Το θέμα των Εκλείψεων έχει ερευνηθεί όπως είδαμε από το άρθρο το σχετικό με τους κύκλους Saros από αρχαιοτάτων χρόνων και αυτός είναι ο λόγος που αστρονόμοι – αστρολόγοι των αιώνων αυτών το τοποθέτησαν στις προβλέψεις γεγονότων της ζωής μας.
Θ’αναφέρω μερικά αποσπάσματα από την «Τετράβιβλο» του Πτολεμαίου για να δούμε πόσο πολύ είχαν μελετηθεί οι Εκλείψεις στην αρχαιότητα:
«Η πρώτη και πιο ισχυρή αιτία τέτοιων γεγονότων βρίσκεται στις συνόδους του Ήλιου και της Σελήνης κατά την έκλειψη και τις κινήσεις των αστέρων εκείνη την ώρα».
«Απ’ την ίδια την πρόβλεψη, ένα μέρος είναι τοπικό σ’αυτό το μέρος πρέπει να προβλέψουμε για ποιες χώρες ή πόλεις υπάρχει σημασία στις διάφορες εκλείψεις ή στις κατά καιρούς κανονικές στάσεις των πλανητών, δηλαδή του Κρόνου, του Δία και του Άρη, όποτε σταματούν, γιατί είναι σημαντικές».
«Μία άλλη κατηγορία της πρόβλεψης είναι χρονολογική• εκεί η ανάγκη θα είναι να προβλέψουμε το χρόνο των οιωνών και τη διάρκειά τους».
«Ένα μέρος επίσης είναι γενικό• μέσα απ’αυτό πρέπει να καταλάβουμε με ποιες τάξεις θα έχει σχέση το γεγονός».
«Και τέλος υπάρχει η ειδική πλευρά, από την οποία θα διακρίνουμε την ποιότητα του ίδιου του γεγονότος».
«Κατά τις εκλείψεις του Ήλιου και της Σελήνης όπως λαμβάνουν χώρα, ιδιαίτερα αυτές που παρατηρούνται πιο εύκολα, θα εξετάσουμε την περιοχή του ζωδιακού κύκλου στην οποία συμβαίνουν, και τις χώρες σε οικειότητα με τα τρίγωνά της, και με παρόμοιο τρόπο θα εξακριβώσουμε ποιες από τις πόλεις, είτε από το ωροσκόπιό τους την ώρα της ίδρυσής τους και τη θέση των φωτεινών αστέρων εκείνη τη στιγμή, είτε από τη μεσουράνηση της γέννησης των τότε κυβερνητών τους, είναι συμπαθητικές προς το ζώδιο της έκλειψης.
Και σε οποιεσδήποτε χώρες ή πόλεις ανακαλύπτουμε μια οικειότητα αυτού του είδους, πρέπει να υποθέτουμε πως κάποιο γεγονός θα συμβεί, το οποίο ισχύει, γενικά μιλώντας, σε όλες, ιδιαίτερα σ’αυτές που έχουν κάποια σχέση με το ίδιο ζώδιο της έκλειψης και σε όσες εξ αυτών η έκλειψη, εφ’όσον συνέβηκε πάνω από τη γη, ήταν ορατή».
«Το δεύτερο και χρονολογικό κεφάλαιο, απ’όπου μαθαίνουμε τις ώρες των γνωστοποιημένων γεγονότων και τη διάρκειά τους θα θεωρήσουμε ως εξής:
Καθώς οι εκλείψεις που γίνονται την ίδια στιγμή δεν είναι συμπληρωμένες με τον ίδιο αριθμό των κανονικών ωρών σε κάθε τοποθεσία, κι εφ’όσον οι ίδιες ηλιακές εκλείψεις δεν έχουν παντού τον ίδιο αριθμό συσκότισης ή την ίδια διάρκεια,
πρώτα θα μιλήσουμε για την ώρα της έκλειψης, σε κάθε μία από τις σχετικές τοποθεσίες, και για το ύψος του πόλου, - κέντρα -, όπως σε μία γέννηση•
δεύτερον, πόσες ισημεριακές ώρες διαρκεί η συσκότιση της έκλειψης σε κάθε μία. Γιατί, όταν εξεταστούν αυτές οι πληροφορίες, εάν είναι μια ηλιακή έκλειψη, θα αντιληφθούμε πως το προβλεπόμενο γεγονός διαρκεί τόσα χρόνια όσες οι ισημεριακές ώρες που θα βρούμε, κι εάν είναι σεληνιακή έκλειψη, τόσους μήνες».
«Η φύση των αρχών και των πιο σημαντικών εντάσεων των γεγονότων όμως, συμπεραίνονται από τη θέση της έκλειψης σε σχέση με τα κέντρα. Γιατί, εάν η θέση τής έκλειψης πέφτει στον ανατολικό ορίζοντα, αυτό σημαίνει πως η αρχή του προβλεπόμενου γεγονότος είναι στην πρώτη περίοδο των τεσσάρων μηνών από την ώρα της έκλειψης και πως οι σημαντικές του εντάσεις βρίσκονται στο πρώτο τρίτο ολόκληρης της περιόδου που διαρκεί• εάν είναι σε μεσουράνηση, στο δεύτερο τετράμηνο και στο μεσαίο τρίμηνο - τρίτο (η λέξη τρίτο και όχι τρίμηνο που βρίσκεται στο πρωτότυπο είναι δική μου παρεμβολή)• εάν είναι πάνω στο δυτικό ορίζοντα, στο τρίτο τετράμηνο και στο τελευταίο τρίμηνο (τρίτο στο αρχαίο)»(1).
Είδαμε, λοιπόν με αυτά τα λίγα παραδείγματα πόσος χρόνος απαιτείτο και έρευνα για να φτάσουμε στην εποχή του 200 μ.Χ να έχουμε καταλήξει σε τόση πολλαπλότητα αποτελεσμάτων.
Έκλειψη Ηλίου
Έκλειψη Σελήνης
Ας μελετήσουμε ξεχωριστά κάθε μία έκλειψη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου