότε πέθανε), ήταν Γερμανός φυσικός και μαθηματικός και αξιοσέβαστος σαν ένας από τους κεντρικούς ερευνητές της επιστήμης της θερμοδυναμικής.
(2) Ludwig Eduard Boltzmann
Ο Ludwig Eduard Boltzmann (Φεβρουάριος 20, 1844 – Σεπτέμβριος 5, 1906) ήταν ένας Αυστριακός φυσικός του οποίου η μεγαλύτερη ανακάλυψη ήταν η αξιοποίηση της μηχανικής στατιστικής στην οποία εξηγούσε και αποδείκνυε πώς οι δυνατότητες των ατόμων (όπως η ποσότητα, η κατηγορία και η δομή) προσδιορίζουν τις ορατές δυνατότητες της ύλης (όπως η εσωτερική τριβή, η θερμική αγωγιμότητα και η διάχυση).
(3) Leó Szilárd
Ο Leó Szilárd (Ούγκρος Φεβρουάριος 11, 1898 – Μάιος 30, 1964) ήταν φυσικός και εφευρέτης. Αυτός ξεκίνησε την ιδέα της πυρηνικής αλυσίδας αντενέργειας το 1933, πατεντάροντας την ιδέα του πυρηνικού αντιδραστήρα με τον Enrico Fermi, και αργότερα το 1939 έγραψε το γράμμα με τον Albert Einstein το οποίο είχε σαν επακόλουθο τη σχεδίαση της ατομικής βόμβας.
(4) Peter William Atkins
Ο Peter William Atkins (γεν. 10/8/1940) είναι βρετανός χημικός, πρώην καθηγητής χημείας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και συνεργάτης του Lincoln College. Είναι συγγραφέας εγχειριδίων χημείας, ιδιαίτερα της Φυσικοχημείας, Ανόργανης Χημείας και της Μοριακής Κβαντομηχανικής, που είναι τρία από τα πιο δημοφιλή εγχειρίδια χημείας του κόσμου.
Ενδιαφέροντα άρθρα
Τα πολλά αντιοξειδωτικά που προέρχονται είτε από τα σούπερ τρόφιμα είτε
από τα διατροφικά συμπληρώματα ίσως να μην κάνουν καλό στην υγεία, όπως
θεωρείται μέχρι σήμερα, αλλά κακό. Αυτό υποστηρίζει ο μοριακός βιολόγος
και γενετιστής Τζέιμς Γουάτσον, ο οποίος το 1953 ανακάλυψε μαζί με το
Βρετανό επιστήμονα Τζέιμς Κρικ τη δομή του γενετικού υλικού (DNA) και
έλαβε το Νόμπελ Ιατρικής του 1962.
Πιστεύει ότι οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου μπορεί να είναι το κλειδί για την πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου, και ότι ο περιορισμός τους στο σώμα μπορεί να είναι επιζήμιος.
Οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου, γράφει σε άρθρο του, όχι μόνον διατηρούν υπό έλεγχο τα άρρωστα κύτταρα, αλλά παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αποτελεσματικότητα πολλών αντικαρκινικών φαρμάκων και της ακτινοθεραπείας, που διεγείρουν την παραγωγή τους για να σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα.
Εάν, συνεπώς, οι ασθενείς με καρκίνο παίρνουν αντιοξειδωτικά, μπορεί να υπονομεύουν άθελά τους τη θεραπεία τους – κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο πρέπει απαραιτήτως να ενημερώνουν τον ογκολόγο τους για οποιοδήποτε διατροφικό συμπλήρωμα, βότανο ή φάρμακο παίρνουν εν όσω κάνουν θεραπεία για τον καρκίνο τους.
Ο διακεκριμένος επιστήμονας, ο οποίος χαρακτηρίζει την θεωρία του αυτή ως το πιο σημαντικό έργο του έπειτα από την ανακάλυψη της διπλής έλικας του DNA που του χάρισε το Νόμπελ, προσθέτει πως τρόφιμα όπως τα μούρα τα οποία είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά μπορεί να είναι νόστιμα, αλλά δεν παρέχουν καμία προστασία εναντίον του καρκίνου.
Οι απόψεις αυτές δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Open Biology» την οποία εκδίδει η Royal Society – η ακαδημία επιστημών της Βρετανίας που αποτελεί επιστημονικό σύμβουλο της βρετανικής κυβέρνησης και χρηματοδοτείται από το κοινοβούλιο.
Όπως γράφει ο 85χρονος νομπελίστας, τα αντιοξειδωτικά «μπορεί να έχουν προκαλέσει περισσότερους καρκίνους απ’ όσους έχουν προλάβει.
Ο καθηγητής Νικ Τζόουνς, αρχίατρος του οργανισμού Cancer Research UK και διευθυντής του Κέντρου Έρευνας Καρκίνου του Μάντσεστερ (MCRC), συμφωνεί, επίσης, ότι οι υπάρχουσες μελέτες δείχνουν πως τα αντιοξειδωτικά είναι αναποτελεσματικά στην πρόληψη του καρκίνου στους υγιείς ανθρώπους και ότι μπορεί ν' αυξάνουν λίγο τον κίνδυνο να εκδηλωθεί καρκίνος.
Και προσθέτει ότι οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία πρέπει να προσλαμβάνονται μέσα από μία υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή. Να σημειωθεί ότι στα τρόφιμα που πιστεύεται ότι διαθέτουν ισχυρές αντικαρκινικές ιδιότητες συμπεριλαμβάνονται τα μούρα και το μπρόκολο.
Τον τρόπο με τον οποίον οι καρκίνοι
δημιουργούν ένα «χάος» σε ό,τι αφορά τον γενετικό κώδικά τους
προκειμένου να… ζουν, να βασιλεύουν και να θεριεύουν, ανακάλυψαν
βρετανοί ερευνητές.
Τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους μέσα
σ' έναν όγκο. Τα περισσότερα φυσιολογικά κύτταρα στο ανθρώπινο σώμα
περιέχουν 46 χρωμοσώματα, ωστόσο κάποια καρκινικά κύτταρα διαθέτουν
περισσότερα από 100 χρωμοσώματα. Μάλιστα αυτό το μοτίβο δεν είναι
σταθερό σε ό,τι αφορά τον καρκίνο – εάν κάποιος εξετάσει γειτονικά
καρκινικά κύτταρα θα δει ότι το καθένα από αυτά μπορεί να έχει
διαφορετικό αριθμό χρωμοσωμάτων.
Η ποικιλομορφία βοηθά τους όγκους να γίνονται ανθεκτικοί στις θεραπείες καθώς και να εξαπλώνονται και να εγκαθίστανται σε διαφορετικά σημεία του οργανισμού. Για το λόγο αυτό ολοένα και περισσότερες ερευνητικές ομάδες αναζητούν τρόπους ώστε να προλαμβάνουν τα… πολλά πρόσωπα του καρκίνου.
Επιστήμονες από το Ερευνητικό Ινστιτούτο του Cancer Research UK καθώς και από το Ινστιτούτο για τον Καρκίνο του University College του Λονδίνου επιχείρησαν ν' ανακαλύψουν πώς οι καρκίνοι εμφανίζουν τόσο μεγάλη ποικιλομορφία μεταξύ τους.
Λάθη στην αντιγραφή του DNA του καρκίνου
Μέχρι σήμερα πιστευόταν πως όταν ένα καρκινικό κύτταρο διαιρείται ώστε να δημιουργηθούν δυο νέα κύτταρα, τα χρωμοσώματα δεν μοιράζονται εξίσου στα δύο νέα κύτταρα. Ωστόσο τώρα τα πειράματα των βρετανών ερευνητών σε καρκινικά κύτταρα του εντέρου έδειξαν ότι το ζήτημα δεν είναι το μοίρασμα των χρωμοσωμάτων, αλλά η δημιουργία αντιγράφων του γενετικού κώδικα του καρκινικού κυττάρου.
Οι καρκίνοι οδηγούνται στο να δημιουργούν αντίγραφα του εαυτού τους, ωστόσο αν τα καρκινικά κύτταρα… ξεμείνουν από δομικά συστατικά του DNA τους, τότε αναπτύσσουν «στρες αντιγραφής του DNA». Από τη νέα μελέτη προέκυψε ότι αυτό το στρες οδηγεί σε λάθη στην αντιγραφή του DNA και τελικώς σε ποικιλομορφία των όγκων.
Ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, καθηγητής Τσαρλς Σουόντον εξήγησε στο βρετανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο BBC ότι «είναι σαν να χτίζουμε ένα κτίριο χωρίς να έχουμε αρκετά τούβλα ή τσιμέντο για τα θεμέλια. Ωστόσο αν μπορούμε να παρέχουμε τα δομικά συστατικά του DNA, ίσως είναι δυνατόν να μειώσουμε το στρες της αντιγραφής του DNA και έτσι να περιορίσουμε την ποικιλομορφία των όγκων, κάτι το οποίο είναι πιθανό να δράσει θεραπευτικά».
Προς νέα «εργαλεία» για την αντιμετώπιση του καρκίνου
Ο καθηγητής παραδέχθηκε ότι «φαίνεται λάθος» να προσφέρουμε σ' έναν καρκίνο τα καύσιμα για να αναπτυχθεί στο πλαίσιο θεραπείας. Σε κάθε περίπτωση, όπως είπε, τα νέα ευρήματα αποδεικνύουν ότι το στρες στην αντιγραφή του DNA των όγκων αποτελεί το πρόβλημα που δείχνει το δρόμο για την ανάπτυξη νέων «εργαλείων» σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή του.
Μελλοντικές μελέτες θα διερευνήσουν εάν το ίδιο στρες της αντιγραφής του DNA προκαλεί ποικιλομορφία και σε άλλους τύπους όγκων. Προς το παρόν, μέσω της νέας μελέτης, η ερευνητική ομάδα εντόπισε τρία γονίδια… χαμένα σε διαφορετικά καρκινικά κύτταρα του εντέρου τα οποία ήταν ζωτικής σημασίας για το στρες στην αντιγραφή του DNA. Και τα τρία γονίδια εντοπίζονταν σε μια περιοχή του χρωμοσώματος 18.
Ο καθηγητής Νικ Τζόουνς, επικεφαλής επιστήμονας του Cancer Research UK ανέφερε ότι «η συγκεκριμένη περιοχή του χρωμοσώματος 18 είναι ‘χαμένη’ σε πολλούς καρκίνους, γεγονός που μαρτυρεί πως η διαδικασία δεν αφορά μόνο τον καρκίνο του εντέρου».
Ευγενία
Η έρευνα, όμως, αποδείχθηκε μάταιη όπως και οι επιστάμενες έρευνες για πιθανά στατιστικά δεδομένα για τον καρκίνο σε πολλές περιπτώσεις αστρολογικών κοσμογραμμάτων.
Επειδή η έρευνα για το Φαέθοντα μού είχε αποδείξει:
α) ότι όντως υπήρχε στην περιοχή ανάμεσα στον Άρη και το Δία πριν εκπυρωθεί, όπως είδατε στις αντίστοιχες αστρονομικές και μυθολογικές αναφορές για το Φαέθοντα,
β) ότι, επίσης, τα επιστημονικά δεδομένα αποδεικνύουν πλέον ότι ο καρκίνος υπήρχε 60.000.000 χρόνια πριν και
γ) ότι, κατά συνέπειαν, υπήρχε η καταγραφή του στο DNA, αλλά απλώς είχε διαγραφεί αλλά δεν είχε εξαλειφθεί και τέλος
δ) επειδή υπήρχε η καταστροφή του στον άξονα Σκορπιού – Ταύρου ίσως εμπλεκόταν με την κυτταρική έννοια του Πλούτωνος που είναι κυβερνήτης του Σκορπιού και της ασθένειας του καρκίνου.(1)
Εξέτασα αμέσως, κάποια κοσμογράμματα
και μερικά μου έδωσαν όντως αρνητικές όψεις του Φαέθοντος με τον Πλούτωνα.
Ήταν όμως λίγα!
Γνωρίζοντας τις έρευνες των Hammer και Sabbah (άρθρο 3) σκέφτηκα ότι ίσως ο καρκίνος δεν έχει μόνον κυτταρική δόμηση αλλά είναι και ενεργειακός (Ποσειδών), δημιουργούμενος από εμάς τους ίδιους.
Όταν εξέτασα τα ίδια κοσμογράμματα στις αρνητικές όψεις τού Ποσειδώνος με το Φαέθοντα, σαν κυβερνήτη της Επίφυσης* τ’ αποτελέσματα ήταν σοβαρά:
50% των κοσμογραμμάτων είχαν αρνητική όψη του Φαέθοντος με τον Ποσειδώνα και 25% αρνητική όψη του Πλούτωνος με το Φαέθοντα.
Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι στο κοσμόγραμμα που έκανε αρνητική όψη ο Ποσειδών δεν έκανε ο Πλούτων κι εκεί που έκανε αρνητική όψη ο Πλούτων δεν παρουσιαζόταν ο Ποσειδών.
Το αποτέλεσμα αυτό μ’ έκανε να σκεφθώ ότι, πιθανόν οι αιτίες που δημιουργούν καρκίνο είναι δύο:
1) Η πρώτη αιτία να έχει να κάνει με την κυτταρική δόμηση του ατόμου (έννοια του Πλούτωνος) οπότε είναι πολύ δύσκολη η αντιμετώπισή του και
2) η δεύτερη αιτία να είναι ενεργειακή (Ποσειδών). *
Αυτή μου η σκέψη με οδήγησε να θέλω να εξετάσω μήπως εμείς δημιουργούμε τον καρκίνο και είναι στο «χέρι» μας να μην νοσήσουμε ή και αν νοσήσουμε με τη δική μας προσωπική δύναμη να τον ελέγξουμε, γιατί όπως μας είπε ο Νομπελίστας καθηγητής Χάραλντ τσουρ Χάουζεν (Harald zur Hausen), (βραβείο Νόμπελ Ιατρικής),
ο καρκίνος είναι “Ένα Σύμπτωμα” όχι μια “Νόσος”.
Βέβαια το δείγμα είναι μικρό και δεν περιλαμβάνει και θανάτους υγιών ατόμων. Αυτός είναι ο λόγος που σας ανέφερα στο άρθρο 3 ότι επειδή η έρευνα πρέπει να είναι τεκμηριώμενη θ’ αργήσει να παρουσιαστεί στατιστικά.
Δεν πρέπει όμως να χαθεί πολύτιμος χρόνος για μας οι οποίοι δεν έχουμε νοσήσει και όσοι έχουν νοσήσει ίσως έχουν την ευκαιρία να λύσουν κάποια ψυχολογικά τους προβλήματα, όχι, βέβαια την ασθένεια, προς Θεού δεν μπορώ να υποστηρίξω κάτι αντίστοιχο, για την πιθανή αντιμετώπισή του, αλλά και να προβούν σε κάποια διατροφή την οποία θα παρουσιάσω στη συνέχεια η οποία αναφέρεται εκτενώς στο διαδίκτυο κι έχει να κάνει με την ορμόνη Μελατονίνη της Επιφύσεως. Αναφέρω την Επίφυση και τη Μελατονίνη γιατί όπως έχετε δαβάσει στο 1ο ενεργειακό κέντρο το «Κυμοθαλές» ο κύριος κυβερνήτης του είναι ο Ποσειδών και στα κοσμογράμματα ήταν αυτός που μου έδωσε τα περισσότερα στατιστικά στοιχεία.
Σε αυτή μου την αναφορά θα κάνω απλώς νήξεις κι εσείς θ' αποφασίσετε για τις επιλογές σας.
Θα ξεκινήσω με δύο έννοιες οι οποίες δημιουργούν ή θεραπεύουν – κατά την άποψή μου πάντοτε – τον καρκίνο και ευαισθητοποιούνται στον ενδοκρινή αδένα της Επιφύσεως.
Η πρώτη έννοια είναι η Ενθαλπία.
Ενθαλπία = εν + θάλπω (2)
Ενθαλπία ονομάζεται το άθροισμα της εσωτερικής ενέργειας ενός σώματος και του γινομένου της εξωτερικής πίεσης επί τον όγκο που καταλαμβάνει μια ουσία.
Είναι η ιδιότητα ενός θερμοδυναμικού συστήματος που ορίζεται από την εξίσωση όπου το Ε συμβολίζει την ενέργεια του συστήματος, το p την πίεση και το V τον όγκο.
Με τον όρο Ενθαλπία, χαρακτηρίζεται στη Χημεία η ενέργεια που προσφέρεται κατά τη θέρμανση ουσιών και που εγκλωβίζεται στα μόριά τους ιδίως σ΄εκείνα των υδρατμών τους .
Δηλαδή η αύξηση της Ενθαλπίας ενός συστήματος κατά τη διάρκεια μιας χημικής αντίδρασης υπό σταθερή πίεση εκφράζει την ποσότητα της θερμότητας που απορροφήθηκε από το περιβάλλον.
Συνέπεια αυτού είναι ότι τα μόρια αυτά έχουν μεγαλύτερο ενεργειακό περιεχόμενο από τα αρχικά μόρια. Έτσι στη γλώσσα της χημείας η Ενθαλπία αποτελεί το θερμικό περιεχόμενο κάθε χημικού συστήματος η οποία και συμβολίζεται συνήθως με το γράμμα Η.
Εδώ εντυπωσιάστηκα όταν για την ιδεογραμματική απεικόνιση τής Ενθαλπίας επελέγη το γράμμα Η το οποίο κατά την εξήγηση των Ελληνικών ιδεογραμμάτων στο blog ενώνει δύο ενέργειες Ι (Γιώτα): (+) και (-), δηλαδή τη δυαδικότητα με μία οριζόντια, ευθεία γραμμή η οποία τείνει να τις εξισορροπήσει και να τις συμφιλιώσει (ακριβώς ένα ενθαλπικό φαινόμενο).
(Πίστη μου είναι ότι η επιλογή των γραμμάτων για την απεικόνιση νόμων της Φυσικής ή της Χημείας στηρίζεται στις εσωτερικές αρχετυπικές καταγραφές που υπάρχουν μέσα μας για να μπορούν να υπάρχουν οι νόμοι και να λειτουργούν σε συμφωνία με τη συμπαντική αρμονία. Άλλωστε αυτό θα το δούμε και σε άλλους νόμους!).
Η Ενθαλπία οφείλεται στις δυνάμεις των δεσμών που συγκρατούν τα άτομα μέσα στο μόριο, αλλά και στην κίνηση των ατόμων, των ηλεκτρονίων καθώς και του ίδιου του μορίου.
Έτσι αυτή η ενέργεια παραμένει εγκλωβισμένη μέσα στο μόριο που μπορεί ν΄αποδοθεί άλλοτε εύκολα π.χ. με σπινθήρα στη βενζίνη και άλλοτε δύσκολα.
Η Ενθαλπία είναι προσδιοριστική έννοια στις χημικές αντιδράσεις και η βιωσιμότητά μας είναι αποτέλεσμα των χημικών αντιδράσεων που συμβαίνουν μέσα μας, μαλακά όμως και ήρεμα.
Φανταστείτε τί ωραία που αισθανόμαστε όταν ένα αγαπημένο, ζεστό χέρι μάς ακουμπά και μας χαϊδεύει!
Η δεύτερη έννοια που θα μεταχειριστώ είναι η εντελώς αντίθετη της Ενθαλπίας, η Εντροπία.
Τη λέξη Εντροπία έπλασε ο Γερμανός φυσικός
Η επιλογή των ελληνικών λέξεων έγινε με το σκεπτικό ότι «τα ονόματα των
σημαντικών μεγεθών πρέπει να σημαίνουν το ίδιο πράγμα σε όλες τις
ζωντανές γλώσσες».
Σήμερα η Εντροπία χαρακτηρίζει:
α) το μέτρο της ενέργειας που δεν είναι διαθέσιμη να παράγει έργο σε θερμοδυναμικό σύστημα ή
β) το μέτρο της αταξίας των δομικών μονάδων της ύλης ή
γ) «κατ΄ επέκτασιν» κάθε κατάσταση ή ροπή προς αταξία ή
αποδιοργάνωση.
Η Εντροπία είναι η έννοια μέσω της οποίας μετράται η αταξία, της οποίας η μέγιστη τιμή αντικατοπτρίζει την πλήρη αποδιοργάνωση και ισοδυναμεί με την παύση της ζωής ή αλλιώς της εξέλιξης.
Σε μια τέτοια κατάσταση δεν υπάρχει καμία διαδικασία και δε βρίσκεται «σε λήθαργο» (κρυμμένη) κανενός είδους πληροφορία που να επιτρέπει την εξέλιξη (ή τη ζωή) αν με κάποιο τρόπο γίνει εκ νέου παροχή ενέργειας.
Εκφράζοντάς τη με φυσικούς όρους, η μεταβολή της Εντροπίας, εξαρτάται από τη μεταβολή των χωρικών και των ενεργειακών μικροκαταστάσεων.
Αυτό συμφωνεί απόλυτα με τον "μικροσκοπικό" ορισμό της Εντροπίας που δίνεται από τη στατιστική φυσική και διατυπώθηκε από τον Boltzmann(2)
Ludwig Eduard Boltzmann
σύμφωνα με τον οποίο για τη μεταβολή της Εντροπίας ισχύει η σχέση:
Νόμος Boltzmann (2) S = k ln Ω
Όπου S είναι η Εντροπία, k είναι σταθερά και Ω είναι η θερμοδυναμική πιθανότητα που ορίζεται ως ο μέγιστος αριθμός των διαφορετικών τρόπων που τα μικροσκοπικά σωματίδια δύνανται να κατανεμηθούν στις διαθέσιμες καταστάσεις.
(Εδώ αν πάμε πάλι στα Ελληνικά Ιδεογράμματα θα δούμε ότι η χρησιμοποίηση του Ω στο νόμο περιορίζει τις πνευματικές ενέργειες, πλέον, γήινα κάτω, χωρίς όμως με τη γείωση να χαθεί η επαφή μαζί τους γιατί η πνευματικότητα έχει τη δυνατότητα να τις αποδέχεται, συνεχώς, στους κόλπους της ανάλογα με τις διαθέσιμες καταστάσεις τους).
Ουσιαστικά εκείνο που έδειξε ο Boltzmann είναι ότι δεν μπορεί ποτέ ν’ αναμένεται μείωση της Εντροπίας και ότι η μέγιστη τιμή της εμφανίζεται και είναι ταυτόσημη με τη μέγιστη αταξία και την τυχαιότητα όταν, δηλαδή, τα σωματίδια κατανεμηθούν τυχαία σε όλες τις δυνατές θέσεις.
Η εξίσωση Boltzmann προϋποθέτει τον τρίτο νόμο της θερμοδυναμικής που είναι:
Η απόλυτη Εντροπία είναι μηδέν για όλες τις τέλειες κρυσταλλικές ουσίες στη θερμοκρασία του απόλυτου μηδενός.
Αυτό σημαίνει ότι το Ω στο απόλυτο μηδέν είναι 1 και η Εντροπία 0 ή ότι στο απόλυτο μηδέν υπάρχει μόνον ένας τρόπος για να κατανεμηθούν τα σωματίδια.
Με άλλα λόγια στο απόλυτο μηδέν, τη στιγμή της δημιουργίας των ουσιών το πιθανό παύει να είναι πιθανό και γίνεται αναγκαίο.
Για την έρευνά μου αυτό είναι το ζητούμενο σημείο της αποτροπής του καρκίνου.
Ας δούμε την ανάπτυξη του Ω:
Αν έχουμε 12 μόρια σε 6 δυνατές ενεργειακές καταστάσεις τότε Ω = (12)/2+2+2+2+2+2) ή λόγω τυχαιότητας (12)/(3+3+2+2+1+1) ή (12)/(4+4+1+1+1+1) κ.λ.π. αν όμως η κατάσταση είναι μία τότε Ω = (12)/(12) = 1 οπότε η Εντροπία είναι μηδέν.
Ας το δούμε αυτό ψυχολογικά:
Συμβαίνει κάποιο τυχαίο γεγονός, δυσάρεστο.
Προσπαθούμε, λοιπόν να βρούμε τρόπους επιλύσεώς του, τυχαιότητας, συνήθως.
Σκεφτόμαστε: αν κάνουμε αυτό τί θα συμβεί;
Μήπως πρέπει να κάνουμε το άλλο;
Αλλά και πάλι τί θα συμβεί;
Και χαοτικά η λογική μας μάς βάζει σε μία κατάσταση χάους, αταξίας πολλαπλών ενεργειακών καταστάσεων!
Μας βάζει δηλαδή σε μία εντροπική κατάσταση!! Εύλογα, βέβαια θα με ρωτήσετε: Τί πρέπει να κάνουμε;
Η απάντηση είναι μία όπως είδαμε από το νόμο Boltzmann!
Βάζουμε τον εαυτό μας στην απέναντι πολυθρόνα καθόμαστε αναπαυτικά και σκεφτόμαστε:
- Τί θα συμβούλευα την καλλίτερη φίλη ή τον καλλίτερο φίλο μου να κάνει στη συγκεκριμένη, δύσκολη κατάσταση;
Η απάντησή μας είναι αυτή που πρέπει να εφαρμόσουμε και καμμία άλλη.
Τότε η κατάσταση της τυχαιότητας θα έχει πηλίκο (1) και Εντροπία (0).
Η πορεία των ερευνών μετά το 19ο αιώνα αναγορεύει την Εντροπία ως μέτρο έλλειψης γνώσεως, γιατί η τωρινή άγνοια γεννά τυχαιότητα στο μέλλον.Άρα καθόλου χάος και αταξία, δηλαδή Εντροπία, αλλά Ενθαλπία, η οποία θα δημιουργήσει δυνάμεις στους δεσμούς που συγκρατούν τα άτομα μέσα στο μόριο, αλλά και στη κίνηση των ατόμων, των ηλεκτρονίων καθώς και του ίδιου του μορίου. !!
Βέβαια, αυτήν την τυχαιότητα μπορούμε να την αποτρέψουμε με τη σωστή γνώση της Αστρολογίας και να ελαχιστοποιήσουμε την Εντροπία. Εδώ, βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος!
Πολλοί επιστήμονες που συνέβαλαν στην εδραίωση της θερμοδυναμικής ως ανεξάρτητου κλάδου της σύγχρονης φυσικής είχαν επίγνωση αυτής της ανωμαλίας και επιχείρησαν να λύσουν το παράδοξο της δημιουργίας πολύπλοκων δομών.
Ετσι, χάρη στο έργο των Lars Onsager, Ilya Prigogine, Peter Mazur και άλλων ερευνητών, έγινε σαφές τον 20ο αιώνα ότι η καθολική ισχύς του δεύτερου νόμου της αύξησης της εντροπίας όχι μόνο δεν αποκλείει αλλά και προάγει την τοπική δημιουργία και την ανάπτυξη πολύπλοκων δομών!
Αυτή, βέβαια η άποψη, νομίζω ότι δεν λειτουργεί αισιόδοξα στην εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων.
Δεν θα ήθελα να σας ζαλίσω με το δαίμονα του Leó
 |
| Αϊνστάιν και Szilárd |
Szilárd (3) (εδώ η λέξη δαίμων
έχει την αρχαιοελληνική της σημασία: δαίμων = δαήμων,σοφός)αλλά σύμφωνα με τη σύγχρονη αντίληψη όταν σβήνεται μια μονάδα πληροφορίας, η Εντροπία αυξάνεται επειδή ακριβώς υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με τη μονάδα πληροφορίας που έχει σβηστεί!!
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Peter William Αtkins μιλώντας για τους δύο νόμους της Θερμοδυναμικής αναφέρει:
 |
| Peter William Αtkins |
Υπάρχουν απλές αλλαγές, όπως το σταμάτημα μιας κινούμενης μπάλας ή το λιώσιμο του πάγου.
Υπάρχουν και πιο πολύπλοκες αλλαγές, όπως η πέψη, η ανάπτυξη, η αναπαραγωγή, ο θάνατος.
Πίσω απ’ όλες τις αλλαγές αυτές υπάρχει μια κατάρρευση στο χάος, μια άσκοπη και χωρίς κανένα κίνητρο αποσύνθεση.
Καθώς πραγματοποιείται η αλλαγή της εντοπισμένης ενέργειας, η ενέργεια δηλαδή που έχει ικανότητα να παράγει έργο, διασπείρεται, παίρνει χαοτική μορφή (όπως όταν καταρρέει ένα οικοδόμημα).
Με το σκόρπισμα της ενέργειας στο χάος αυτό που αποσυντίθεται είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα της.
Η υποβάθμιση της ποιότητας της ενέργειας μοιάζει με την αργή εκτύλιξη ενός ελατηρίου. Καθώς το ελατήριο του σύμπαντος εκτυλίσσεται η ποιότητα της ενέργειας αποδυναμώνεται. Όταν μιλάμε για «ποιότητα» ενέργειας εννοούμε το βαθμό διασποράς της.
Η εντοπισμένη ενέργεια είναι υψηλής ποιότητας ωφέλιμη ενέργεια (μικρή τιμή εντροπίας) ενώ η χαοτικά διασπαρμένη ενέργεια είναι χαμηλής ποιότητας άχρηστη ενέργεια (μεγάλη τιμή εντροπίας).
Το φως είναι ενέργεια υψηλής ποιότητας, ενώ η θερμότητα είναι ενέργεια χαμηλής ποιότητας»(4).
Γιατί όμως σας ανέφερα την
Ενθαλπία και την Εντροπία και πώς μπορούμε να τις διαχειριστούμε;
Γιατί το επόμενο βήμα μου είναι να τις συνδέσω με τις «ελεύθερες ρίζες»:
Τί είναι οι «ελεύθερες ρίζες»;
Με τον όρο ελεύθερη ρίζα καλούμε ένα άτομο ή ομάδα ατόμων
(ανόργανα ή οργανικά μόρια) που φέρει ένα ή παραπάνω ασύζευκτα (unpaired) ηλεκτρόνια στην εξωτερική του στιβάδα.Γιατί το επόμενο βήμα μου είναι να τις συνδέσω με τις «ελεύθερες ρίζες»:
Τί είναι οι «ελεύθερες ρίζες»;
Οι πιο ευρέως διαδεδομένες ελεύθερες ρίζες στα βιολογικά συστήματα είναι οι ρίζες που προέρχονται από μόρια που περιέχουν οξυγόνο και έχουν μία υψηλότερη αντιδραστικότητα από την αρχική κατάσταση του μοριακού οξυγόνου (Ο2).
Τα μόρια αυτά είναι ευρύτερα γνωστά ως δραστικές οξυγονούχες μορφές (ΔΟΜ) ή Reactive Oxygen Species (ROS).
Το οξυγόνο έχει την
ιδιότητα να
''κλέβει'' ένα ηλεκτρόνιο για να ολοκληρώσει το χημικό του τύπο με αποτέλεσμα
ν' αφήνει τις άλλες χημικές ενώσεις αποδυναμωμένες. Mε αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μια σειρά από
χημικές ενώσεις γνωστές ως ''ελεύθερες ρίζες'' που τους λείπει
ένα και μοναδικό ηλεκτρόνιο και το αναζητούν, όπου μπορούν, δημιουργώντας σοβαρές
βλάβες. |
| Αποδιοργανωμένο DNA |
Εάν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα οι ελεύθερες ρίζες αναζητούν το ηλεκτρόνιο στον περιβάλλοντα χώρο των κυττάρων.
Εάν όμως αυτή η διαδικασία της αναζήτησης δεν γίνει σωστά μεταβαίνουν στο χώρο του γενετικού υλικού μας (DNA) δημιουργώντας σοβαρές βλάβες και αλλοιώσεις.
Οι ελεύθερες ρίζες είναι δραστικά μόρια και βομβαρδίζουν καθημερινά τον οργανισμό μας με στόχο τη φθορά των κυττάρων και του γενετικού υλικού μας.
Παράγονται από εξωγενείς και ενδογενείς πηγές με κυριότερη απ’ αυτές τα κύτταρα που ενέχονται σε φλεγμονώδεις διαδικασίες (απόπτωση και νέκρωση (4)).
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο σχηματισμός τους στο κύτταρο βρίσκεται υπό έλεγχο από ένα αντιοξειδωτικό σύστημα άμυνας και έτσι επικρατεί ισορροπία (Ενθαλπία).
Σ’ αυτό περιλαμβάνονται ουσίες που ονομάζονται
 |
| Αντιοξειδωτικά |
Υπάρχει, όμως και πρόσφατη έρευνα για τ' αντιοξειδωτικά η οποία παρουσιάζεται στο τέλος του κειμένου. (Α)
Η διαταραχή αυτής της ισορροπίας προκαλεί το λεγόμενο «οξειδωτικό στρες» (Εντροπία). Το ονομάζουν οξειδωτικό στρες, μεταχειριζόμενοι την οξείδωση σαν παράδειγμα
γιατί όταν ένα καρφί οξυδωθεί είναι πολύ δύσκολο να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση.
Η βλαπτική επίδραση η οποία προκαλείται από το οξειδωτικό stress ονομάζεται οξειδωτική ζημιά.
Το οξειδωτικό stress προκύπτει από:
-Αυξημένη παραγωγή των δραστικών μορφών οξυγόνου ΔΟΜ. π.χ. σε περιπτώσεις αυξημένης συγκέντρωσης οξυγόνου, λόγω παρουσίας τοξινών και
-μείωση της συγκέντρωσης των αντιοξειδωτικών. π.χ. διάφορες μεταλλάξεις στα αντιοξειδωτικά ένζυμα ή μείωση της πρόσληψης αντιοξειδωτικών από τη διατροφή.
Η κατάσταση αυτή οδηγεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σε περίσσεια ελευθέρων ριζών στην οποία το κύτταρο είτε θα προσαρμοστεί είτε θα δεχτεί την βλαπτική της επίδραση.
Έχει βρεθεί πως και το stress συμβάλλει στη δημιουργία ελευθέρων ριζών στον οργανισμό κατά τη διάρκεια του μεταβολισμού των κατεχολαμινών(7).
Συνήθως, ο οργανισμός είναι σε θέση να καταπολεμήσει τη βλαπτική δράση των μορίων αυτών.
Όμως το κάπνισμα, η υπερβολική έκθεση στον ήλιο, το stress και η μολυσμένη ατμόσφαιρα μειώνουν την ικανότητα αυτή του οργανισμού. Έτσι, τα κύτταρα καταστρέφονται από τα μόρια αυτά.
Φαίνεται ότι η καλή διατροφή, ο ύπνος και η χορήγηση βιταμινών (κυρίως Α, C και Ε) αναστέλλουν τη βλαπτική δράση των ελεύθερων ριζών στον οργανισμό (αντιοξειδωτική δράση).
Σας υπογράμμισα τρεις αιτίες του οξειδωτικού stress.
Ποιος πλανήτης τις εξουσιάζει; Ο Ποσειδών, βέβαια και «κατά συνέπειαν» ο ενδοκρινής αδένας της Επιφύσεως ή Κωναρίου!
Αν δείτε σε πόσες απεικονίσεις και κυρίως μεταφυσικές υπάρχει το Κωνάριο δεν θα το πιστεύετε. Ας δούμε μερικές:
Η επίφυση όπως έχω αναφέρει στο άρθρο για το 1ο ενεργειακό κέντρο «Κυμοθαλές» είναι ενδοκρινής αδένας
 |
| Άκρος και μέσος λόγος στο κρανίο, (8) σημείο της Επίφυσης Leonardo Da Vinci |
του σώματος.
«Είναι η μόνη περιοχή του σώματος που διαθέτει φωτοευαίσθητα κύτταρα τα οποία την καθιστούν φωτοευαίσθητο ενδοκρινή αδένα, δίνοντας της προηγμένες ικανότητες και αυτό οφείλεται στη μακροχρόνια φυλογενετική της εξέλιξη κατά την οποία από όργανο που περιείχε αισθητηριακούς υποδοχείς και νευρικά κύτταρα μετέπεσε σε ενδοκρινή αδένα.
 |
| Αποτιτανώσεις επίφυσης |
Μπαίνω σε ιατρικές λεπτομέρειες γιατί θέλω να κάνω κάποιες συνδέσεις με τη Μυθολογία μας.
Το παρέγχυμα αποτελείται από κύτταρα και νευρικές απολήξεις μεταξύ των οποίων υπάρχουν μεγάλα αποτιτανωμένα έγκλειστα.
(Ας θυμηθούμε την Τιτανομαχία και την τάση των
επιστημόνων να μιλούν με τις καταγραφές των αρχετύπων που έχουν μέσα τους).
Οι αποτιτανώσεις είναι συχνές και ανευρίσκονται στα 85% των φυσιολογικών ατόμων. Ακτινολογικά ορατές αποτιτανώσεις είναι σπάνιες σε παιδιά πριν την ήβη.
Οι αποτιτανώσεις είναι συχνές και ανευρίσκονται στα 85% των φυσιολογικών ατόμων. Ακτινολογικά ορατές αποτιτανώσεις είναι σπάνιες σε παιδιά πριν την ήβη.
Η
δεύτερη σημαντική λειτουργικότητά του είναι ενδιαφέρουσα. Παρ’ ότι γειτονεύει
με πολλά νευρικά κέντρα και πλησίον του διέρχονται πολυάριθμοι νευράξονες,
δέχεται νεύρωση από πηγή που βρίσκεται έξω από την κρανιακή κάψα». Μ.Λ. Μπατρίνος (καθηγητής Ενδοκρινολογίας)
Ας δούμε τώρα πώς
μπορούμε να εξισορροπήσουμε τον συγκεκριμένο ενδοκρινή αδένα για ν’ αποφύγουμε το φαινόμενο της Εντροπίας.
Οι λειτουργίες τις επίφυσης είναι πολύ σημαντικές ως προς την επιρροή που έχουν σε πολλά όργανα και αδένες του σώματος.
 |
| Μόριο Μελατονίνης |
Ο ενδοκρινής αυτός αδένας παράγει την ορμόνη
μελατονίνη.
Η μελατονίνη έχει τις εξής ιδιότητες:
α) Μετατρέπει τα σήματα του νευρικού
συστήματος σε «ενδοκρινή σήματα» (δηλαδή ουσίες) και
β) συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία του ύπνου.
Ας δούμε πώς μπορούμε να έχουμε ικανή δοσολογία Μελατονίνης.
β) συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία του ύπνου.
Ας δούμε πώς μπορούμε να έχουμε ικανή δοσολογία Μελατονίνης.
- «Η πρώτη ύλη για τη σύνθεση της Μελατονίνης είναι το αμινοξύ τρυπτοφάνη,
η οποία όμως είναι από τα πιο σπάνια αμινοξέα των τροφών και των πρωτεϊνών
του οργανισμού και γι’ αυτό η στάθμη της στο αίμα είναι πολύ χαμηλή σε
σχέση με άλλα αμινοξέα. Η τρυπτοφάνη υδρολύεται και στη συνέχεια
αποκαρβοξυλιώνεται και μετατρέπεται σε σεροτονίνη (9). Ένα μέρος της
σεροτονίνης μεθυλιώνεται από το ένζυμο HIOMT το
οποίο αποτελεί το κλειδί της παραγωγής της Μελατονίνης.
Η δραστηριότητα της HIOMT επηρεάζεται από το
Φως και μελατονίνη
φως. Έκθεση στο φως μειώνει τη δραστηριότητα της HIOMT ενώ το σκοτάδι την αυξάνει. Ανάλογη είναι και η έκκριση της Μελατονίνης. - Σκοτάδι, λοιπόν, όταν κοιμόμαστε!
- Ενδιαφέρουσα παρατήρηση στα ζώα είναι
ότι η έκκριση της Μελατονίνης επηρεάζεται από μαγνητικά και ηλεκτρικά
πεδία πολύ χαμηλής συχνότητας. Η επίδραση αυτή στον άνθρωπο, ο οποίος
εκτίθεται στα ηλεκτρομαγνητικά πεδία του περιβάλλοντος αλλά και στα
τεχνητά πολλών συσκευών, είναι άγνωστη».
(Ουρανός σε κυριαρχία με τον Ποσειδώνα στην Επίφυση).
- «Κάτι άλλο που μας ενδιαφέρει στην
έρευνα αυτή είναι ότι η Μελατονίνη σε ορισμένες κυτταρικές σειρές καρκίνου
του μαστού έχει ισχυρή ανασταλτική δράση της ανάπτυξης των κυττάρων.
Ανασταλτική δράση ασκεί επίσης στον πειραματικό καρκίνο των επιμύων.
Η Μελατονίνη δρα ανταγωνιστικά προς τα οιστρογόνα με πιθανή δράση στον οιστρογονικό υποδοχέα.
Η Μελατονίνη δρα επίσης προστατευτικά στη δημιουργία ελευθέρων ριζών οι οποίες προκαλούν βλάβες στο DNA και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα διεγείροντας τα φυσικά κύτταρα φορείς».
Ανάλογα με την έκκριση σεροτονίνης ή μελατονίνης και της ποσότητας τους, οι υπόλοιποι ενδοκρινείς αδένες λαμβάνουν χημικά σήματα που αφορούν τη λειτουργία τους.
Ρυθμίζει τον κιρκαδικό ρυθμό (6) και τον βιορυθμό στα όντα, μέσω της έκκρισης αυτών των δύο ουσιών.
 |
| Joshua Gooley |
Μετατρέπει
την ορμόνη μελατονίνη σε σεροτονίνη «κατ' αναλογίαν» με την ποσότητα του φωτός που
δέχονται τα φωτοευαίσθητα κύτταρά του.
Ο ερευνητής Joshua Gooley PhD, λέκτορας της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ αναφέρει ότι η έκθεση σε τεχνητό φως πριν από την κατάκλιση και κατά τη διάρκεια του ύπνου έχει ισχυρή κατασταλτική επίδραση της ορμόνης μελατονίνης (5).
Τ’ αποτελέσματα ήταν σαφή, πράγμα που δείχνει ότι η έκθεση στο φως του δωματίου πριν από τον ύπνο, σε σύγκριση με το αμυδρό φως της έκθεσης καταστέλλει τα επίπεδα της μελατονίνης κατά περισσότερο από 50%. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι η χρόνια καταστολή της μελατονίνης σχετίζεται με αύξηση του κινδύνου για ορισμένους τύπους καρκίνου καθώς υπάρχει και σύνδεσή της με το Διαβήτη τύπου ΙΙ.
Ας δούμε, όμως, πώς μπορούμε να παραγάγουμε σεροτονίνη για να δημιουργήσουμε μελατονίνη!
Ο ερευνητής Joshua Gooley PhD, λέκτορας της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ αναφέρει ότι η έκθεση σε τεχνητό φως πριν από την κατάκλιση και κατά τη διάρκεια του ύπνου έχει ισχυρή κατασταλτική επίδραση της ορμόνης μελατονίνης (5).
Τ’ αποτελέσματα ήταν σαφή, πράγμα που δείχνει ότι η έκθεση στο φως του δωματίου πριν από τον ύπνο, σε σύγκριση με το αμυδρό φως της έκθεσης καταστέλλει τα επίπεδα της μελατονίνης κατά περισσότερο από 50%. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι η χρόνια καταστολή της μελατονίνης σχετίζεται με αύξηση του κινδύνου για ορισμένους τύπους καρκίνου καθώς υπάρχει και σύνδεσή της με το Διαβήτη τύπου ΙΙ.
Ας δούμε, όμως, πώς μπορούμε να παραγάγουμε σεροτονίνη για να δημιουργήσουμε μελατονίνη!
«Η σεροτονίνη
είναι ένας νευροδιαβιβαστής του εγκεφάλου. Χαμηλά επίπεδα της σεροτονίνης
εμπλέκονται στην εμφάνιση κατάθλιψης (Ποσειδών).
· Η σοκολάτα είναι πλούσια σε ατόφια σεροτονίνη,
αλλά περιέχει σε αφθονία και το απαραίτητο αμινοξύ τρυπτοφάνη
(περιεκτικότητα 300 mg σε 100γρ. κακάο), η οποία
μεταβολίζεται στη βιταμίνη Β3 (νιασίνη) και στη σεροτονίνη.
Όταν τρώμε σοκολάτα επηρεάζεται το δίκτυο των νευροδιαβιβαστών, δηλαδή των χημικών αγγελιοφόρων του εγκεφάλου, που λειτουργούν μεταφέροντας ηλεκτρικά μηνύματα ανάμεσα στους νευρώνες του. Αυτά τα μηνύματα προκαλούν τις αλλαγές στις αισθήσεις και στα αισθήματα που νιώθουμε.
Όταν τρώμε σοκολάτα επηρεάζεται το δίκτυο των νευροδιαβιβαστών, δηλαδή των χημικών αγγελιοφόρων του εγκεφάλου, που λειτουργούν μεταφέροντας ηλεκτρικά μηνύματα ανάμεσα στους νευρώνες του. Αυτά τα μηνύματα προκαλούν τις αλλαγές στις αισθήσεις και στα αισθήματα που νιώθουμε.
· Η μαύρη σοκολάτα είναι από τα λίγα τρόφιμα με πολύ
υψηλή περιεκτικότητα σε σεροτονίνη. Άλλο τρόφιμο με υψηλή περιεκτικότητα
σε σεροτονίνη είναι η μπανάνα. Είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε
ότι τα δύο φυτά (κακαόδεντρο και μπανανιά) καλλιεργούνται και αναπτύσσονται
συμβιωτικά, το ένα δίπλα στο άλλο.
Αυτή η σύμπτωση (που πιθανόν δεν είναι και τόσο
σύμπτωση!), δεν έχει προσεχθεί, ούτε φυσικά εξηγηθεί μέχρι σήμερα».
Πρέπει να σας επιστήσω την προσοχή στο γεγονός ότι, η ταυτόχρονη κατανάλωση σοκολάτας (ειδικά μαύρης), αλκοόλ και 3-4 μπανανών, μπορεί να αυξήσει υπέρμετρα τα επίπεδα σεροτονίνης, με αποτέλεσμα να παρατηρηθούν δυσάρεστα επακόλουθα (διάρροια, πονοκέφαλος κούραση) , που ονομάζεται σεροτονινεργικό σύνδρομο. Αν μάλιστα λαμβάνετε επιπλέον και φάρμακα της οικογένειας των SSRI (σαν αντικαταθλιπτικά ή αντι-βουλιμικά) τότε το σεροτονινεργικό σύνδρομο, μπορεί να επέλθει με μικρότερες δόσεις αλκοόλ, σοκολάτας και μπανάνας. Αν από λάθος, πάρετε μεγάλη ποσότητα SSRI, τότε θα προστεθεί πυρετός, τρόμος, σύγχυση, αταξία κ.λ.π. Όπως παντού έτσι και εδώ, χρειάζεται σύνεση»
Πρέπει να σας επιστήσω την προσοχή στο γεγονός ότι, η ταυτόχρονη κατανάλωση σοκολάτας (ειδικά μαύρης), αλκοόλ και 3-4 μπανανών, μπορεί να αυξήσει υπέρμετρα τα επίπεδα σεροτονίνης, με αποτέλεσμα να παρατηρηθούν δυσάρεστα επακόλουθα (διάρροια, πονοκέφαλος κούραση) , που ονομάζεται σεροτονινεργικό σύνδρομο. Αν μάλιστα λαμβάνετε επιπλέον και φάρμακα της οικογένειας των SSRI (σαν αντικαταθλιπτικά ή αντι-βουλιμικά) τότε το σεροτονινεργικό σύνδρομο, μπορεί να επέλθει με μικρότερες δόσεις αλκοόλ, σοκολάτας και μπανάνας. Αν από λάθος, πάρετε μεγάλη ποσότητα SSRI, τότε θα προστεθεί πυρετός, τρόμος, σύγχυση, αταξία κ.λ.π. Όπως παντού έτσι και εδώ, χρειάζεται σύνεση»
Ψυχίατρος, Θοδωρής Π. Δασκαλόπουλος)
Απ’ ότι είδαμε λοιπόν η Μελατονίνη βοηθά τον οργανισμό να
γνωρίζει, πότε είναι η ώρα να κοιμηθούμε και πότε είναι η ώρα να ξυπνήσουμε. Το
συγκεκριμένο φαινόμενο αστρολογικά, το κυβερνά ο Ποσειδών.
Η Μελατονίνη αυξάνει την παραγωγή λεμφοκυττάρων
(Λέμφος = Ποσειδών) τύπου Τ, που είναι ο βασικός πυλώνας του ανοσολογικού
συστήματος (Ποσειδών).
Βοηθάει εναντίον της αποδιοργάνωσης του βιολογικού ρυθμού
που συμβαίνει όταν το άτομο ταξιδεύει σε διαφορετικές ζώνες χρόνου.
Οι παρενέργειες της Μελατονίνης είναι υπνηλία (Ποσειδών)
και αίσθημα μέθης (φαινόμενο Εντροπίας – Ποσειδών).
Ας δούμε όμως, ποιες ιατρικές έννοιες κυβερνά, επί πλέον,
ο Ποσειδών:
Λεμφικό, πέλματα, στα οποία, πέλματα, η ρεφλεξολογία δέχεται ότι υπάρχουν όλα τα σωματικά κέντρα,άρα είναι υπεύθυνα για όλη την οργανική τάξη, τις τοξίνες και τις ασθένειες που δεν μπορούν εύκολα να διαγνωσθούν (γιατί δεν έχει αποκαλυφθεί η λειτουργικότητα της Επιφύσεως), την παράλυση, την παράνοια, τη σωματική αδυναμία, τη φαρμακευτική ευαισθησία, τον εθισμό σε ναρκωτικά και αλκοόλ, τον ύπνο, το κώμα, αλλά και την ενόραση.
Παραπομπές
* Δείτε άρθρο Κυμοθαλούς Πρώτου Ενεργειακού κέντρου.
(1) Φαέθων και Προζερπίνη - Δικό μου - Εκδόσεις Ηλίανθος (αφιλοκερδώς προσφερθέν).
(2) θάλπω = ζεσταίνω, μαλακώνω μέσω της θερμότητος σε Ομηρική Οδύσσεια. Σε Ησίοδο μεταφορικά: μαλακώνω, απαλύνομαι, καταλαγιάζω. (Liddell & Scott – Επιτομή)
** Σύμφωνα με το λεξικό του Σουΐδα η λέξη σημαίνει (επιστρέφω, εγκλωβίζω)
(3) Μ. Ανδρικούλα - Γ. Βαρθολομάτος)
(4)«Η Απόπτωση είναι μια διεργασία προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου. Κατά τη διάρκεια της απόπτωσης το κύτταρο συρρικνώνεται, αποδομείται και σχηματίζει αποπτωτικά σώματα, τα οποία φαγοκυτταρώνονται, χωρίς φλεγμονή. Η απόπτωση είναι εξαιρετικά σημαντική διαδικασία και λαμβάνει μέρος τόσο σε ενήλικα όσο και εμβρυικά κύτταρα. Στα έμβρυα τα κύτταρα πεθαίνουν όταν η δομή που σχηματίζουν δεν είναι πλέον απαραίτητη, όπως στην ουρά του γυρίνου ή στα δάκτυλα των άκρων των εμβρύων. Τα καρκινικά κύτταρα ανθίστανται στην απόπτωση με αποτέλεσμα ο αριθμός τους να μεγαλώνει. Όμως και η αυξημένη απόπτωση είναι επιβλαβής επειδή οδηγεί σε εκφυλιστικές ασθένειες.
Η Νέκρωση (accidental cell death) είναι η μορφή κυτταρικού θανάτου που προκαλείται από απότομες κυτταρικές βλάβες όπως είναι η ισχαιμία, η υπερθερμία, η υποθερμία, η υποξία, ο φυσικός ή χημικός τραυματισμός. Χαρακτηρίζεται από ρήξη της κυτταρικής μεμβράνης, οίδημα του κυτταροπλάσματος και των μιτοχονδρίων,
(5) ΠΗΓΗ: Journal pf Clinical Endocrinology and Metabolism, Μάρτιος 2011.
(6) Ο κιρκαδικός ρυθμός είναι ο κατά προσέγγιση 24ωρος κύκλος που παρουσιάζει η δραστηριότητα ζωντανών οργανισμών, όπως ζώων, φυτών, μυκήτων μέχρι και βακτηρίων.
Το όνομα του κιρκαδικού ρυθμού (circadian rhythm) δημιούργησε ο Φραβτς Χάλμπεργκ στα μέσα του 20ου αιώνα και προέρχεται από την λατινική λέξη circa που σημαίνει «γύρω» και diem που σημαίνει «ημέρα», δηλαδή «ρυθμός κατά τη διάρκεια μιας ημέρας».
Σημαντικό ρόλο στον κιρκαδικό ρυθμό παίζει το ερέθισμα του φωτός, το οποίο επαναφέρει κάθε μέρα το βιολογικό ρολόι, αλλά ο κιρκαδικός ρυθμός παρουσιάζεται ακόμη και αν δεν υπάρχει διαφοροποίηση στο φωτισμό.
Η μελέτη του βιολογικού ρυθμού ονομάζεται Χρονοβιολογία.
(7) Οι κατεχολαμίνες περιλαμβάνουν την επινεφρίνη, η οποία παράγεται κυρίως από τον μυελό των επινεφριδίων, τη νορεπινεφρίνη, η οποία συναντάται στις νευρικές απολήξεις, και την ντοπαμίνη, που βρίσκεται κυρίως στα βασικά γάγγλια του κεντρικού νευρικού συστήματος.
(8) Στα μαθηματικά και την τέχνη, δύο ποσότητες έχουν αναλογία χρυσής τομής αν ο λόγος του αθροίσματος τους προς τη μεγαλύτερη ποσότητα είναι ίσος με το λόγο της μεγαλύτερης ποσότητας προς τη μικρότερη. Η εικόνα στα δεξιά αναπαριστά τη γεωμετρική ερμηνεία των παραπάνω.
Εκφρασμένος αλγεβρικά:
αντιπροσωπεύει τη χρυσή τομή. Η τιμή του είναι:
(9) Σεροτονίνη το μόριο της καλής διάθεσης και ευτυχίας
Η σεροτονίνη είναι η χημική ουσία που ηρεμεί το σώμα μας που
μας χαρίζει ευθυκρισία, τη δυνατότητα να διαχωρίζουμε το φανταστικό
από το πραγματικό, το λάθος από το σωστό, το να συμπαθούμε ή
ν’ αντιπαθούμε, ν' αγαπάμε ή να μισούμε τους ανθρώπους βάσει της εικόνας που
αυτοί μας δίνουν. Ανήκει και αυτή στην οικογένεια των
μονοαμίνων και συγκεκριμένα των ινδολαμίνων. Σημαντικές ποσότητες
σεροτονίνης ανευρίσκονται στο ανώτερο εγκεφαλικό στέλεχος και ιδιαίτερα
στη γέφυρα και τον προμήκη μυελό. Η σεροτονίνη ευθύνεται για την ηρεμία,
τη χαλάρωση και την ευδαιμονία. Ενδεχόμενη ανισορροπία μπορεί να
οδηγήσει σε προβλήματα συμπεριφοράς, όπως υπερδραστηριότητα ή βία. Η
έλλειψή της προκαλεί νευρώσεις σαν τους ιδεοψυχαναγκασμούς(OCD),
κατάθλιψη, διαταραχές του ύπνου, μειωμένη κριτική ικανότητα. Φάρμακα που
επηρεάζουν τα επίπεδα σεροτονίνης είναι το LSD το οποίο προκαλεί
παραισθήσεις, τα SSRIs που είναι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης
της σεροτονίνης και το Ecstacy που καταστρέφει τις λεπτές απολήξεις της
σεροτονίνης.
Βιογραφικά
(1) Rudolf Julius Emanuel Clausius
Ο Rudolf Julius Emanuel Clausius (γεννημένος σαν Rudolf Gottlieb στις 2 January 1822 μέχρι τις 24 August 1888 οπότε πέθανε), ήταν Γερμανός φυσικός και μαθηματικός και αξιοσέβαστος σαν ένας από τους κεντρικούς ερευνητές της επιστήμης της θερμοδυναμικής.
(2) Ludwig Eduard Boltzmann
Ο Ludwig Eduard Boltzmann (Φεβρουάριος 20, 1844 – Σεπτέμβριος 5, 1906) ήταν ένας Αυστριακός φυσικός του οποίου η μεγαλύτερη ανακάλυψη ήταν η αξιοποίηση της μηχανικής στατιστικής στην οποία εξηγούσε και αποδείκνυε πώς οι δυνατότητες των ατόμων (όπως η ποσότητα, η κατηγορία και η δομή) προσδιορίζουν τις ορατές δυνατότητες της ύλης (όπως η εσωτερική τριβή, η θερμική αγωγιμότητα και η διάχυση).
(3) Leó Szilárd
Ο Leó Szilárd (Ούγκρος Φεβρουάριος 11, 1898 – Μάιος 30, 1964) ήταν φυσικός και εφευρέτης. Αυτός ξεκίνησε την ιδέα της πυρηνικής αλυσίδας αντενέργειας το 1933, πατεντάροντας την ιδέα του πυρηνικού αντιδραστήρα με τον Enrico Fermi, και αργότερα το 1939 έγραψε το γράμμα με τον Albert Einstein το οποίο είχε σαν επακόλουθο τη σχεδίαση της ατομικής βόμβας.
(4) Peter William Atkins
Ο Peter William Atkins (γεν. 10/8/1940) είναι βρετανός χημικός, πρώην καθηγητής χημείας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και συνεργάτης του Lincoln College. Είναι συγγραφέας εγχειριδίων χημείας, ιδιαίτερα της Φυσικοχημείας, Ανόργανης Χημείας και της Μοριακής Κβαντομηχανικής, που είναι τρία από τα πιο δημοφιλή εγχειρίδια χημείας του κόσμου.
Ενδιαφέροντα άρθρα
Α) Τζέιμς Γουάτσον: Τα πολλά αντιοξειδωτικά κάνουν κακό
09/01/2013
Τα πολλά αντιοξειδωτικά που προέρχονται είτε από τα σούπερ τρόφιμα είτε
από τα διατροφικά συμπληρώματα ίσως να μην κάνουν καλό στην υγεία, όπως
θεωρείται μέχρι σήμερα, αλλά κακό. Αυτό υποστηρίζει ο μοριακός βιολόγος
και γενετιστής Τζέιμς Γουάτσον, ο οποίος το 1953 ανακάλυψε μαζί με το
Βρετανό επιστήμονα Τζέιμς Κρικ τη δομή του γενετικού υλικού (DNA) και
έλαβε το Νόμπελ Ιατρικής του 1962. Πιστεύει ότι οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου μπορεί να είναι το κλειδί για την πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου, και ότι ο περιορισμός τους στο σώμα μπορεί να είναι επιζήμιος.
Οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου, γράφει σε άρθρο του, όχι μόνον διατηρούν υπό έλεγχο τα άρρωστα κύτταρα, αλλά παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αποτελεσματικότητα πολλών αντικαρκινικών φαρμάκων και της ακτινοθεραπείας, που διεγείρουν την παραγωγή τους για να σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα.
Εάν, συνεπώς, οι ασθενείς με καρκίνο παίρνουν αντιοξειδωτικά, μπορεί να υπονομεύουν άθελά τους τη θεραπεία τους – κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο πρέπει απαραιτήτως να ενημερώνουν τον ογκολόγο τους για οποιοδήποτε διατροφικό συμπλήρωμα, βότανο ή φάρμακο παίρνουν εν όσω κάνουν θεραπεία για τον καρκίνο τους.
Ο διακεκριμένος επιστήμονας, ο οποίος χαρακτηρίζει την θεωρία του αυτή ως το πιο σημαντικό έργο του έπειτα από την ανακάλυψη της διπλής έλικας του DNA που του χάρισε το Νόμπελ, προσθέτει πως τρόφιμα όπως τα μούρα τα οποία είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά μπορεί να είναι νόστιμα, αλλά δεν παρέχουν καμία προστασία εναντίον του καρκίνου.
Οι απόψεις αυτές δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Open Biology» την οποία εκδίδει η Royal Society – η ακαδημία επιστημών της Βρετανίας που αποτελεί επιστημονικό σύμβουλο της βρετανικής κυβέρνησης και χρηματοδοτείται από το κοινοβούλιο.
Όπως γράφει ο 85χρονος νομπελίστας, τα αντιοξειδωτικά «μπορεί να έχουν προκαλέσει περισσότερους καρκίνους απ’ όσους έχουν προλάβει.
Ο καθηγητής Νικ Τζόουνς, αρχίατρος του οργανισμού Cancer Research UK και διευθυντής του Κέντρου Έρευνας Καρκίνου του Μάντσεστερ (MCRC), συμφωνεί, επίσης, ότι οι υπάρχουσες μελέτες δείχνουν πως τα αντιοξειδωτικά είναι αναποτελεσματικά στην πρόληψη του καρκίνου στους υγιείς ανθρώπους και ότι μπορεί ν' αυξάνουν λίγο τον κίνδυνο να εκδηλωθεί καρκίνος.
Και προσθέτει ότι οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία πρέπει να προσλαμβάνονται μέσα από μία υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή. Να σημειωθεί ότι στα τρόφιμα που πιστεύεται ότι διαθέτουν ισχυρές αντικαρκινικές ιδιότητες συμπεριλαμβάνονται τα μούρα και το μπρόκολο.
Β) Βρήκαν το μηχανισμό της «χαώδους» εξάπλωσης του καρκίνου. (Σας θυμίζει εντροπία;)
Fri, 01/03/2013 - 20:21 — apolitis
Τον τρόπο με τον οποίον οι καρκίνοι
δημιουργούν ένα «χάος» σε ό,τι αφορά τον γενετικό κώδικά τους
προκειμένου να… ζουν, να βασιλεύουν και να θεριεύουν, ανακάλυψαν
βρετανοί ερευνητές.
Διαφορετικά κύτταρα στον ίδιο όγκο
Τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους μέσα
σ' έναν όγκο. Τα περισσότερα φυσιολογικά κύτταρα στο ανθρώπινο σώμα
περιέχουν 46 χρωμοσώματα, ωστόσο κάποια καρκινικά κύτταρα διαθέτουν
περισσότερα από 100 χρωμοσώματα. Μάλιστα αυτό το μοτίβο δεν είναι
σταθερό σε ό,τι αφορά τον καρκίνο – εάν κάποιος εξετάσει γειτονικά
καρκινικά κύτταρα θα δει ότι το καθένα από αυτά μπορεί να έχει
διαφορετικό αριθμό χρωμοσωμάτων.Η ποικιλομορφία βοηθά τους όγκους να γίνονται ανθεκτικοί στις θεραπείες καθώς και να εξαπλώνονται και να εγκαθίστανται σε διαφορετικά σημεία του οργανισμού. Για το λόγο αυτό ολοένα και περισσότερες ερευνητικές ομάδες αναζητούν τρόπους ώστε να προλαμβάνουν τα… πολλά πρόσωπα του καρκίνου.
Επιστήμονες από το Ερευνητικό Ινστιτούτο του Cancer Research UK καθώς και από το Ινστιτούτο για τον Καρκίνο του University College του Λονδίνου επιχείρησαν ν' ανακαλύψουν πώς οι καρκίνοι εμφανίζουν τόσο μεγάλη ποικιλομορφία μεταξύ τους.
Λάθη στην αντιγραφή του DNA του καρκίνου
Μέχρι σήμερα πιστευόταν πως όταν ένα καρκινικό κύτταρο διαιρείται ώστε να δημιουργηθούν δυο νέα κύτταρα, τα χρωμοσώματα δεν μοιράζονται εξίσου στα δύο νέα κύτταρα. Ωστόσο τώρα τα πειράματα των βρετανών ερευνητών σε καρκινικά κύτταρα του εντέρου έδειξαν ότι το ζήτημα δεν είναι το μοίρασμα των χρωμοσωμάτων, αλλά η δημιουργία αντιγράφων του γενετικού κώδικα του καρκινικού κυττάρου.
Οι καρκίνοι οδηγούνται στο να δημιουργούν αντίγραφα του εαυτού τους, ωστόσο αν τα καρκινικά κύτταρα… ξεμείνουν από δομικά συστατικά του DNA τους, τότε αναπτύσσουν «στρες αντιγραφής του DNA». Από τη νέα μελέτη προέκυψε ότι αυτό το στρες οδηγεί σε λάθη στην αντιγραφή του DNA και τελικώς σε ποικιλομορφία των όγκων.
Ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, καθηγητής Τσαρλς Σουόντον εξήγησε στο βρετανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο BBC ότι «είναι σαν να χτίζουμε ένα κτίριο χωρίς να έχουμε αρκετά τούβλα ή τσιμέντο για τα θεμέλια. Ωστόσο αν μπορούμε να παρέχουμε τα δομικά συστατικά του DNA, ίσως είναι δυνατόν να μειώσουμε το στρες της αντιγραφής του DNA και έτσι να περιορίσουμε την ποικιλομορφία των όγκων, κάτι το οποίο είναι πιθανό να δράσει θεραπευτικά».
Προς νέα «εργαλεία» για την αντιμετώπιση του καρκίνου
Ο καθηγητής παραδέχθηκε ότι «φαίνεται λάθος» να προσφέρουμε σ' έναν καρκίνο τα καύσιμα για να αναπτυχθεί στο πλαίσιο θεραπείας. Σε κάθε περίπτωση, όπως είπε, τα νέα ευρήματα αποδεικνύουν ότι το στρες στην αντιγραφή του DNA των όγκων αποτελεί το πρόβλημα που δείχνει το δρόμο για την ανάπτυξη νέων «εργαλείων» σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή του.
Μελλοντικές μελέτες θα διερευνήσουν εάν το ίδιο στρες της αντιγραφής του DNA προκαλεί ποικιλομορφία και σε άλλους τύπους όγκων. Προς το παρόν, μέσω της νέας μελέτης, η ερευνητική ομάδα εντόπισε τρία γονίδια… χαμένα σε διαφορετικά καρκινικά κύτταρα του εντέρου τα οποία ήταν ζωτικής σημασίας για το στρες στην αντιγραφή του DNA. Και τα τρία γονίδια εντοπίζονταν σε μια περιοχή του χρωμοσώματος 18.
Ο καθηγητής Νικ Τζόουνς, επικεφαλής επιστήμονας του Cancer Research UK ανέφερε ότι «η συγκεκριμένη περιοχή του χρωμοσώματος 18 είναι ‘χαμένη’ σε πολλούς καρκίνους, γεγονός που μαρτυρεί πως η διαδικασία δεν αφορά μόνο τον καρκίνο του εντέρου».
Ενθαλπία, λοιπόν, και όχι οξειδωτικό στρες με κάθε μέσον και τρόπο!!
Ευγενία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου