Ποσειδών

«Η σοφία βρίσκεται κρυμμένη κάτω από το κάθισμα εκείνου ο οποίος αναπαύεται πάνω στο χρυσό λωτό που επιπλέει πάνω στο νερό»

                                                                                  
                         Μυστική Δοξασία

Μετά το ζώδιο των Ιχθύων θ’ ασχοληθώ με τον Κυβερνήτη του ζωδίου, τον Ποσειδώνα.
 
                                          Ο Ποσειδών αστρονομικά

Ο Ποσειδών είναι ο όγδοος, κατά σειράν απόστασης από τον Ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος.

Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ, αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο, μοιάζει με πράσινο δίσκο.
Στην Αστρολογία συμβολίζεται με την τρίαινα .

 




Ο Ποσειδών ανακαλύφθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1846 και ήταν ο πρώτος πλανήτης που βρέθηκε σύμφωνα με μαθηματική πρόβλεψη και όχι από εμπειρικές παρατηρήσεις.
Οι απροσδόκητες μεταβολές στην τροχιά του Ουρανού οδήγησαν τον Αλέξ Μπουβάρντ να συμπεράνει ότι η τροχιά του υπόκειται σε βαρυτική διαταραχή από έναν άγνωστο πλανήτη.
Ο Ποσειδών στη συνέχεια παρατηρήθηκε από τον Γιόχαν Γκότφριντ Γκάλε (Johan Galle) του αστεροσκοπείου του Βερολίνου σε απόσταση μικρότερη από μία μοίρα από τη θέση που προέβλεψε ο Ουρμπέν Λεβεριέ (Urbain Leverrier, 1811-1877) του αστεροσκοπείου των Παρισίων.
Ο Ποσειδών έχει παρόμοια σύνθεση με τον Ουρανό, ενώ και οι δύο έχουν συνθέσεις που διαφέρουν από εκείνες των μεγαλύτερων γιγάντων αερίων, Δία και Κρόνου.
Η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνος, ενώ είναι παρόμοια με του Διός και του Κρόνου και αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο μαζί με ίχνη υδρογονανθράκων και, ενδεχομένως, αζώτου περιέχει μεγαλύτερο ποσοστό στοιχείων «πάγου», όπως νερό, αμμωνία και μεθάνιο.
Οι αστρονόμοι κατηγοριοποιούν τους: Ουρανό και Ποσειδώνα σαν «γίγαντες πάγου», προκειμένου να τονίσουν τη διαφορά τους με τους άλλους πλανήτες.
Σε αντίθεση με τη σχετικά ήρεμη ατμόσφαιρα του Ουρανού, η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνος είναι αξιοσημείωτη για τα ενεργά και ορατά καιρικά φαινόμενα της.
Στο νότιο ημισφαίριο του, μάλιστα, υπάρχει μία μεγάλη σκοτεινή κηλίδα, συγκρίσιμη με τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα στο Δία.

Η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα του είναι περίπου η μισή της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας του Διός, με διάμετρο ίση με τη διάμετρο της Γης.
Ο Ποσειδών έχει ένα αχνό και κατακερματισμένο σύστημα πέντε δακτυλίων, οι οποίοι είχαν ανιχνευτεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960. Στην αρχή αμφισβητήθηκε η ύπαρξή τους, η οποία επιβεβαιώθηκε, όμως, το 1989 από το Voyager 2.

Ο Ποσειδών έχει 13 γνωστούς δορυφόρους,
εκ των οποίων ο Τρίτων, αποτελεί το 99,5% της μάζας των δορυφόρων του. Είναι ο μόνος με σφαιρικό σχήμα, και ανακαλύφθηκε μόλις 17 μέρες μετά τον Ποσειδώνα.
Επειδή ο Τρίτων είναι ο μόνος μεγάλος δορυφόρος που περιστρέφεται ανάδρομα, πιθανόν να ήταν ένας πλανήτης Νάνος της ζώνης του Κάιπερ που αιχμαλωτίστηκε από τη βαρύτητα του Ποσειδώνος.
Τα ονόματα των δορυφόρων του είναι τα εξής: Ναϊάς, Θάλασσα, Δέσποινα, Γαλάτεια, Λάρισσα, Πρωτεύς, Τρίτων, Νηρηίς, Αλιμήδη, Σαώ, Λαομέδεια, Ψαμάθη και Νησώ.
Η κλίση του άξονα περιστροφής του Ποσειδώνος είναι
28,32 °, κλίση παρόμοια με αυτήν της Γης (23 ° και 27΄) και του Άρη (25 °).
Σαν αποτέλεσμα, αυτός ο πλανήτης έχει παρόμοιες εποχικές αλλαγές.
Ωστόσο, η μεγάλη τροχιακή περίοδος του Ποσειδώνος κάνει τις εποχές να διαρκούν σαράντα γήινα χρόνια.
Η περίοδος περιστροφής (ημέρα) είναι περίπου 16,11 ώρες. Ένα έτος του Ποσειδώνος είναι 165 γήινα. 

O Ποσειδών μυθολογικά

Η πρώτη αναφορά στη λέξη Θάλασσα υπάρχει στην Κοσμολογία των Χαλδαίων.

«΄Αρχειν δε τούτων πάντων γυναίκα η όνομα Ομορώκα/είναι δε τούτο Χαλδαϊστί μεν Θάλατθ, ελληνιστί δε μεθερμηνεύεται θάλασσα, κατά δε ισόψηφον σελήνη/ούτως δε των άλλων συνεστηκότων επανελθόντα Βήλον σχίσαι την γυναίκαν μέσην και το μεν ήμισυ αυτής ποιήσαι γην, το δε άλλο ήμισυ ουρανόν/και τα εν αυτή ζώα αφανίσαι/ αλληγορικώς δε (φησίν) τούτο μεν φυσιολογείσθαι/ υγρού γαρ όντος του παντός και ζώων εν αυτώ γεγενημένων τούτον τον θεόν αφελείν την εαυτού κεφαλήν και το ρύειν αίμα τους άλλους θεούς φυράσθαι τη γη και διαπλάσαι τους ανθρώπους δια νοερούς τε είναι και φρονήσεως θείας μετέχειν... αποτέλεσαι δε τον Βήλον και άστρα και ήλιον και σελήνην και τους πέντε πλανήτας» (1).

         Στην Ωγυγία αναφέρεται, επίσης, το ίδιο περίπου απόσπασμα:
 

«Ο δε Θεός Βήλος διαχωρίσας ύστερον το σκότος, εσχημάτισε τον Ουρανόν και την Γην • έπειτα εξωλόθρευσεν όλα εκείνα τα τερατώδη ζώα, τα οποία δεν εδύναντο να υποφέρωσι την λάμψιν του Ηλίου • βλέπων δε ύστερον τον κόσμον έρημον, είπε προς άλλον τινά Θεόν, να κόψη την κεφαλήν αυτού του Βήλου, και να μίξη το αίμα με γην, και εκ της μίξεως εκείνης να πλάση τους ανθρώπους και τα λοιπά. Τούτων δε γενομένων, έπλασεν ύστερον και τα άστρα και πάντα τα λοιπά. Ο αυτός δε συγγραφεύς αναφέρει και άλλην γνώμην περί της Κοσμογονίας ταύτης • οτι μία γυνή Ομόρκα ονομαζομένη φοινικιστί • ελληνιστί δε Θάλασσα ερμηνευομένη, ήτον η αρχή του παντός • και αυτήν διαιρέσας εις δύο μέρη ο Βήλος, εσχημάτισε τον Ουρανόν και την Γην. Και αύτη είναι η Κοσμογονία των Χαλδαίων, ήτις έχει μεν αλληγορίαν φυσικήν, πλην κακόπλαστον. Θεογονίαν δε δεν αναφέρει, επειδή υποθέτει τους Θεούς ως προτέρους της διακοσμήσεως, και τρόπον τινά ανάρχους • διότι δεν αναφέρει την αρχήν αυτών». (2)

Στη Βίβλο αποκρυφισμού* (χαλδ.) αναφέρεται ότι η Ομορόκα, σαν θάλασσα είναι το «θείον ύδωρ» και η αντανάκλαση της Σοφίας από ψηλά.
 
Μία άλλη θεότητα, σχετική με τη θάλασσα, αυτή τη φορά Βεδική, είναι ο θεός Βαρούνα!
Ο Βαρούνα είναι μία από τις μεγαλύτερες θεότητες του Βεδικού Πανθέου. 
Είναι ο κυβερνήτης του Ουράνιου βασιλείου, "Βασιλεύς και Θεός", των θαλασσών και των ωκεανών.
Υπέρτατος φύλακας της ηθικής τάξης του σύμπαντος κόσμου.
Είναι παντογνώστης και μέγας κριτής των ανθρωπίνων πράξεων.
Συνηθέστερα παρίσταται να κρατάει δίχτυ και να ιππεύει το θαλάσσιο τέρας, τη Μακάρα. Όταν θ' αναφερθώ στο ζώδιο του Αιγόκερω θα μιλήσω εκτενέστερα για τη Μάκαρα.

Ο Βαρούνα αντιπαρατάσσεται με το θεό Ποσειδώνα στην Ελληνική Μυθολογία, καθώς και με το θεό Μίθρα με τον οποίο διαχειρίζεται την ημέρα, ως ηλιακή θεότης, επίσης.


Ο θεός Ποσειδών, τώρα (Ποτίδας - Ποσίδης - Ποσειδάων -  Ποτειδάν) είναι κύριος όλων των υδάτων.
Κατοικεί πότε στον Όλυμπο, στο παλάτι που του κατασκεύασε ο θεός Ήφαιστος, αλλά κυρίως στο παλάτι του βαθιά στη θάλασσα, που ο Όμηρος το τοποθετεί κοντά στις Αιγές.
H πιο πιθανή τοποθεσία του Ομήρου, κατά τη γνώμη μου, είναι στις αρχαίες Αιγές Αχαΐας γιατί εκεί υπήρχε από την εποχή των αυτοχθόνων Πελασγών η σπουδαιότερη έδρα, μετά την Ελίκη, λατρείας του θεού Ποσειδώνος.

Οι Αιγές (3) όταν πέρασε από εκεί ο Παυσανίας είχαν ήδη από πολλά χρόνια εγκαταλειφθεί και καταστραφεί ( 281 π.Χ.). Οι υπολειπόμενοι των κατοίκων μετανάστευσαν στη γειτονική Αίγειρα.(4)
Για τον Ποσειδώνα έχω αναφερθεί και στο άρθρο τού Φερόλβιου για το 1ο Ενεργειακό κέντρο, το Κυμοθαλές, από τον Κρατύλο του Πλάτωνος και γι’ αυτό το συγκεκριμένο απόσπασμα θα το παρακάμψω γιατί, πιθανόν το έχετε διαβάσει.
Θα δώσω, όμως μερικά αποσπάσματα από την Ωγυγία του Αθανασίου Σταγειρίτη για το θεό Ποσειδώνα, σε μετάφραση Μιχαήλ - Ηρακλή Μουτζουρίδη.

«Ο Ποσειδών ονομάσθηκε από το πόσις και δοῦναι, επειδή αυτός θεωρούμενος σαν θάλασσα δίνει ποτό· ή από το ποιεῖν εἴδη, όταν εκλαμβάνεται σαν το στοιχείο του ύδατος· ή από το ποῦς, σείω και δὴ αντί γῆ, επειδή σείει τη γη, γι’ αυτό λεγόταν και Ενοσίγαιος· ή από το ποῦς και δεσμός, επειδή η θάλασσα παραμένει στη θέση της σαν δεμένη· ή τέλος από το φοινικικό Ποσέδων, αυτός που συντρίβει τα πλοία.
Οι Λατίνοι τον ονόμασαν Neptunus, από το nubo, που σημαίνει καλύπτω, επειδή η θάλασσα καλύπτει μεγάλο μέρος της γης· ή από το nando, πλέω· ή από το Ελληνικό νίπτω· ή από το Αιγυπτιακό Νέφθυς.

Αλληγορία: Ο Ποσειδών σημαίνει αλληγορικά τη θάλασσα και την απεργαστική δύναμη του υγρού στοιχείου γι’ αυτό και ονομάσθηκε Ενοσίγαιος, όπως αναφέρθηκε.
Αυτή ήταν η αιτία που ονόμασαν και τους ίππους του: τον Εριώλη, που σημαίνει την ταραχή των ανέμων, τον Εγκέλαδο, δηλαδή τον κρότο, το Σθεναρό, τη δύναμη, και το Γλαύκο, τη γλαυκότητα της θάλασσας. 
Επίσης πίστευαν ότι η γη έχει σήραγγες και υπόγεια σπήλαια, στα οποία κάποιες φορές εισέρχεται η θάλασσα και πιέζει τον αέρα που αναζητά διέξοδο και προκαλούνται σεισμοί...
Άλλοι λένε ότι σημαίνει αλληγορικά την κινητή δύναμη που διαβαίνει από τη γη στη θάλασσα και αντίστροφα, συνδέοντας και διακρατώντας τες ενωμένες.
Κυρίως, βέβαια, σημαίνει την υγρή και υδάτινη φύση.
Για την τρίαινα λένε επίσης ότι είναι σύμβολο της τριπλής του δύναμης πάνω στη θάλασσα, δηλαδή την ταράσσει, την καταπραΰνει και την κρατά ήρεμη όταν θέλει· ή επειδή τα ύδατα είναι τριών ποιοτήτων, οι ποταμοί και οι πηγές είναι γλυκές, τα θαλάσσια ύδατα είναι αλμυρά, και τα λιμναία μικτά.
Κάποιοι θεωρούν ότι είναι μόνο σύμβολο της θάλασσας, επειδή οι αλιείς χρησιμοποιούν μόνον τρίαινα.

Ιστορία: Αναφέρθηκε ότι ήταν ναύαρχος του Κρόνου κι έπειτα του Διός, και τέλος έγινε βασιλιάς των νήσων της Μεσογείου Θαλάσσης, η δε γυναίκα του Αμφιτρίτη ήταν βασίλισσα κάποιων νήσων.
Ο Δελφίνας που αποστάλθηκε προς αυτή, ήταν πρέσβυς του Ποσειδώνος.
Οι μεταμορφώσεις του σε τόσες πολλές μορφές, είναι σύμβολα των πλοίων... Το ίδιο σημαίνει και η γέννηση του ίππου.

Λατρεία: Η λατρεία του Ποσειδώνος ήλθε από τη Λιβύη στην Ελλάδα, όπου τον λάτρευαν πρώτα.
Στην Ελλάδα τιμήθηκε πολύ και υπήρχαν ιερές περιοχές και νήσοι με μεγαλοπρεπείς ναούς του.
Ο πλέον επίσημος ναός του ήταν στον Ισθμό της Κορίνθου όπου και τελούσαν αγώνες προς τιμήν του.
Επίσης υπήρχαν ναοί στη Μαντινεία, στη Νίσυρο, στο ακρωτήριο Ταίναρο, στον Ογχηστό της Βοιωτίας, στη νήσο Καλαύρια την οποία έλαβε από τη Λητώ και της έδωσε ως αντάλλαγμα τη Δήλο, όπως αντάλλαξε με τον Απόλλωνα τους Δελφούς και πήρε το Ταίναρο. Για τις ανταλλαγές αυτές οι ποιητές είπαν:

1. «Ἴσον τοι Δῆλον τε Καλαύριάν τε νέμεσθαι»,
2. «Πυθώ τ’ ἠγαθέην καὶ Ταίναρον ἠνεμόεντα».
 
Ο Πλάτων επίσης λέει ότι στην Ατλαντίδα υπήρχε μέγιστος και μεγαλοπρεπέστατος ναός του. 
Κατ’ αναλογίαν και οι Ρωμαίοι έκτισαν στη Ρώμη ναούς του Ποσειδώνος.
Ιερά του ζώα ήταν οι ίπποι, οι μαύροι ταύροι, η νήσσα, τα δελφίνια, οι φώκιες, όπως και κάποια ψάρια.
Από τα δένδρα, ιερό του ήταν η

πίτυς, που ήταν κατάλληλη

Κουκουναριά (Pinus - Pinea) Πεύκη ή πίτυς

για την κατασκευή πλοίων και από αυτήν παράγεται η ρητίνη που αλείφουν τα πλοία.
Η πίτυς ήταν ιερό δένδρο, επίσης, και του Διονύσου, επειδή φύεται σε αργιλώδεις τόπους, όπου παράγεται και ο καλύτερος οίνος...
Οι Αθηναίοι είχαν αφιερώσει στον Ποσειδώνα την όγδοη ημέρα κάθε μήνα.
Ιερά του ήταν και τα θεμέλια των οικοδομών και οι ερέβινθοι (οι ρεβιθιές), επειδή ωριμάζουν σε αλμυρή γη και γι’ αυτό έχουν τέτοια γεύση· τους θεωρούσαν επίσης δική του ανακάλυψη.
Θυσίαζαν προς τιμή του μαύρους ταύρους, κάπρους και ένορχους κριούς, από τη βιαιότητα και την ορμητικότητα της θάλασσας, όπως ασπάλακες (τυφλοπόντικες) για τα θεμέλια των οικοδομών, ώστε να είναι ασφαλή από τους σεισμούς».

Σε άλλο απόσπασμα, στην Ωγυγία, αναφέρεται:

«Ο Ποσειδών ήταν γιος του Κρόνου και της Ρέας. Και αυτόν κατάπιε ο πατέρας του Κρόνος, αλλά ύστερα τον εξέμεσε με τα υπόλοιπα παιδιά του.
Σύμφωνα με άλλους όταν τον γέννησε η Ρέα είπε στον Κρόνο ότι γέννησε έναν πώλο ίππου και αυτόν του έδωσε να

καταπιεί. Έπειτα παρέδωσε τον Ποσειδώνα σε κάποιους βοσκούς, οι οποίοι τον ανέθρεψαν μαζί με αρνιά κοντά στην πόλη Νεστάνη και γι’ αυτό η κοντινή πηγή και ο βοσκότοπος ονομάστηκαν Άρνη.
Άρνη ή Αρνώ λεγόταν και η τροφός που τον ανάθρεψε, από το αρνούμαι γιατί όταν ο Κρόνος κατάλαβε την απάτη της Ρέας και ρώτησε την τροφό για την τύχη του παιδιού, εκείνη αρνήθηκε τα πάντα και από την τροφό αυτή πήρε το όνομά της η πόλη της Βοιωτίας.
Άλλοι πάλι λένε ότι, όταν γεννήθηκε, η Ρέα τον έκρυψε στα νερά της θάλασσας, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι το όνομα του Ποσειδώνος ήλθε στην Ελλάδα από τη Λιβύη.
Από τους Κύκλωπες πήρε την τρίαινα που χρησιμοποίησε με επιτυχία στην Τιτανομαχία και στη Γιγαντομαχία σκοτώνοντας τον Πολυβώτη.
Μετά τον αφανισμό του Κρόνου, πήρε το βασίλειο της θάλασσας και των νησιών ή ακόμη λέγεται ότι ο ίδιος ο Κρόνος του έδωσε την εξουσία στη θάλασσα ενώ ακόμη βασίλευε.
Αργότερα όμως συνελήφθη να συνωμοτεί κατά του Διός κι εξορίστηκε στην Τροία, υπηρέτης του Λαομέδοντος, από τον Ουρανό.
Εκεί συνάντησε τον Απόλλωνα, ο οποίος για το φόνο του Υακίνθου βρέθηκε στην Τροία και ως μισθωτοί πλέον του Λαομέδοντος έκτισαν τα τείχη της Τροίας· αλλά ο Λαομέδων τους εξαπάτησε και ο Ποσειδών αγανάκτησε κι έστειλε  κήτος. 
Κήτος έστειλε κι εναντίον της Κασσιέπειας στην Αιθιοπία για χάρη των Νηρηΐδων.
Πλημμύρισε την Αττική όταν κέρδισε την αναμέτρηση η
Αθηνά και αποξήρανε τις πηγές της Αργολίδας όταν πάλι κέρδισε την αναμέτρηση μαζί του η Ήρα στο Άργος, ενώ κριτές ήταν ο Ίναχος, ο Κηφισσός και ο Αστερίων.

Στην Πασιφάη προκάλεσε ερωτικό οίστρο για τον ταύρο και διεκδικώντας την Κόρινθο αυτός και ο Ήλιος, έλαβε τον Ισθμό.
Με την Αθηνά φιλονίκησε και για την Τροιζήνα και ο Ζευς αποφάσισε να την έχουν από κοινού.
Εγκάλεσε τον Άρη στον Άρειο Πάγο, επειδή φόνευσε τον γυιο του Αλιρρόθιο.
Αυτός έστειλε και τον άγριο ταύρο από τη θάλασσα που έπεσε πάνω στους ίππους του Ιππόλυτου.
Τέλος φιλονίκησε με τον Ήφαιστο και την Αθηνά για το επιτήδευμά τους και συμφώνησαν να διαγωνισθούν παρουσιάζοντας ο καθένας ένα έργο του. 
Ο Ήφαιστος έπλασε άνθρωπο, αυτός έναν ταύρο και η Αθηνά έναν οίκο.
Έπειτα κάλεσαν ως κριτή το Μώμο, ο οποίος βρήκε σφάλματα και στα τρία έργα.
Πρώτα ζήτησε να λάβει σύζυγο τη Θέτιδα, έπειτα την Αμφιτρίτη την οποία έπεισε με μεγάλη δυσκολία και γέννησε από αυτήν τη Ρόδο και τον Τρίτωνα και σύμφωνα με κάποιους άλλους και τους Κύκλωπες Βρόντη, Στερόπη και Πυράκμονα.
Από τις παλλακίδες του απέκτησε άπειρα τέκνα.
Λέχθηκε προηγουμένως ότι ο Ποσειδών σημαίνει αλληγορικά και τη θάλασσα, γι’ αυτό λόγω της βίας και της ακράτητης δύναμης της θάλασσας έπλασαν όλους τους γυιους τού Ποσειδώνος βίαιους και μεγαλεπήβολους, όπως και τους έμπειρους ναυτικούς και όλους τους άγνωστους που ήλθαν από τη θάλασσα στην ξηρά και γι’ αυτόν το λόγο τα τέκνα του είναι απειράριθμα.

Τον ζωγράφιζαν γέροντα, με λευκά γένια, ξανθόλευκη κόμη, γλαυκά μάτια και πρόσωπο πότε γαλήνιο πότε άγριο και να φέρει μια ταινία, όπως και ο Ζευς, γύρω από το κεφάλι του· πότε γυμνό πότε με ένδυμα μελανόχρωμο κρατώντας την τρίαινα, καθισμένο σε κοχύλι όπως σε άμαξα, που έσυραν δύο θαλάσσιοι ίπποι, ο Εγκέλαδος και ο Σθένων, με πρόσθια μορφή ίππου και οπίσθια ψαριού.
Πολλές φορές απεικονίζονται τέσσερις ίπποι, οι δύο προαναφερθέντες, ο Εριώλης και ο Γλαύκος, τους οποίους ο Όμηρος αποκαλεί χαλκόποδας, ὠκυπέτας και χρυσότριχας.
Γύρω του είχε το Γαλύκο, τον Παλαίμονα, τους Τρίτωνες, τη Θέτιδα και τις Νηρηΐδες.
Άλλοτε πάλι απεικονίζεται καθισμένος ή και όρθιος πάνω σε κήτος, κρατώντας με το δεξί χέρι δελφίνι και με το αριστερό στηριζόμενος στην τρίαινα, πότε γυμνός πότε με ένδυμα στους ώμους.
Βρέθηκε όμως απεικονισμένος και σε νομίσματα με ποικίλους τρόπους όπως και άλλοι θεοί, πλην όμως αναγνωρίζεται από τα σύμβολά του.

Τα σύμβολα της εικονογραφίας του είναι προφανή.
Η τρίαινα, λένε ότι είναι σύμβολο της τρίτης χώρας, του βασίλειου του Ποσειδώνος, γιατί πρώτη χώρα ονομάζουν τον Ουρανό, δεύτερη τον Αέρα και τρίτη τη Θάλασσα.
Ο Όμηρος γράφει τον Κ΄, και ο Ορφέας τον Ιστ΄ ύμνο σ’ αυτόν.
Αυτός λοιπόν ήταν ο μέγιστος θεός της θάλασσας στον οποίο υποτάσσονταν όλοι οι άλλοι».

Δεν μου αρέσει η ακριβής παρουσίαση αποσπασμάτων από βιβλία, αλλά κάποιες φορές προβαίνω σε αυτό γιατί θέλω να γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες. Ζητώ ευγενικά συγγνώμη γι’ αυτήν μου την παρατυπία.

            Ο Ποσειδών αστρολογικά

Επειδή σε πολλές ιστοσελίδες έχει γίνει επιτυχής αναφορά στις ιδιότητές του στο συγκεκριμένο άρθρο θ’ ασχοληθώ μόνον με το γλυφικό του, όταν είναι Ευθύς (Direct) ή Ανάδρομος (Retrograde), σαν πλανήτης.

Στο γλυφικό του υπάρχουν τρία σύμβολα:

το ανθρώπινο που αντιπροσωπεύεται με το σταυρό (+)

η ψυχή που αντιπροσωπεύεται με το (C) και
 
η ενέργεια που φεύγει από τη Γη και ανέρχεται ψηλά (^).

Φανερώνει δηλαδή την ανθρώπινη συμπεριφορά η οποία, μη ερχόμενη σ’ επαφή με την ψυχή, εφ’ όσον δεν τη συναντά, ώστε να καλυφθεί μέσα της, ανεβαίνει προς το θείο.
Αυτό μπορεί να δημιουργήσει, στ’ άτομα που στο κοσμόγραμμά τους έχουν τον Ποσειδώνα Ευθύ, την τάση να είναι πολύ προσκολλημένα στο θείο χωρίς να μπορούν να το πλησιάσουν ψυχικά, αν μπορώ να το εκφράσω έτσι για να γίνει πιο κατανοητό με «αντικειμενική» πίστη.
Πιθανόν, λοιπόν, εδώ να δημιουργείται ο θρησκευτικός φανατισμός και η θρησκευτική μοιρολατρεία.
Όταν, όμως το γλυφικό αντιστρέφεται η άνωθεν ενέργεια συναντά ανερχόμενη πρώτα την ψυχή, αγκαλιάζεται από αυτήν και μετά οδεύει στο να εξηγήσει το ανθρώπινο, θέλοντας να το ενώσει με το θείο.
Τ’ άτομα, λοιπόν που έχουν τον Ποσειδώνα Ανάδρομο δεν είναι προσκολλημένα στο εκκλησιαστικό τυπικό και στο θρησκευτικό φανατισμό αλλά πιστεύουν ότι ο Θεός είναι παντού και ανήκει σε όλους.
Γι’ αυτό δεν χρειάζονται συγκεκριμένους τόπους για να Τον λατρέψουν αλλά και αν βρεθούν εκεί ενώνονται πολύ εύκολα μαζί Του.
Βέβαια, όλα αυτά που ανέφερα εξαρτώνται από τον οίκο στον οποίο βρίσκεται ο Ποσειδών Ευθύς ή Ανάδρομος.
Η έρευνα, που θα σας παρουσιάσω είναι κατοχυρομένη πνευματικά αλλά μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε με την απλή αναφορά στο όνομά μου.
Υπάρχουν σ’ ένα κοσμόγραμμα

          οίκοι μαθητείας, μυούμενοι και μυημένοι.

Οι οίκοι Μαθητείας είναι οι Κατιόντες, δηλαδή οι: 3ος ,6ος, 9ος και 12ος .

Οι Μυούμενοι είναι οι Διάδοχοι οίκοι, δηλαδή οι: 2ος, 5ος, 8ος και 11ος και

οι Μυημένοι είναι οι Θεμελιώδεις οίκοι, δηλαδή οι: 1ος, 4ος, 7ος και 10ος .

Ας δούμε, λοιπόν πώς λειτουργεί ο Ποσειδών πρώτα στους οίκους Μαθητείας.

Το άτομο που έχει τον Ποσειδώνα Ευθύ σε οίκο Μαθητείας έρχεται σε αυτήν τη ζωή για να βιώσει για πρώτη φορά τις έννοιές του, τη θρησκευτικότητα, τον ιδεαλισμό αλλά και την ουτοπία και την ψευδαίσθηση.
Γοητεύεται και απογοητεύεται συγχρόνως, προσπαθώντας να βρει τί απ’ όλα μπορεί να εφαρμόσει χωρίς όμως να βγάζει σαφή συμπεράσματα.
Έτσι οι αποφάσεις του είναι «χαοτικές».
Λειτουργεί με συνεχείς πειραματισμούς στις έννοιες που αντιπροσωπεύει, ο Ποσειδών, ανάλογα με τις όψεις που σχηματίζει με τους άλλους πλανήτες, (στις αρνητικές του όψεις τα άτομα έχουν ουτοπιστική αντιμετώπιση στη ζωή, ενώ στις θετικές του όψεις γνωρίζουν την ουτοπία αλλά την αποδέχονται για να αισθανθούν καλύτερα)
Επίσης εξαρτάται από ποιους οίκους προέρχονται οι συγκεκριμένοι πλανήτες με τους οποίους εμπλέκεται σε όψεις αλλά και τη βαθμολόγησή τους.
Εάν όμως είναι Ανάδρομος αυτό σημαίνει ότι το άτομο μέσα από την κληρονομικότητά του γνωρίζει τις ανώτερες Ποσειδώνιες έννοιες αλλά επειδή κάποιος πρόγονός του ή και ο ίδιος, αν πιστεύετε στις ενσαρκώσεις, τον λειτούργησαν για τα δικά τους συμφέροντα (π.χ. ένας ιερωμένος εκμεταλλεύτηκε τη θέση του, δε δίδαξε ορθά τις θρησκευτικές έννοιες κ.λ.π.), έρχεται τώρα σε αυτήν τη θέση (ο Ποσειδών) και δημιουργεί προβλήματα στο άτομο, στο κοσμόγραμμα του οποίου έχει αυτήν την οικοθεσία και τον βοηθάει να ξεχρεώσει οφειλόμενα «χρέη» των προγόνων του ή δικά του.
Το άτομο εδώ, ασυνείδητα, προσφέρει στους άλλους υποστηρίζοντας ότι ποτέ δεν θα εξαπατήσει κανέναν και προσπαθεί να μην εξαπατηθεί.
Υπάρχει, βέβαια πλέον τρόπος για να δούμε τί είχε γίνει πριν, για την κακή του χρήση, αλλά αυτή η πληροφόρηση δεν μπορεί να γίνει κατανοητή με παραδείγματα από το Φερόλβιο γιατί σε κάθε περίπτωση συντρέχουν πολλοί λόγοι και δεν μπορώ να σας τους διδάξω όλους, γιατί κάθε κοσμόγραμμα είναι μοναδικό. ............................................................................................................................

Εάν ο Ποσειδών είναι Ευθύς σε Διάδοχο οίκο το άτομο έρχεται να προβάλλει τις Ποσειδώνιες έννοιες με ειλικρίνεια, αλλά συγχρόνως συνεχίζει να βγάζει τα συμπεράσματά του γι’ αυτές.
Το ίδιο ισχύει και αν είναι Ανάδρομος με τη μόνη διαφορά ότι στον Ανάδρομο Ποσειδώνα οι σκέψεις και οι μνήμες του ατόμου είναι πολύ πιο έντονες. Είναι σαν κάποια «μυστική φωνή» να κατευθύνει τις κινήσεις του. ............................................................................................................................

Σε Μυημένο πλέον οίκο ο Ποσειδών, αν είναι Ευθύς πιστεύει στο Θεό αλλά δεν ασχολείται με όλες τις έννοιες τού Ποσειδώνος, γιατί η θρησκευτικότητά του, εδώ, έχει τη σωστή της έκφραση.
Αν είναι Ανάδρομος θα συνεχίσει να συλλέγει πληροφορίες για να οριοθετήσει με σαφήνεια τα «πιστεύω» του, στις έννοιές του. 
Εδώ το μόνο που μπορούμε να εφαρμόσουμε για να μην καταστρέψουμε αυτό «το διαμάντι», άλλωστε ο Ποσειδών, αστρονομικά, λόγω της θερμοκρασίας του και της σύνθεση των αερίων του μπορεί να είναι γεμάτος διαμάντια (5) είναι

«να μην κάνουμε στους άλλους ό,τι δεν θέλουμε να μας κάνουν».
 
Αυτό πρέπει να ισχύει για όλους τους Μυημένους Πλανήτες.

           Μεταφυσική έννοια του Ποσειδώνος

Στα σχόλια του ο Πρόκλος «Εις τον Τίμαιον του Πλάτωνος Α» {23d} 137 - 20 αναφέρει:

«...ως γαρ επί των ουσιών, ως επί των δυνάμεων, ως επί των ενεργειών αι πρόοδοι πλήθος απογεννώσιν...»

δηλαδή:

«...γιατί όπως ακριβώς στην περίπτωση των ουσιών, όπως ακριβώς στην περίπτωση των δυνάμεων και όπως ακριβώς στην περίπτωση των ενεργειών οι πρόοδοι γεννούν το πλήθος...»

Όπως είδαμε και στο πρώτο ενεργειακό κέντρο το Κυμοθαλές ο Ποσειδών είναι η ενέργεια που έρχεται άνωθεν, είναι το φωτοστέφανο των αγίων.
Αυτό μας το δίνει η βαθμολόγησή του με τη λέξη «ο σείων» λεξαριθμικά ως 1 και με τις λέξεις «ποσίδεσμος» και «πολλά ειδώς» λεξαριθμικά ως 6 που είναι ο πρώτος τέλειος αριθμός.
Είναι, κατά τη γνώμη μου, το (+) της κατερχόμενης ενέργειας, με (-) την Πλουτώνια ενέργεια.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι οι πορείες των δύο πλανητών είναι, εναλλάξ, εξωτερικές στο Ηλιακό μας σύστημα

Σε αυτό όμως θα γίνει η πλήρης ανάλυση όταν θ’ αναφερθούμε στον Πλούτωνα.
Η Ουσία σύμφωνα με το απόσπασμα του Πρόκλου είναι ο Ποσειδών και οι Μυθολόγοι μας του δίνουν γυναίκα την Αμφι – Τρίτη (3 + 3) τη δύναμη που μαζί της γεννά τον Τρίτωνα την κατερχόμενη ενέργειά του (3).

Ο Τρίτων έχει τερατώδη μορφή, όπως και ο Παν, όπως θα δούμε στην αναφορά μου στον Ουρανό και στον Ερμή. Η μορφή του Τρίτωνα ήταν από την κεφαλή μέχρι τη μέση ανθρώπινη και κατέληγε σε ουρά δελφινιού.
Είχε μόνον πόδια ίππου (το ιερό ζώο του Ποσειδώνος) και μάλιστα μόνον τα μπροστινά και κρατούσε στο στόμα κογχύλι, σαν σάλπιγγα.
Όταν ο Ποσειδών ήθελε να καταπραΰνει την τρικυμία της θάλασσας ζητούσε από τον Τρίτωνα να σαλπίσει κι έπαυε η τρικυμία.
Όταν θέλησε να σταματήσει τον κατακλυσμό, διέταξε να σαλπίσει ο Τρίτων κι έτσι το νερό επέστρεψε στη θάλασσα και φάνηκε η γη.

Στη συνέχεια θα δούμε μερικά αποσπάσματα από τη Μυστική Δοξασία της Έλενας Μπλαβάτσκυ σχετικά με τον Ποσειδώνα η οποία τον τοποθετεί σε προκατακλυσμιαίες

περιόδους.
                             
          ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΟΞΑΣΙΑ
Τόμος 1, 102:

«Υπάρχει ένα ολόκληρο ποίημα για τις προγεννητικές μάχες που έγιναν από τους αναπτυσσόμενους πλανήτες πριν από τον τελικό σχηματισμό του κόσμου, οι οποίες ευθύνονται για τη φαινομενικά διαταραγμένη θέση των συστημάτων αρκετών πλανητών, το πεδίο των δορυφόρων μερικών από αυτούς (του Ποσειδώνος και του Ουρανού για παράδειγμα για τους οποίους οι αρχαίοι υποτίθεται ότι δεν ήξεραν τίποτα) το οποίο ανατράπηκε δίνοντάς του έτσι μία εμφάνιση ανάδρομης κίνησης.
Αυτοί οι πλανήτες ονομάζονται μαχητές ή αρχιτέκτονες κι έχουν γίνει αποδεκτοί από τη ρωμαϊκή εκκλησία σαν οι αρχηγοί των ουρανίων ομάδων, δείχνοντας έτσι ότι υπάρχει η ίδια παράδοση. Όπως μας λένε, αφού αναπτύχθηκε από τον κοσμικό χώρο και πριν από τον τελικό σχηματισμό των πρωταρχικών και τη δακτυλιδοποίηση του πλανητικού νεφελώματος , ο ήλιος απορρόφησε μέσα στα βάθη της μάζας του όση κοσμική ζωτικότητα μπορούσε απειλώντας να καταβροχθίσει τους πιο αδύναμους αδερφούς του πριν εγκαθιδρυθεί οριστικά ο νόμος της έλξης και της άπωσης . Οπότε άρχισε να τρέφεται (από τα απορρίμματα και τον ιδρώτα της μητέρας).
Με άλλα λόγια, από εκείνα τα τμήματα του αιθέρα (την πνοή της συμπαντικής ψυχής) για την ύπαρξη και σύνθεση των οποίων η επιστήμη έχει ακόμη απόλυτη άγνοια.
Μία θεωρία τέτοιου είδους προτάθηκε από τον Σερ Ουίλιαμ Ρ.Γκροβ (1), ο οποίος διατύπωσε την υπόθεση ότι τα συστήματα «βαθμιαία μεταβάλλονται από ατμοσφαιρικές προσθήκες ή αφαιρέσεις ή από αυξήσεις ή μειώσεις που προέρχονται από το νεφελώδες υλικό…(2)» ............................................................................................................................

Τόμος 1, 444 υποσημείωση 1:

Ο Μπράιαντ  έχει δίκιο όταν λέει, «ο Δρυίδης Μπαρντεσέν λέει πως όταν ο Νώε βγήκε από την κιβωτό (τη γέννηση ενός νέου κύκλου) αφού έμεινε εκεί ένα χρόνο και μία ημέρα δηλαδή 364 + 1 = 365 ημέρες, τον συνεχάρη ο Ποσειδών για τη γέννησή του από τα νερά της πλημμύρας κι ευχήθηκε έναν ευτυχισμένο καινούργιο χρόνο.
«Ο χρόνος» ή κύκλος, εσωτερικά, ήταν η νέα φυλή των ανθρώπων των γεννημένων από γυναίκα μετά τον χωρισμό των φύλων που είναι το δεύτερο νόημα της αλληγορίας, ενώ το πρώτο είναι η αρχή του τέταρτου γύρου ή της νέας δημιουργίας. ............................................................................................................................

Τόμος 2, 407 Υποσημείωση 179:

Ο Ουίλφορντ... λέει για τη διαίρεση της Ατλαντίδας και του Μπχάρατα ή Ινδίας : «Η διαίρεση έγινε από τον Πριγιάβρατα… αυτός είχε δέκα γυιους και πρόθεσή του ήταν να μοιράσει ολόκληρη τη γη ανάμεσά τους ίσα… με τον ίδιο τρόπο ο Ποσειδών μοίρασε την Ατλαντίδα ανάμεσα στους δέκα γυιους του, ένας από τους οποίους είχε στο μερίδιό του την Γκάντε στο άκρο της Ατλαντίδος που είναι πιθανόν η αρχαία ήπειρος… αυτή η Ατλαντίδα κατακλύσθηκε παρόμοια από μια πλημμύρα και φαίνεται ότι με την Ατλαντίδα πρέπει να κατανοούμε την προκατακλυσμιαία γη, πάνω στην οποία γεννήθηκαν για να κυβερνήσουν δέκα πρίγκιπες σύμφωνα με την μυθολογία της δύσης {και της ανατολής επίσης} αλλά ακόμα σύμφωνα με τους Πουρανιστές μόνον επτά από αυτούς κάθισαν στο θρόνο… μερικοί επίσης έχουν την γνώμη ότι, από τους επτά Ντβιπά (3) οι έξι κατακλύσθηκαν παρόμοια από πλημμύρα…».
Ο Ουίλφορντ τη θεωρεί ότι ήταν η «Γκάντε η οποία περιλάμβανε την Ισπανία» αλλά ήταν μάλλον το νησί του Πλάτωνος.
 ............................................................................................................................

Τόμος 2, 578
 
Οι Πρατσετάσα, οι λάτρεις του Ναραγιανά (ο οποίος, όπως και ο Ποσειδών κινείται ή διαμένει πάνω κι όχι κάτω από τα ύδατα), βυθίστηκαν μέσα στα βάθη του ωκεανού για τις λατρείες τους και παρέμειναν εκεί δέκα χιλιάδες χρόνια...
Στα Σανσκριτικά «Πρατσέτα» είναι το όνομα του Βάρουνα του θεού των υδάτων, του Νηρέως, μια όψη του Ποσειδώνος... 
Για λόγους ταυτότητας ας θυμόμαστε ότι, όπως η μητέρα των Πρατσέτα ήταν η Σάβαρνα, η κόρη του Ωκεανού, έτσι κι η Αμφιτρίτη ήταν η μητέρα των μυστικών «υπουργών» του Ποσειδώνος.
Αυτοί οι «πέντε υπουργοί» συμβολίζονται τόσο στο δελφίνι που κατανίκησε την απροθυμία της παρθένου Αμφιτρίτης να παντρευτεί τον Ποσειδώνα όσο και στον Τρίτωνα το γυιο τους.
Αυτός, που το σώμα του από την μέση και πάνω είναι σώμα ανθρώπου κι από τη μέση και κάτω δελφινιού, ψαριού, συνδέεται πολύ μυστηριωδώς με τον Ωάνες, τον Βαβυλώνιο Νταγκ κι επίσης με τον Αβατάρα «ψάρι» του Βίσνου, Μάτσγια που και οι δύο διδάσκουν στους σοφούς, τη σοφία.
Ο Δελφίνος, όπως γνωρίζει κάθε μυθολόγος τοποθετήθηκε για τις υπηρεσίες του από τον Ποσειδώνα ανάμεσα στους αστερισμούς κι έγινε για τους Έλληνες ο Αιγόκερως ο τράγος, που από την μέση και κάτω είναι ένα δελφίνι, εμφανιζόμενος έτσι σαν ταυτόσημος με τον Μάκαρα του οποίου το κεφάλι είναι αντιλόπης και το σώμα του η ουρά του ψαριού».

Θα τελειώσω την αναφορά μου στον Ποσειδώνα με κάτι λυρικό. 

Του αξίζει άλλωστε:

Στα λόγια του σονέτου «Ο Κόσμος είναι επίσης πολύς με μας» γραμμένο το 1802 και δημοσιευμένο στα 1807 ο ποιητής απογοητευμένος από το μονότονο, πληκτικό μοντέρνο κόσμο, προβάλλει, με πάθος, τη λαχτάρα του:

Ρίχνοντας βιαστικές ματιές αυτό που θα μ’ έκανε λιγότερο δυστυχή θα ήταν να διακρίνω τον Πρωτέα ν’αναδύεται από τη θάλασσα ή ν’ ακούω το γερο - Τρίτωνα να παίζει το ελικοειδές του κέρας.

Παραπομπές

(1) Βηρωσσός: The ancient Fragments; Containing what remains of the writings of Sanchoniatho, Berossus, Abydenus, Megasthenes and Manetho./ London: William Pickering ΜDCCCXXVIII (Σελ. 27)

(2) Ωγυγία Τόμος 1ος Αθανασίου Σταγειρίτου

(3) Πρὸς δὲ τῇ Ἀχαϊκῇ Κράθιδι Ἀχαιῶν ποτε ᾠκεῖτο Αἰγαὶ πόλις: ἐκλειφθῆναι δὲ αὐτὴν ἀνὰ χρόνον ὑπὸ ἀσθενείας λέγουσι. τούτων δὲ καὶ Ὅμηρος τῶν Αἰγῶν ἐν Ἥρας λόγοις ἐποιήσατο μνήμην, οἱ δέ τοι εἰς Ἑλίκην τε καὶ Αἰγὰς δῶρ' ἀνάγουσι, δῆλον ὡς γέρα τοῦ Ποσειδῶνος ἐπ' ἴσης ἔν τε Ἑλίκῃ καὶ ἐν ταῖς Αἰγαῖς ἔχοντος.
 
(4) Νικόλας Φαράκλας, Η Γεωπολιτική Οργάνωση της Πελοποννησιακής Αχαΐας, Πανεπιστήμιο Κρήτης-Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας-Τομέας Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης, σειρά: Ρίθυμνα-Θέματα Κλασικής Αρχαιολογίας, αρ.9, Ρέθυμνο 2001

(5) Kerr, Richard A. (1999). "Neptune May Crush Methane Into Diamonds". Science 286 (5437): 25. doi:10.1126/science.286.5437.25a. Ανακτήθηκε στις 2007-02-26.

Μυστική δοξασία

(1) Σερ Ουίλιαμ Ρ.Γκροβ Sir William Robert Grove PC QC FRS (11 July 1811 – 1 August 1896)
 (2) Οι αλληλεπιδράσεις των φυσικών δυνάμεων 1843 σελ.81 και προσφώνηση στη Βρετανική εταιρεία, Λονδίνο 1866 

(3) Ντβιπά (ένα νησί ή ήπειρος)

Βιβλιογραφία
*Βίβλος Αποκρυφισμού Ε.Π. Μπλαβάτσκυ - Εκδόσεις Κέδρος