Πανσέληνος Κριού

Η Πανσέληνος  του ζωδίου του Κριού γίνεται στον άξονα Κριού - Ζυγού στις 8 Απριλίου στις 5:36 π.μ. ώρα Ελλάδας στις 18 μοίρες και 44΄ πρώτα λεπτά του ζωδίου του Ζυγού.

Οι τρεις Πανσέληνοι, του Κριού, του Ταύρου και των Διδύμων είναι οι πιο σημαντικές κάθε χρονιάς. Χρειάζεται λοιπόν να γνωρίζουμε τί πρέπει να κάνουμε περιμένοντάς τις και τί αφού ολοκληρωθούν.

Η εξισορρόπηση των αντιθέτων δυνάμεων δημιουργεί αρμονία.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει την ημέρα της Πανσελήνου, η οποία γίνεται κάθε 29 ημέρες, σύμφωνα με τον Σεληνιακό Κύκλο. Καθώς η Σελήνη είναι απέναντι από τον Ήλιο στον αντιδιαμετρικό αστερισμό -γι' αυτό παίρνει και το όνομα του Ζωδίου στο οποίο βρίσκεται ο Ήλιος- φωτίζεται ολόκληρη και η Γη βρίσκεται ανάμεσα σε δύο Φώτα τα οποία εκπέμπουν το μέγιστο του δυναμικού τους.

Αυτή είναι η κατάλληλη ώρα να πλημμυρίσουμε και εμείς από το Φως αυτό και να αισθανθούμε πολύ κοντά στις ανώτερες δυνάμεις που υπάρχουν –πείτε τις με όποιο όνομα θέλετε -.

---

Για να μπορέσουμε όμως να απορροφήσουμε όλην αυτήν την υπέροχη ενέργεια αλλά και να μπορέσουμε να την αποδώσουμε πίσω πάλι στο Σύμπαν, εξισορροπώντας το, πρέπει να ακολουθήσουμε κάποιους κανόνες τρεις ημέρες πριν την Πανσέληνο, την ημέρα της Πανσελήνου και τρεις ημέρες μετά, μία εβδομάδα δηλαδή. 


Ας δούμε αυτήν την διαδικασία.

Η 3η ημέρα πριν την Πανσέληνο είναι ημέρα πίστεως και αφορά τον καθαρισμό του φυσικού μας σώματος.

Η 2η ημέρα είναι ημέρα ενατενίσεως και αφορά το συναισθηματικό πεδίο προσπαθούμε λοιπόν, να επιλύσουμε όλες τις συναισθηματικές μας εντάσεις και διαφορές.

Η ημέρα πριν την πανσέληνο είναι ημέρα αφοσιώσεως στο νόημα της Πανσελήνου και αφορά το νοητικό πεδίο μας. Σκεφτόμαστε το νόημά της και το δουλεύουμε μέσα μας.

Η ημέρα της Πανσελήνου και συγκεκριμένα η ώρα της μεγίστης φωτίσεώς της είναι η στιγμή που μπορούμε να μπούμε σε ανώτερο επίπεδο επιγνώσεως και σε συνεργασία με τον Ηλιακό μας Άγγελο να δεχθούμε υψηλές δονήσεις. Την στιγμή αυτή βυθιζόμαστε στον εσωτερικό μας εαυτό και στο δικό μας Φως και η εισροή της ενέργειας της Πανσελήνου, πρέπει να περιφρουρηθεί και να αποδοθεί την 3η ημέρα, για το γενικό καλό.

Η 1η ημέρα μετά την Πανσέληνο είναι η ημέρα της καταγραφής αυτών των ενεργειών μέσα μας, για να έχουμε την απάντηση στην προσευχή μας.

Η 2η ημέρα είναι η ημέρα της αφομοιώσεως των ενεργειών αυτών στο δικό μας εσωτερικό επίπεδο και

η 3η ημέρα μετά την Πανσέληνο είναι η ημέρα της ακτινοβολήσεως των ενεργειών προς τα έξω, για να βοηθήσουμε, με την προσφορά μας αυτή, στην εξισορρόπηση του Σύμπαντος.

Στις Πανσελήνους υπάρχουν 5 βασικοί σκοποί:

1) Να ενωθούμε με τον Πνευματικό κόσμο.

2) Να ενωθούμε με τον Πλανήτη μας.

3) Να γίνει ευθυγράμμιση με το Θείο Σχέδιο.

4) Να επιτευχθεί η αδελφοποίηση της Ανθρωπότητας και

5) να καλλιεργηθούν, να αποκρυσταλλωθούν και να αφυπνισθούν οι Θείες ενέργειες μέσα σε όλους μας, όπως η αγάπη, η κατανόηση, η ευσπλαχνία, η αυτοθεραπεία, η ενόραση και επάνω από όλα η προσωπική ηθική μας.

Δύο βασικές προσπάθειες την ώρα της Πανσελήνου είναι η αβλάβεια στις σκέψεις μας, στα συναισθήματα, στις πράξεις και στα λόγια μας και η απόσπαση από όλες τις προσωπικές σχέσεις γιατί είναι πολύ σημαντικό να μην μπλεχτούμε στα προβλήματα των άλλων.

Ας επικεντρωθούμε όμως στην Πανσέληνο του Κριού.
Η Πανσέληνος του Κριού θεωρείται η πρώτη σημαντική Πανσέληνος της χρονιάς, γιατί συμπίπτει με την Εαρινή Ισημερία.

«Μιλώντας κοσμικά για τον Κριό είναι το ζώδιο της δημιουργίας και η σκέψη αυτή υποκρύπτεται στα λόγια της Βίβλου:

“Του αρνίου του εσφαγμένου από καταβολής κόσμου” (Αποκαλ. xiii,8).

Είναι το μυθολογικό κριάρι, με το οποίο ο Φρίξος και η Έλλη, τα παιδιά του Αθάμαντος ξεκίνησαν για την Κολχίδα για να αποφύγουν την οργή της μητριάς τους.
Μετά τον θάνατο όμως της Έλλης, η οποία έπεσε στα στενά της θάλασσας που από τότε την λέμε Ελλήσποντο, ο Φρίξος φθάνοντας στην Κολχίδα το θυσίασε στον Δία και την προβιά του την κρέμασε σε ένα δένδρο. Στα ριζά του δένδρου καιροφυλαχτούσε πάντοτε ένας δράκων και από τότε η προβιά αυτή έγινε σύμβολο, το γνωστό «Χρυσόμαλλο δέρας», η χρυσή προβιά, η οποία έγινε αφορμή να ξεκινήσει η Αργοναυτική Εκστρατεία.

Στην Αίγυπτο οι τελετουργίες του Ουράνιου Κριού τελούνταν στον ναό του Άμμωνος-Ρα στην Λιβυκή έρημο. Για το όνομά του πολλοί ιστορικοί αναφέρουν ότι ονομάσθηκε από την άμμο, γιατί το μαντείο του και ο ναός του ήταν σε αμμώδη τόπο στην Λιβύη. Ο Άμμων–Ρα επίσης Άμουν ή Άμεν ή Δίας κατά τον Ηρόδοτο ήταν ένας από τους μεγάλους θεούς της Αιγύπτου. Ήταν ο Ρα, ο Πνευματικός Ήλιος, ο «Ήλιος της Δικαιοσύνης».

Μερικοί αναφέρουν ότι επειδή ήταν ο Ζευς, ήταν γυιος του Κρόνου και της Ρέας. 
Ο Διόδωρος όμως ασχολούμενος με τον Άμμωνα δεν αναφέρει τους γονείς του αλλά αναφέρει ότι ήταν βασιλιάς της Λιβύης και έλαβε γυναίκα την 'Ρέα, θυγατέρα του Ουρανού. Επειδή όμως η 'Ρέα έμαθε αργότερα ότι ο Άμμων γέννησε τον Διόνυσο από την Αμάλθεια ζηλοτύπησε και έφυγε προς τους Τιτάνες και παντρεύτηκε τον Κρόνο, τον οποίο έστρεψε εναντίον του. Νικηθείς δε ο Άμμων πέρασε στην Κρήτη και ο γυιος του ο Διόνυσος νικώντας τους Τιτάνες, του χάρισε την βασιλεία της. Πριν φύγει όμως από την Λιβύη προέβλεψε την τύχη του γυιου του Διονύσου και ο Διόνυσος θεωρώντας τον πατέρα του μάντη, μετά τον θάνατό του, τού έκτισε ναό και μαντείο το οποίο έγινε ονομαστό σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο.

 Άλλοι ιστορικοί όμως διηγούνται διαφορετική ιστορία για τον Άμμωνα. Ο Διόνυσος διερχόμενος την αμμώδη και άνυδρη έρημο της Λιβύης κινδύνευσε να πεθάνει από την δίψα μαζί με το στράτευμά του. Ξαφνικά, μπροστά του παρουσιάστηκε ένα κριάρι και ακολουθώντας το βρήκαν νερό. Σκεπτόμενος ότι αυτή ήταν βοήθεια από τον πατέρα του έκτισε εκεί μεγαλοπρεπή ναό του Άμμωνος Διός. Από τότε απεικόνιζαν τον Άμμωνα, κριοκέφαλο.

Μία άλλη εκδοχή κατά τον Ηρόδοτο, αναφέρει ότι ο Ηρακλής θέλησε να δει τον πατέρα του, τον Δία.

Εκείνος φοβούμενος να μην πάθει ο Ηρακλής ότι και η Σεμέλη, έγδαρε ένα κριάρι και τοποθέτησε εμπρός του την προβιά του. Γι’ αυτό τον απεικόνιζαν κατά τον Ηρόδοτο, κριοκέφαλο. Στον ναό του όμως, στην Λιβύη τον απεικόνιζαν σε σχήμα κωνοειδές καλυμμένο με πολύτιμους λίθους.

Οι Έλληνες τον ζωγράφιζαν σαν τετράγωνη πέτρα και κερατοπρόσωπο.

Εκτός από τον ναό του στην Λιβυκή έρημο υπήρχε ιερό του στην νήσο Μερόη και στις Θήβες της Αιγύπτου, στην Λακεδαίμονα και στην Βοιωτία, όπου αφιέρωσε άγαλμά του ο Πίνδαρος, έργο του Καλαμίδα.

Στις τελετές προς τιμήν του θυσίαζαν κριό, τον οποίο δεν έτρωγαν αλλά, αφού τον θρηνούσαν, τον έθαβαν στις Ιερές θήκες και με το δέρμα του κάλυπταν το άγαλμα του Άμμωνος, φέροντες κοντά του και το άγαλμα του Ηρακλέους για την ενθύμηση της παρουσιάσεως του Διός.

Όλες βέβαια οι αναφορές για τον Κριό εγίνοντο γιατί, κατά τις τελετές προς τιμήν του, ο Ήλιος ήταν στο ζώδιό του, ακριβώς αυτές τις ημέρες.

 Όταν τον συνέδεσαν με τον Ρα, σαν Άμμωνα–Ρα, έγινε ο Θεός του Μυστηρίου και τα ιερογλυφικά τού ονόματός του συχνά ήταν αντεστραμμένα. Ήταν ο Παν, η Παν–φύση εσωτερικά και επομένως το Σύμπαν και ο «Κύριος της Αιωνιότητος».

Ο Ρα όπως διακηρυσσόταν σε μία αρχαία επιγραφή

«γεννήθηκε από την Νηίθ αλλά όχι με τοκετό».

Ονομαζόταν «Αυτογέννητος Ρα» και δημιούργησε το αγαθό με μία ματιά του πύρινου ματιού του, όπως ο Σεθ - Τυφώνας δημιούργησε το κακό με το δικό του μάτι.

Ένας πολύ αρχαίος ύμνος εξορκίζει το όνομα «Amen–Ra»και χαιρετίζει τον

«Κύριο των θρόνων της Γης … Κύριο της Αλήθειας, Πατέρα των θεών, δημιουργό του ανθρώπου, των ζώων, Κύριο της υπάρξεως, Φωτιστή της Γης που διαπλέει τον Ουρανό γαλήνια…. Όλες οι καρδιές μαλακώνουν κοιτώντας Εσένα κυβερνήτη της Ζωής, της Υγείας και της Δυνάμεως! Λατρεύουμε το Πνεύμα Σου που, μόνο Του, μας δημιούργησε…»

 σε αντίθεση με τον Σεθ – Τυφώνα τον οποίο επικαλούντο:

«Ω Τυφώνα – Σεθ! Σε επικαλούμαι τρομερέ, αόρατε, πανίσχυρε θεέ θεών, εσένα που καταστρέφεις και ερημώνεις…»

Ήταν επίσης ο Ουράνιος Κριός, ο Κριοκέφαλος Θεός στον οποίο οι Ιουδαίοι θυσίαζαν αμνούς, μία άλλη ονομασία για το ζώδιο του Κριού.

Βέβαια, γνωρίζουμε ότι στο ζώδιο του Κριού ο Ήλιος έχει την Έξαρσή του, άρα είναι σαφέστατο γιατί στην Πανσέληνο του Κριού λάτρευαν τον Ήλιο, σε οποιαδήποτε μορφή του, γιατί τόσο η ηλιακή ενέργεια του, η οποία μας χαρίζει την ζωή με την θερμότητά του, όσο και η τυφωνική του μορφή η οποία ερημώνει και καταστρέφει, όταν απουσιάζει η υγρασία–Σελήνη, με απτό παράδειγμα τις αχανείς ερήμους του πλανήτη μας είναι ό,τι εστιάζεται στην Πανσέληνο αυτή.

Ο Άθλος του Ηρακλέους που αντιπροσωπεύει την Πανσέληνο του Κριού είναι «Τα άλογα του Διομήδη».
Ο Διομήδης ήταν γυιος του Άρεως, θεού του πολέμου, κυβερνήτη του ζωδίου του Κριού, βασιλιάς των Βιστόνων της Θράκης και είχε πολλούς ίππους ανθρωποφάγους. Ήταν άγριοι και ερήμωναν τα πάντα, από όπου και αν πέρναγαν, κατασπαράζοντας τους ανθρώπους. Ο βασιλεύς Ευρυσθέας διέταξε τον Ηρακλή να τους συλλάβει. Ο Ηρακλής πήρε μαζί του τον φίλο του τον Άβδηρο και κατόρθωσαν να τους πιάσουν. Όμως οι Βίστονες τους επιτέθηκαν και ο Ηρακλής για να τους αντιμετωπίσει άφησε τους ίππους στον Άβδηρο και τους νίκησε αντιμετωπίζοντάς τους. Ο Άβδηρος όμως δεν κατόρθωσε να χαλιναγωγήσει τους ίππους εν όσω ο Ηρακλής απουσίαζε, οι ίπποι τον 


ποδοπάτησαν και ξεχύθηκαν πάλι στην χώρα προκαλώντας την ερήμωση.

Ο Ηρακλής επιστρέφοντας, έθαψε τον Άβδηρο και προς τιμήν του έκτισε την πόλη των Αβδήρων. Έτσι, αναγκάστηκε, πια, μόνος του να τους ξαναβρεί, να τους συλλάβει και να τους φέρει στον Ευρυσθέα.

Ο πρώτος, αυτός, άθλος του Ηρακλέους σημειοδοτεί το πρώτο ξεκίνημα στην «ατραπό της μαθητείας». Η γνώση ακόμα δεν έχει επιτευχθεί. Λάθη γίνονται. Γι’ αυτό έκανε το λάθος με τον Άβδηρο. Βέβαια τα λάθη της μαθητείας δεν είναι αμαρτίες, γιατί από τα λάθη μαθαίνουμε. Αμαρτίες είναι τα συνειδητοποιημένα λάθη. Η μαθητεία έχει σκοπό να μας διδάξει:

«Αν κατορθώσεις ή γνωρίσεις ό,τιδήποτε, ξαναξεκίνησε από την αρχή πάλι, για να κατανοήσεις σωστά, πού υπάρχει ενθουσιασμός, πειραματισμός και πού Αλήθεια!»

 Αυτό, μάλιστα, μας δείχνει και ο Κύκλος του Μαίμπιους, ο οποίος, βάσει του σχήματός του, τού Απείρου, μας επιτρέπει να πάρουμε την πλήρη γνώση σε κάθε θέμα μαθητείας.

«Αναδιοργάνωση, αναπροσανατολισμός, επαναπόλωση και αναγέννηση είναι τα χαρακτηριστικά αυτού του σταδίου και όλα αυτά είναι εκφράσεις της ίδιας ζωικής δυνάμεως. Φυσική απαρχή και πνευματική απαρχή, φυσική δημιουργία και πνευματική δημιουργία, φυσική ανάδυση και πνευματική ελευθέρωση»:

αυτές είναι οι αρχικές ωθήσεις που γίνονται αισθητές στον Κριό, όπως πολύ σωστά μας αναφέρει η Αλίκη Μπέιλυ.

Στην Αρχαία Ακαδική περίοδο το ζώδιο του Κριού ονομαζόταν «εκείνο όπου έγινε η θυσία της δικαιοσύνης» ή το ζώδιο «των πεπτωκότων αγγέλων». Οι γυιοι του Θεού εξωθούμενοι από την ώθηση για ατομική και ψυχική δημιουργία έπεσαν στην υποκειμενική πραγματικότητα, μορφοποιήθηκαν και άρχισαν τον δικό τους κύκλο γύρω από τον Ζωδιακό Κύκλο, σαν Διόνυσοι Ζαγρείς.

 Όπως είναι γνωστό, τρεις αστερισμοί συνδέονται με το ζώδιο του Κριού:

Α) Η Κασσιόπεια, η Ενθρονισμένη Βασίλισσα, η Υπερήφανη Γυναίκα, το σύμβολο της Ύλης και της Μορφής, που στον Άθλο του Ηρακλέους αντιπροσωπεύεται από τον Διομήδη.

Β) το Κήτος, το θαλάσσιο Τέρας, που θέλει να καταστρέψει την ενσαρκωμένη Ψυχή, οι ανθρωποφάγοι ίπποι και

Γ) ο Περσέας, «εκείνος που υποτάσσει», «ο δαμαστής», αυτός που μπορεί να υποτάξει την Ενθρονισμένη Βασίλισσα και να νικήσει το Τέρας, που εδώ είναι ο Ηρακλής.

Αυτοί οι τρεις Αστερισμοί υπενθυμίζουν στην Ανθρωπότητα, ανά τους αιώνες, τα δεινά τα οποία φέρουν, η ασέβεια προς τα Θεία, η έλλειψη του «γνώθι σαυτόν», η αθυροστομία, ο εγωισμός, η αλαζονεία, η μνησικακία και η επιθυμία της εκδικήσεως, γιατί το εσωτερικό μήνυμα της Πανσελήνου του Κριού είναι:

Η ΑΛΗΘΕΙΑ

και το εξωτερικό της μήνυμα:

Ο ΚΑΘΕ ΣΠΟΡΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟ.

Αν θέλουμε λοιπόν να θερίσουμε πρέπει να σπείρουμε σε γόνιμο έδαφος!

Οι δύο βασικοί τόνοι στο ζώδιο του Κριού είναι:

1. «Και ο λόγος είπε: Ας αναζητηθεί πάλι η μορφή». Ο Άνθρωπος.

2. «Προβάλλω και από το πεδίο του Νου κυβερνώ». Ο Μυημένος.

 Τα κλειδιά, λοιπόν, αυτής της Πανσελήνου είναι:

σωστή γνώση των Ιδεών, ειλικρινής σπορά στον περίγυρο και πρωτοβουλία δική μας για να φυτρώσουν και να διατηρηθούν αυτές οι Ιδέες.

Οι πλανήτες που εξουσιάζουν το ζώδιο του Κριού είναι :

Α) Εξωτερικός Κυβερνήτης ο Άρης, ο οποίος βρίσκεται κάτω από την επιρροή της 6ης ακτίνος, του Ιδεαλισμού και της Αφοσιώσεως,

Β) εσωτερικός Κυβερνήτης ο Ερμής, στην επιρροή της 4ης ακτίνας, της Αρμονίας μέσω συγκρούσεως και

Γ) ιεραρχικός Κυβερνήτης ο Ουρανός, εξουσιαστής της 7ης ακτίνος, της Ακτίνας της Τελετουργικής τάξεως.

Στο Αρχαιοελληνικό ζωδιακό Πάνθεον όμως, Κυβερνήτης του Κριού θεωρείται η Αθηνά, αποτελώντας Θείο Ζεύγος με τον Ερμή ο οποίος, σαν ψυχοπομπός, κινείται πάντοτε ανάμεσα στο ζώδιο των Ιχθύων και του Κριού, της παλιάς και της νέας ενσαρκώσεως.

Βρέθηκε μία φωτοτυπία στα χέρια μου για την οποία δεν γνωρίζω από πού προέρχεται.

Επειδή, όμως, αντιπροσωπεύει τις έννοιες της Πανσελήνου του Κριού, θα σας την παρουσιάσω, αποποιούμενη, όμως την πατρότητά της. 

«Η Παλλάδα Αθηνά είναι η Θεά της Αλήθειας. Ήταν γνωστά φανερή και έδινε συμβουλές στους ανθρώπους της Λεμουρίας προτού να δημιουργηθεί το πέπλο maya (της πλάνης) μέσω της σκέψης και του αισθήματος. Δεδομένου ότι η maya αυξήθηκε, οι μορφές της έγιναν όλο και περισσότερο δυσδιάκριτες έως ότου δεν μπόρεσαν πλέον να είναι αντιληπτές από τους ανθρώπους. Η μνήμη τους παρέμεινε μόνο στο μύθο και την παράδοση, εκτός από τους κατά καιρούς Αβατάρ και τους Αγγελιαφόρους, οι οποίοι τις επανατροφοδοτούν, γιατί η Αλήθεια, η ίδια έχει παραποιηθεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ποιότητα ή δραστηριότητα μεταξύ των ανθρώπων της Γης. Η Παλλάδα Αθηνά είναι η αντιπρόσωπος της Κοσμικής Αλήθειας στην Γη. Περιβλήθηκε από την Ηλιακή Θεότητα και την Αρετή της Αλήθειας και δέχθηκε την ευθύνη να την στηρίξει για τους ανθρώπους. Ήταν η μεγάλη Ιέρεια, στο ναό της Αλήθειας, στην Ατλαντίδα. Οι άνθρωποι που επιδίωκαν την Αλήθεια και που επιθυμούσαν το διαφωτισμό στην εκπαίδευση, στην επιστήμη, στις κυβερνητικές δραστηριότητες ή οποιαδήποτε ήταν η υπηρεσία τους στις τοποθεσίες τους, έρχονταν σε αυτόν τον ναό, όπου απορροφούσαν την ακτινοβολία από την φλόγα της Αλήθειας. Οι έννοιές της αποσύρθηκαν, όλο και περισσότερο, από την γνώση της ανθρωπότητας όταν οι σκιές του ψεύδους αυξήθηκαν και, στην συνέχεια, ξεχάστηκε εντελώς από τις μάζες. Μετά την καταστροφή της Ατλαντίδας ο Ναός της Αλήθειας μεταφέρθηκε στην Κρήτη, όπου και παραμένει, μέχρι σήμερα, στην αιθερική της ατμόσφαιρα. Η Θεά Αθηνά, σαν Θεά, πλέον, στην συνέχεια, υπήρξε μία από τις πρώτες Κοσμικές, Εστιάδες Παρθένες της πρώτης Περιόδου του Μαντείου των Δελφών, αφιερωμένη να μαγνητίζει την αγνή Αλήθεια. Η έλξη της Αλήθειας, σε κάθε εποχή υπήρξε υπό την έλξη της θεάς Αθηνάς και της Θεάς Εστίας, η οποία ήταν η πρώτη Θεά της Αλήθειας, όπως και από τους εκάστοτε Ηγέτες της Πέμπτης Ακτίνας. Όλοι οι αγγελιαφόροι που δίνουν την Αλήθεια στην ανθρωπότητα είναι κάτω από την ακτινοβολία και την καθοδήγηση της Παλλάδος Αθηνάς. Είναι μέλος της Καρμικής Επιτροπής, θείο Συμπλήρωμα του Αιόλου - πρώην Μεγάλου ηγέτη – και Κοσμικού Αντιπροσώπου του Αγίου Πνεύματος σε όλους τους Πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος, αντιπροσωπεύοντας την Τέταρτη Ακτίνα".
 

Ολοκληρώνοντας το κείμενο, πιθανόν, στον τρόπο αναφοράς των ιδεών του κειμένου, το κείμενο αυτό να ανήκει στον κ. Αναστάσιο Ασημακόπουλο.

Βλέπουμε εδώ ότι η 4η ακτίνα που ανήκει στον Εσωτερικό Κυβερνήτη του Κριού τον Ερμή τοποθετείται και στην Αθηνά Παλλάδα. Η 4η ακτίνα αντιπροσωπεύει την ανακάλυψη της Αρμονίας μέσω των συνεχών δικών μας συγκρούσεως.

Ας ψιθυρίσουμε μετά από αυτές τις σκέψεις την προσευχή μας:

Βοηθείστε μας, να φτιάξουμε μέσα μας, έναν καινούργιο τόπο ενεργειακό, για Νέες, Παγκόσμιες Ιδέες, οραμάτων και σκέψεων, Αγάπης και Υπηρεσίας, τις οποίες θα πρέπει να απλώνουμε, μεταδίδοντάς τις για να μην χάσουμε την Φλόγα τους. Δώστε μας Φώτιση για να διαλέξουμε τον σωστό δρόμο, γιατί η δύναμη της Θελήσεως και της Ανατάσεως του Πνεύματος είναι μία πορεία δύο δρόμων του καλού και του κακού, της δομήσεως και της αποσυνθέσεως, της διατηρήσεως της Δημιουργίας ή της Καταστροφής της. Συγχρονίστε τον παλμό της καρδιάς μας και αξιώστε μας να συγκεντρώσουμε την Αρχαία Σοφία από τον παλμό της Κοσμικής Καρδιάς Σας, για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε στους παλμούς Σας. 

Γένοιτο

Ευγενία

Βιβλιογραφία

«Οι Άθλοι του Ηρακλή» της Αλίκης Α. Μπέιλυ – LUCIS PRESS LIMITED

«Βίβλος Αποκρυφισμού» της Έλενας Μπλαβάτσκυ – Εκδόσεις «Κέδρος»

ΕΠΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ των LIDDEL & SCOTT Εκδόσεις ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ

ΛΕΞΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΤΖ. ΚΟΥΠΕΡ Εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Τα «Φαινόμενα και Διοσημεία» του Αράτου του Σολέως Ευαγγέλου Σπανδάγου – Εκδόσεις «Αίθρα»

Οι «Καταστερισμοί» του Ερατοσθένους του Κυρηναίου – Ευαγγέλου Σπανδάγου –Εκδόσεις Αίθρα

«Κρατύλλος του Πλάτωνος» Εκδότης Χατζόπουλος

Η Συμφωνία του Ζωδιακού - Τορκόμ Σαραϊνταριάν – Εκδόσεις «Πνευματικός Ήλιος»