ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Φόρκυϊ δ’ αὖ Κητώ Γραίας τέκε...

Γοργοὺς θ’, αἵ ναίουσι πέρην κλυτοῦ Ὠκεανοῖο

ἐσχατιῇ πρὸς νυκτός, ἳν’  Ἑσπερίδες λιγύφωνοι

Σθεννὼ τ’  Εὐρυάλη τε Μέδουσά τε λυγρὰ παθοῦσα.

Ἡ μὲν ἔην θνητή, αἳ δ’ ἀθάνατοι καὶ ἀγήρῳ,

αἱ δύο· τῇ δὲ μιῇ παρελέξατο Κυανοχαίτης

ἐν μαλακῷ λειμῶνι καὶ ἄνθεσι εἰαρινοῖσιν.

Τῆς δ’ ὅτε δὴ Περσεύς κεφαλὴν ἀπεδειροτόμησεν

ἔκθορε Χρυσάωρ τε μέγας καὶ Πήγασος ἵππος

«Και η Κητώ γέννησε με το Φόρκυ τις Γραίες και τις Γοργόνες που κατοικούν πέρα από τον ξακουστό Ωκεανό, στα έσχατα της Νύχτας εκεί όπου βρίσκονται και οι Εσπερίδες με την καθαρή φωνή, τη Σθεννώ, την Ευρυάλη και τη Μέδουσα που έπαθε πολλά δεινά. Γιατί αυτή ήταν θνητή ενώ οι άλλες δύο αθάνατες και αγέραστες. Και μ’ αυτήν πλάγιασε ο Κυανοχαίτης (Ποσειδών) σε μαλακό λιβάδι μέσα σε ανοιξιάτικα λουλούδια. Όταν ο Περσεύς της έκοψε το κεφάλι, ξεπήδησε ο μέγας Χρυσάωρ και ο Πήγασος το άλογο.»

Επειδή πάντοτε αντιμετωπίζουμε με αρνητικότητα το ζωδιακό σημείο του απλανούς Αλγκόλ ο οποίος αντιπροσωπεύει το «μάτι της Γοργόνας Μέδουσας» θα ήθελα να σας παρουσιάσω το μύθο της για να κατανοήσουμε καλλίτερα τη λειτουργικότητά του και να του προσδώσουμε βάσει του μύθου και θετικές ιδιότητες οι οποίες έχουν να κάνουν με την απόδοση της δικαιοσύνης όπως η θεά Αθηνά συνηθίζει να την αποδίδει. 

Εκάτη – Σελήνη - Άρτεμις

 Άρτεμις, Εσύ τον κύκλο της γέννησης θα χαράξεις 

και στους ανθρώπους την πηγή της ζωής θα διδάξεις. 

Σελήνη, Εσύ στο κέντρο θα σταθείς και με το άπλετο 

φως σου τους ανθρώπους θα προστατέψεις. 

Εκάτη, Εσύ τον κύκλο θα κλείσεις και στους ανθρώπους 

τα σκοτεινά μυστήρια του θανάτου θ’αποκαλύψεις.(1)

 

Μετά από το άρθρο το σχετικό με τον Ήλιο, σαν Φοίβο Απόλλωνα, Απόλλωνα και Πλούτωνα, θ’ ασχοληθούμε με τη μαγνητική Σελήνη - Ψυχή μας, όπως αυτή μπορεί να εξηγηθεί μέσα από τα αρχαία μας κείμενα . Η Σελήνη, σ’ έναν αστρολογικό χάρτη, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι το μεταφερόμενο αρχείο μας. Είναι η δυναμοενέργεια που κατέρχεται και ενσωματώνεται, σε γήινο επίπεδο, στην αδιαμόρφωτη Ύλη του εμβρύου, στη μήτρα της εγκυμονούσας και την ενεργοποιεί. 

Είναι ο «κλήρος» που επιλέγουμε σύμφωνα με τον μύθο του Ηρός του Αρμενίου, στο Ι΄ Κεφάλαιο της «Πολιτείας» του Πλάτωνος, ο οποίος αναφέρει τα εξής: 

«…και πρώτον μεν, ένας προφήτης υπέδειξεν εις έκαστον την θέσιν του και την σειράν του, και αφού έλαβεν από τα γόνατα της Λαχέσεως κλήρους και παραδείγματα ανθρωπίνων βίων, ανέβηκεν επάνω εις ένα υψηλόν βήμα και είπε: ‘Τάδε λέγει Λάχεσις η παρθένος, της Ανάγκης θυγάτηρ. Ψυχαί εφήμεροι, μέλλετε ν’ αρχίσετε άλλην περίοδον ζωής, εντός σώματος θνητού. Δεν θα σας εκλέξει η τύχη, αλλά σεις θα εκλέξετε την τύχη σας. Ο πρώτος που θα υποδείξει ο κλήρος, θα εκλέξει πρώτος τον βίον του, τον οποίον αμετακλήτως θα είναι αναγκασμένος ν’ ακολουθήσει. Η αρετή είναι κτήμα αδέσποτο και αναλόγως πού την τιμά ή την περιφρονεί έκαστος, θα λάβει και την σχετικήν του μερίδαν, μεγαλυτέραν ή μικροτέραν από αυτήν. 

Έκαστος είναι υπεύθυνος δια την εκλογήν του. Ο Θεός είναι αναίτιος.»