Πανσέληνος Λέοντος

Είναι η πιο μεταφυσική Πανσέληνος του έτους. Την εξουσιάζουν τρεις Ήλιοι: 

Α) ο εξωτερικός Ήλιος, σαν κυβερνήτης του Λέοντος, 

Β) ο εσωτερικός Ήλιος, η ψυχή του Ηλίου που βλέπουμε 

 Απεικόνιση του ηλιακού μαγνητικού πεδίου. 

Η σπειροειδής μορφή οφείλεται 

στην διαφορική περιστροφή του Ηλίου.

και
Γ) ο ιεραρχικός Ήλιος, η πνευματικότητα που εκπέμπει ο Ήλιος μας. 

   της δικαιοσύνης νοήμων της συνειδήσεως αρωγός

Μας δείχνει έμμεσα, πώς μπορούμε να ζητήσουμε να λάμψουν οι τρεις ατομικοί μας Ήλιοι, στον περίγυρό μας, γιατί το ζώδιο του Υδροχόου, στο οποίο συμβαίνει η Πανσέληνος είναι η ομαδική Συνείδηση και είναι η Ομαδική Συνείδηση, αυτή, που μέσω των Πανσελήνων προσπαθούμε να βελτιώσουμε. 

Η ψυχή, πριν την Ενσάρκωσή της, στην περίοδο της Εμψύχωσής της, τα στοιχεία της οποίας πολύ ωραία μας δείχνει ο Δρακωνικός αστρολογικός χάρτης, περνά από τις διάφορες σφαίρες – πλανήτες και τους αστερισμούς και εμποτίζεται με τις ανάλογες ποιότητες τους, πριν περάσει την εκλειπτική της Γης και περιοριστεί στον χώρο και στον χρόνο. 
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε εδώ με την δική μας θέληση, γιατί ακόμη και την περίοδο της εμψύχωσης, πριν την ενσάρκωση, η ελεύθερη βούλησή μας επιλέγει το τί θέλουμε να βιώσουμε. 

Εμείς επιλέγουμε, από το αρχείο μας, τις επιθυμίες, που θέλουμε να εκπληρώσουμε.  

Άλλωστε, αυτό πολύ σοφά μας το διευκρινίζει ο Σωκράτης στον Κρατύλο του Πλάτωνος, μιλώντας για τις ενσαρκώσεις. Ας δούμε το απόσπασμα: 

Μιλώντας για τον Πλούτωνα λέει: 

ΣΩΚ: Θα σου πω τι νομίζω. Πες μου ποιός δεσμός είναι για κάποιο ζώο ισχυρότερος ως προς το να παραμείνει σε κάποιο μέρος, η Ανάγκη ή η Επιθυμία;

ΕΡΜ: Πολύ υπερέχει η Επιθυμία. 

ΣΩΚ: Δεν πιστεύεις ότι πολλοί θα έφευγαν από τον Άδη, αν δεν τους έδενε με τον ισχυρότερο δεσμό; 

ΕΡΜ: Προφανώς.

ΣΩΚ: Επομένως τους κρατάει δέσμιους, όπως φαίνεται, με κάποια επιθυμία, αν τους κρατάει με τον ισχυρότερο δεσμό και όχι με κάποια Ανάγκη.

ΕΡΜ: Έτσι φαίνεται… 

ΣΩΚ: Με την μεγαλύτερη επιθυμία, λοιπόν, τους κρατάει δέσμιους, αν εννοεί να τους κρατάει με τον μεγαλύτερο δεσμό. 

Αλλά και στο Ι΄ κεφάλαιο της «Πολιτείας» του, ο Πλάτων, μας δείχνει τον τρόπο, με τον μύθο του Ηρός, πώς επιλέγουμε ενσαρκώσεις!

«Αιτία ελομένου! Θεός αναίτιος!» (Ι/Ε/ 615 - 616) .

«Η ευθύνη ανήκει σε  εκείνον που επιλέγει! Ο Θεός είναι αναίτιος!»

Ας επανέλθουμε, όμως, στην Πανσέληνο του Λέοντος! 

Στον ζωδιακό Κύκλο των Πανσελήνων η επίκλησή μας έχει περάσει τον σπόρο της εξέλιξής μας, από τον Κριό / τον έχει ενσαρκώσει στην ύλη, στον Ταύρο / τον έχει γεμίσει με Γνώση – Σοφία στους Διδύμους / τον έχει κυοφορήσει στον Καρκίνο και τώρα τον βγάζει στο Φως της «Τρισηλίου Θεότητος»! 

Είναι η στιγμή κατά την οποία συνειδητοποιούμε το Ερμητικό αξίωμα «Ο,ΤΙ ΕΠΑΝΩ ΚΑΙ ΚΑΤΩ». 

Εδώ, οι ενέργειες του Λέοντος μάς βοηθούν να γίνουμε αυτάρκης μονάδα, να αποκτήσουμε επίγνωση της μοναδικότητάς μας, μέσα, όμως, στο σύνολο των ανθρώπων του περιβάλλοντός μας, γιατί ανήκουμε σε ένα Υπερ – ολόγραμμα κοινωνικό και τέλος, της μοναχικότητάς μας, όχι σαν συμπεριφορά, αλλά σαν ατομική εξέλιξη, γιατί το μόνο που θα μεταφέρουμε μαζί μας, στο μεταθανάτιο ταξίδι μας, είναι η ψυχή μας με τα ηθικά διδάγματα που αποκόμισε. 

Ο άθλος του Ηρακλή που αντιπροσωπεύει αυτήν την Πανσέληνο είναι «Ο Λέων της Νεμέας».

«Την δε Σελήνην ο αυτός Αναξαγόρας χώραν πλατείαν αποφαίνει, εξ ής δοκεί ο Νεμεαίος λέων πεπτωκέναι». 

(Σχολ. Εις Απολλώνιον Ρόδιον), δηλαδή: 

«Ο Αναξαγόρας πάλι χαρακτηρίζει την Σελήνη πλατιά περιοχή, από την οποία πιστεύεται ότι έπεσε το λιοντάρι της Νεμέας». 

  

           Ο Ηρακλής παλεύει με το λιοντάρι της Νεμέας.
                         Λευκή λήκυθος του «Ζωγράφου του Διόσφου», πρώτο τέταρτο 5ου αι. π.Χ. Μουσείο του Λούβρου.

Στην ελληνική μυθολογία, ο λέων της Νεμέας ήταν  απόγονος του Τυφώνος και της Έχιδνας ή του Όρθρου και της Χίμαιρας. Υπάρχει η άποψη ότι έπεσε από την Σελήνη όπως διαβάσαμε πριν και ήταν απόγονος του Διός και της Σελήνης. 

Η θανάτωση του Λέοντος και η εκδορά του ήταν ο πρώτος άθλος που ανατέθηκε στον Ηρακλή από τον Ευρυσθέα.

Ο Λέων είχε πολύ σκληρό δέρμα, το οποίο δεν μπορούσε να τρυπηθεί. Ο Ηρακλής χρησιμοποίησε στην αρχή το τόξο και το σπαθί του, χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά πάλεψε ο ίδιος με γυμνά χέρια με το θηρίο και το έπνιξε. Προσπάθησε να το γδάρει, αλλά στάθηκε αδύνατον. Η θεά Αθηνά του συνέστησε να χρησιμοποιήσει, για μαχαίρι, τα δόντια του ίδιου του ζώου, και ο Ηρακλής κατάφερε τελικά να του πάρει το δέρμα.

Ο ήρωας φόρεσε την "λεοντή" και πήγε στον Ευρυσθέα. Μόλις τον είδε να μπαίνει ο Ευρυσθέας τρομοκρατήθηκε, νομίζοντας ότι επρόκειτο για το ίδιο το λιοντάρι, και κρύφτηκε σε ένα πιθάρι. Ο Ηρακλής κράτησε την λεοντή και την φορούσε πάντοτε.
Το νεκρό σώμα του Λέοντος μεταφέρθηκε από τους θεούς στον ουρανό και σχημάτισε τον αστερισμό του Λέοντος.



Τί σημαίνει όμως ο άθλος αυτός;
Ο Ηρακλής δυσκολεύτηκε να βγάλει το δέρμα του Λέοντος και μόνον όταν μεταχειρίστηκε τα δικά του δόντια το κατάφερε. Τόσο δύσκολο, λοιπόν, είναι να βγάλουμε το παλιό μας περίβλημα το γεμάτο έξεις, ένστικτα, ιδιαιτερότητες τις οποίες φέρουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας και οι οποίες έχουν τοποθετηθεί πολύ γερά επάνω μας. Για να απαλλαγούμε από αυτό τί πρέπει να κάνουμε;
Να το αποβάλλουμε με τα ίδια μας...τα δόντια, με την δική μας μόνον προσπάθεια για να μπορέσουμε μέσα από αυτήν την Πανσέληνο να λάμψουμε Τρισηλιακά.
Ας σκεφτούμε επάνω σε αυτό προεκτείνοντάς το στην δική μας συμπεριφορά...

  

Οι τελετουργίες του Λέοντος διαδραματίζονταν στα Βακχικά και Διονυσιακά μυστήρια των Αρχαίων Ελλήνων. 

Στην αρχή μετείχαν στα Βακχικά μόνον γυναίκες, οι Μαινάδες ή Βάκχες (συνοδοί του Διονύσου), οι οποίες αποτελούσαν τον Μαιναδικό θίασο. 

Για να μυηθεί μία γυναίκα στον Μαιναδικό θίασο έπρεπε να προετοιμαστεί σκληρά, με νηστείες, αγνείες και καθαρμούς. Ίσως να έπρεπε να υποστεί και την δοκιμασία της σιωπής, όπως μαρτυρεί η παροιμία «Βάκχης τρόπον» (Σουίδας), η οποία εξηγεί ότι λεγόταν «επί των αεί στυγνών και σιωπηλών, παρ’ όσον αι Βάκχαι σιγώσιν». 

Η Μαιναδική μύηση γινόταν κάθε δεύτερο χρόνο (τριετηρική) την εποχή του χειμώνα και επειδή στην Θράκη οι Μαινάδες ονομάζονταν Βασσάραι ή Βασσαρίδες γι’ 

αυτό στους Ορφικούς ΄Υμνους έχουμε Ύμνο του Διονύσου του Βασσαρέως του Τριετηρικού.

Ας τον διαβάσουμε: 

"Ελθέ, μάκαρ Διόνυσε, πυρίσπορε, ταυρομέτωπε, Βάσσαρε και Βακχεύ, πολυώνυμε, παντοδυνάστα, ος ξίφεσιν χαίρεις ήδ’αίματι Μαινάσι θ’αγναίς, ευάζων κατ’Όλυμπον, ερίβρομε, μανικέ Βάκχε, θυρσεγχής, βαρύμηνι, τετιμένε πάσι θεοίσι και θνητοίσι βροτοίσιν, όσοι χθόνα ναιετάουσιν. Ελθέ, μάκαρ, σκιρτητά, φέρον πολύ γήθος άπασι".

                                  Γένοιτο

Έλα, μακάριε Διόνυσε, πυρόσπαρτε, ταυρομέτωπε, Βάσσαρε και Βάκχε, πολυώνυμε, παντοδυνάστη, που χαίρεσαι με ξίφη και αίματα και αγνές Μαινάδες, ευάζοντας στον Όλυμπο, βροντόηχε, Βάκχε παράφορε, θυρσοοπλισμένος, οξύθυμε, τετιμημένε από όλους τους θεούς και τους θνητούς ανθρώπους, που κατοικούν την γη. Έλα, μακάριε, χορευτή, πολλή χαρά φέρνοντας σε όλους. 

                                                                  Γένοιτο 

Στις αρχές του 2ου π.Χ. αιώνα τα Βακχικά διαδόθηκαν από την Μεγάλη Ελλάδα στην Ρώμη, όπου πήραν το όνομα «Βακχανάλια». Στην αρχή έπαιρναν μέρος σε αυτά μόνον γυναίκες. Όταν αργότερα πήραν μέρος και άντρες, τα Βακχανάλια έλαβαν χαρακτήρα οργίων κάθε φύσεως. Το 186 π.Χ. καταργήθηκαν.

Σύμφωνα με τον Λεκατσά (Διόνυσος,* 19) το κεντρικό στοιχείο των μυητικών τελετών ήταν ο φανταστικός θάνατος και η φανταστική αναβίωσις του μύστη, που πεθαίνει στην παλιά του κατάσταση και ανασταίνεται σε μία υψηλότερη σφαίρα. Να, λοιπόν, το νόημα της Πανσελήνου του Λέοντος, να τί πρέπει να ζητήσουμε σε αυτήν την Πανσέληνο:

 «Σήμερα, την ημέρα της Πανσελήνου του Λέοντος, ζητώ τη βοήθειά Σας για να μπορέσω να γνωρίσω το Θείο Σχέδιο, μέσα από το Φως της «Τρισηλίου Θεότητος», που έχετε υφάνει για μένα, ώστε να μπορέσω να το υπερκαλύψω μετουσιώνοντας τίς επιθυμίες μου σε ό,τι ανώτερο και αρμονικό. Έτσι, θα μπορέσω να αιθεροβατήσω, μεταβαίνοντας σε ανώτερο επίπεδο, νεκρώνοντας την παλιά μου ψυχική κατάσταση, με ό,τι υψηλότερο και ειρηνικό έχω μέσα μου. Και από εκεί ψηλά να μπορέσω, να σκορπίσω και στον υπόλοιπο κόσμο ό,τι καλλίτερο γνωρίζω και διαθέτω. Θα περιμένω, με ανοιχτό τον Πνευματικό μου Ήλιο, την απάντησή Σας». 

Γένοιτο

H Πανσέληνος του Λέοντος θα γίνει στις 15 Αυγούστου, στις 22 μοίρες και 24΄ πρώτα λεπτά του Υδροχόου στις 15:29 μ.μ. ώρα Ελλάδος, άρα δεν θα είναι ορατή στον ουρανό μας.

                                               Έρρωσθε

                                                
                                                                           Ευγενία