Πανσέληνος Καρκίνου

«Ούτος δοκεί εν τοις άστροις τεθήναι δι’ Ήραν, ότι μόνος, Ηρακλεί των άλλων συμμαχούντων, ότε την Ύδραν ανήρει, εκ της λίμνης εκπηδήσας έδακεν αυτού τον πόδαν, καθάπερ φησί Πανύασις εν Ηρακλεία. Θυμωθείς δ’ ο Ηρακλής δοκεί τω ποδί συνθλάσαι αυτόν. Όθεν μεγάλης τιμής τετύχηκε καταριθμούμενος εν τοις ιβ΄ζωδίοις. Καλούνται δε τινες αυτών αστέρες Όνοι, ους Διόνυσος ανήγαγεν εις τα άστρα. Έστι δε αυτοίς και Φάτνη παράσημον. Η δε τούτων ιστορία αύτη. Ότε επί Γίγαντας εστρατεύοντο οι Θεοί, λέγεται Διόνυσον και Ήφαιστον και Σατύρους επί όνων πορεύεσθαι. Ούπω δε ορωμένων αυτοίς των Γιγάντων, πλησίον όντες ωγκήθησαν οι όνοι. Οι δε Γίγαντες ακούσαντες της φωνής έφυγον. Διό ετιμήθησαν εν τω Καρκίνω είναι επί δυσμάς. Έχει δε ο Καρκίνος επί του οστράκου αστέρας λαμπρούς β΄. Ούτοι εισίν οι Όνοι. Το δε νεφέλιον εστίν η εν αυτώ ορωμένη Φάτνη, παρ’ η δοκούσιν εστάναι. Έχει δε επί τοις δεξιοίς ποσίν, εφ’ εκατέρω ένα λαμπρόν, επί δε τοις αριστεροίς τους πρώτους β΄ λαμπρούς, και επί του δευτέρου και επί του τρίτου ομοίως επ’ άκρας αυτού τετάρτου. Επί του στόματος και επί της χηλής της δεξιάς γ΄ ομοίως μεγάλους επί της αριστεράς χηλής β΄ οι πάντες ιζ΄». 

«Αυτός (ο Καρκίνος) φαίνεται ότι τοποθετήθηκε μεταξύ των άστρων εξ αιτίας της θεάς Ήρας, διότι μόνον αυτός, ενώ οι άλλοι συμμαχούσαν με τον Ηρακλή, όταν σκότωνε την Ύδρα, αφού ξεπήδησε από την λίμνη, δάγκωσε το πόδι του, όπως λέει ο Πανύασις (1) στην «Ηράκλειά» του. Θύμωσε τότε ο Ηρακλής και τον συνέθλιψε με το πόδι του. Γι’ αυτό έτυχε της μεγάλης τιμής να συμπεριληφθεί μεταξύ των 12 ζωδίων. 

Ονομάζονται δε μερικοί από τους αστέρες αυτούς Όνοι (2), τους οποίους ο θεός Διόνυσος ανέβασε στα άστρα.

Όνοι και Φάτνη

Είναι σε αυτούς σημείο διάκρισης η Φάτνη (2). Η ιστορία τους είναι η επόμενη:

Όταν οι Θεοί εξεστράτευσαν εναντίον των Γιγάντων λέγεται ότι ο θεός Διόνυσος, ο θεός Ήφαιστος και οι Σάτυροι πορεύονταν επάνω σε όνους. Και παρ' όλο που οι Γίγαντες ήταν κοντά τους δεν τους αντιλήφθηκαν οι Θεοί. Γκάριζαν όμως οι όνοι. Οι Γίγαντες μόλις άκουσαν την φωνή έφυγαν. Γι’ αυτό και οι Όνοι τιμήθηκαν και είναι δυτικά του Καρκίνου.

Έχει δε ο Καρκίνος επάνω στο όστρακό του 2 λαμπρούς αστέρες. Αυτοί είναι οι Όνοι. Το νεφέλωμα είναι η Φάτνη που φαίνεται να υπάρχει στον Καρκίνο, δίπλα από την οποία στέκονται οι Όνοι. Έχει στα δεξιά του πόδια ανά έναν λαμπρό αστέρα. Στα αριστερά του δε πόδια, στο πρώτο 2 λαμπρούς, καθώς και στο δεύτερο και στο τρίτο, όμοια και στο άκρο του τετάρτου. Στο στόμα και στο δεξί νύχι 3. Όμοια έχει στο αριστερό νύχι 2 μεγάλους αστέρες. Σύνολο 17».(3)

---

Ο Καρκίνος, σαν ζώδιο, αντιπροσωπεύει τον ενεργητικό, Παρορμητικό Σταυρό, μαζί με τα ζώδια του Ζυγού, του Αιγόκερω και του Κριού. 

Σαν Αστερισμός είναι ο αμυδρότερος όλων των αστερισμών του Ζωδιακού Κύκλου.
Εν τούτοις προξένησε από πολύ παλιά το ενδιαφέρον των μελετητών, γιατί βρίσκεται στην ζώνη μέσα στην οποία κυκλοφορούν οι πλανήτες. Μάλιστα, όταν ο ουρανός είναι αίθριος και δεν υπάρχει φωταύγεια, μπορούμε να δούμε μία υποφώσκουσα κηλίδα η οποία είχε επισημανθεί από την αρχαιότητα και φέρει το όνομα Φάτνη ή Praesaepe (Πραισέπη).
Τον αστερισμό, σύμφωνα με την Μυθολογία μας, όπως διαβάσαμε από τους Καταστερισμούς του Ερατοσθένους, τον καταστέρωσε η θεά  Ήρα, όταν ο Ηρακλής αγωνιζόμενος να φονεύσει την Λερναία Ύδρα τον συνέτριψε με το πέλμα του. 

Άλλη εκδοχή για την ονομασία, Καρκίνος, είναι η οπισθοδρομική κίνηση που κάνει ο Ήλιος, ο οποίος φτάνοντας στο Περιήλιό του, στο Θερινό Ηλιοστάσιο (22 Ιουνίου), στο ακρότατο σημείο του Βορείου Ημισφαιρίου κατέρχεται προς το Νότιο Ημισφαίριό του στο Αφήλιο, στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο (22 Δεκεμβρίου), σαν κάβουρας.
Το δύσκολο γλυφικό του ζωδίου του Καρκίνου, κατ’ άλλους είναι τα λείψανα κάποιας εικόνας κάποιου ζώου, κατ’ άλλους, ίσως, να σχετίζεται με τους δύο αστέρες που βρίσκονται στις δύο πλευρές της Φάτνης και οι οποίοι ονομάζονται Όνοι, σε ενθύμηση των δύο όνων οι οποίοι έλαβαν μέρος στην Γιγαντομαχία υπέρ των Ολυμπίων θεών, στην χερσόνησο της Μακεδονικής Παλλήνης, της αρχαιότερης Φλέγρας.

Μία άλλη εκδοχή για τους δύο Όνους, μυθολογικά, είναι ότι ο θεός Διόνυσος πηγαίνοντας για να συναντήσει τον θεό Δία, κάποτε, εμποδίστηκε από κάποιο έλος δίπλα στο οποίο έβοσκαν δύο Όνοι. Ο ένας από τους δύο ανέλαβε να τον περάσει απέναντι και από τότε «τη συνεργία» του θεού Διός καταστερώθηκαν με την Φάτνη ανάμεσά τους, για να απολαμβάνουν εκεί, αιωνίως, άφθονη τροφή. 

Κατά τους αστρολόγους τα ζώδια του Καρκίνου, του  Σκορπιού και των Ιχθύων σχηματίζουν το Υδάτινο Τρίγωνο. Το ζώδιο του Καρκίνου αποτελούσε πάντοτε «τον οίκο της Σελήνης» σύμφωνα με μία παλαιά δοξασία κατά την οποία η Σελήνη βρισκόταν στην περιοχή του αστερισμού όταν δημιουργήθηκε ο Κόσμος. 

Εθεωρείτο, επίσης, σαν το «Ωροσκόπιο του Κόσμου» επειδή ο Καρκίνος από όλα τα ζώδια βρίσκεται πιο κοντά στο Ζενίθ, όπως ανέφερα πιο πριν. 

Οι αρχαίοι ονόμαζαν τον άξονα των ζωδίων Καρκίνου – Αιγόκερω 

«μοιραίο Καρμικό Άξονα στο κοσμόγραμμα της Ειμαρμένης και του Πεπρωμένου όλων των γήινων ενσαρκώσεων.
( Άξων Ειμαρμένης - Πεπρωμένου /4ος - 10ος οίκος».
 

Από την Ομηρική εποχή ο άξων αυτός είχε αυτήν, ακριβώς, την έννοια. 

Ας πάμε στο Ομηρικό απόσπασμα της Οδύσσειας:
 

Στο τέλος του ταξιδιού του ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη του, μετά από περιπλάνηση δέκα ετών. Ο Όμηρος μάς περιγράφει το λιμάνι της Ιθάκης, με τους παρακάτω στίχους: 

« Ένα λιμάνι βρίσκεται του Φόρκυνα στο Θιάκι, του γέρου του θαλασσινού και δυο προβάλλουν κάβοι, απότομοι, στου λιμανιού γυρμένοι εμπρός το έμπα, που όξω κρατούν των δυνατών ανέμων τ’ άγριο κύμα και μέσα τα καμαρωτά καράβια παν και μένουν στ’ αραξοβόλι σαν ερθούν, χωρίς σκοινιά να δέσουν. Έχει κι ελιά στενόφυλλη στου λιμανιού το βάθος και μια κοντά της θαμπερή σπηλιά γεμάτη χάρες, πανάγιος τόπος των Ξωθιών, που τις καλούν Ναϊάδες. Εκεί κροντήρια βρίσκονται και πέτρινα πιθάρια που πάνε μέσα οι μέλισσες και πλάθουν τις κηρήθρες. Κι έχει πετρένιους αργαλειούς, μεγάλους, που οι Νεράϊδες φαίνουν θαλασσογάλανα πανιά, να βλέπεις θάμα. Τρέχουν αστέρευτες πηγές κι έχει η σπηλιά δυο πόρτες, μια προς το μέρος του βοριά, που κατεβαίνει ο κόσμος, και μια άλλη κατά το νοτιά, για τους θεούς, κι ούτ’ άλλος περνά θνητός, μόν’ των θεών ο δρόμος είναι εκείθε». ( Ν.101-117). 

Τι να υπονοεί ο Όμηρος μιλώντας με τέτοια παράξενα λόγια για το λιμάνι του Φόρκυνα και τις δύο πύλες; 

Ας ασχοληθούμε κατά πρώτον με το λιμάνι, που φέρει το όνομα του Φόρκυνα.
Ποιός είναι ο Φόρκυς; 

Στα Σχόλια του Πρόκλου στον Πλάτωνα έχουμε καθαρή αναφορά για τον Φόρκυνα τον οποίο θέτει στην Τριαδικότητα (Κρόνος – ‘Ρέα – Φόρκυς ). 

«Έτσι θα πούμε ότι ο Φόρκυς είναι επόπτης ολόκληρης της σπερματικής ουσίας και των φυσικών και σπερματικών, θα λέγαμε Λόγων, επειδή φέρει την κύηση και είναι αίτιος γεννήσεως. Γιατί οι Σπερματικοί Λόγοι υπάρχουν σε κάθε στοιχείο και τους εποπτεύουν διαφορετικές τάξεις θεών και δαιμόνων, τις οποίες όλες ο Πλάτων συμπεριέλαβε στον Φόρκυ».(4)

Να, γιατί, λοιπόν, ο Όμηρος βάζει τον Οδυσσέα να φτάνει στο λιμάνι του Φόρκυνα μετά από τα μυητικά του ταξίδια, γιατί, πλέον, έχει γνωρίσει ολόκληρη την Σπερματική Ουσία.

Εάν πάμε, τώρα, αστρολογικά να εξηγήσουμε τις δύο πύλες και να τις κατανοήσουμε, κάτι που, ίσως, φαίνεται δύσκολο στους ιστορικούς, γιατί δεν έχουν ασχοληθεί με το θεματολόγιο της Εσωτερικής Αστρολογίας, και εδώ υπάρχει η δυνατότητα ερμηνείας τους, γιατί στηρίζεται και σε αστρονομικές γνώσεις, επίσης, εκτός από τις αστρολογικές, οι οποίες τις αποσαφηνίζουν. 

Στην εσωτερική αστρολογία, η οποία είναι ένας πολύ σοβαρός κλάδος της αστρολογίας, υπάρχουν όντως δύο πύλες στον ζωδιακό κύκλο.

Θα προσπαθήσω να τις εξηγήσω όσο γίνεται πιο απλά. 

Ο ζωδιακός κύκλος χωρίζεται σύμφωνα με την ώρα γεννήσεως, που όπως γνωρίζετε, μάς βοηθάει να βρούμε τον Ωροσκόπο μας, σε 12 οίκους, που είναι εντελώς διαφορετικοί από τα ζώδια. 

Οι οίκοι που φέρουν τους αριθμούς 1,2,3,4,5,6 περιλαμβάνουν νοητά μέσα τους το σημείο του τέλους σε μοίρες, του Τροπικού του Καρκίνου, που βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο, στην απομάκρυνση από την εκλειπτική του Ζωδιακού κύκλου, 23 μοίρες και 27΄ λεπτά, (ο ζωδιακός Κύκλος σχηματίζει με τον Ισημερινό γωνία κλίσεως 23 μοιρών και 09΄λεπτών και αυτό έχει σαν συνέπεια τις διαφορετικές εποχές του έτους) και γιατί το τέταρτο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου είναι ο Καρκίνος.
Έτσι ο 4ος οίκος είναι ταυτόσημος με την γραμμή του Τροπικού του Καρκίνου, στις ζώνες της Γης. Αυτός είναι ο λόγος που το ημισφαίριο αυτό του κοσμογράμματος, ονομάζεται βόρειο ημισφαίριο. 

Οι οίκοι που φέρουν τους αριθμούς 7,8,9,10,11,12 περιλαμβάνουν νοητά μέσα τους το σημείο του τέλους, σε μοίρες, του Τροπικού του Αιγόκερω, που βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο. Βρίσκεται και αυτό 23 μοίρες και 09΄λεπτά σε γεωγραφικό πλάτος, νότια . Γι’ αυτό το ημισφαίριο αυτό, στο κοσμόγραμμα, λέγεται νότιο. Ο Αιγόκερως είναι το δέκατο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου και ο 10ος οίκος είναι αντίστοιχος με το ζώδιο του Αιγόκερω. 

Στην εσωτερική Αστρολογία, η μηδενική μοίρα του Καρκίνου είναι η μοίρα από την οποία ενσαρκώνονται οι ψυχές στον κόσμο μας, η μοίρα της υλοποίησης του πνεύματος, είναι το σημείο που ο Ήλιος ευρισκόμενος στην τριακοστή μοίρα των Διδύμων, έχει την αντισκιά του, στην ίδια ζωδιακή μοίρα, δηλαδή στην μηδενική μοίρα του Καρκίνου, σε πλήρη ταύτιση. Δηλαδή ο Ήλιος στο συγκεκριμένο σημείο δεν έχει σκιά. Σωστά, λοιπόν, ο Όμηρος την βόρεια πύλη την θεωρεί τόσο σημαντική και την ονομάζει πύλη ανθρώπων, ενώ την νότια, που αντιστοιχεί με την τριακοστή μοίρα του Τοξότη και ταυτόχρονα η αντισκιά της βρίσκεται στην ίδια μηδενική μοίρα του Αιγόκερω την τοποθετεί στην ζωδιακή πύλη από την οποία εξέρχονται οι ψυχές, στην μοίρα της ιεροποίησης της ύλης και την αποκαλεί πύλη των θεών γιατί και εδώ, συμβαίνει το ίδιο με τον Ήλιο. 

Στην πρώτη μας ανθρώπινη ενσάρκωση περάσαμε μέσα από αυτήν την Πύλη και από τότε περνάμε πολλές ενσαρκώσεις μέσα από όλα τα ζώδια για να συνειδητοποιήσουμε όλες τις ποιότητες και μέσω των πολλαπλών ενσαρκώσεων ή της εξελικτικής αλυσίδας του DNA να ανελιχθούμε την κλίμακα προς την Γνώση και την Σοφία.
 

Οι δύο αυτές πύλες είναι τα Σημεία της Θερινής (22 Ιουνίου, η μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας) Τροπής, του Θερινού Ηλιοστασίου – Καρκίνος, και της Χειμερινής (22 Δεκεμβρίου, η μεγαλύτερη διάρκεια της νύχτας) Τροπής, του Χειμερινού Ηλιοστασίου – Αιγόκερως.
 

Ο Καρκίνος είναι το σπίτι της Θείας Μητέρας, είναι το σπίτι μας, είναι το εσωτερικό μας σπίτι, είναι ο φωτεινός ναός μέσα στον οποίο κατοικούμε. 

Τον κυβερνά η Σελήνη, σαν Εξωτερικός Κυβερνήτης και 4η ακτίνα, που μας καλεί να μοχθήσουμε και μας βοηθά να εναρμονιζόμαστε και να συσχετίζουμε τις ενέργειές μας. Αντιπροσωπεύει, στην Εσωτερική Αστρολογία, την ψυχή που εγκλωβίστηκε στην ύλη. 

Εσωτερικός κυβερνήτης του Καρκίνου και Ιεραρχικός είναι ο πλανήτης Ποσειδών, που αντιπροσωπεύει την 6η ακτίνα. Η 6η ακτίνα μάς βοηθάει να κατασκευάσουμε το σπίτι μας. Δύο από τα ονόματά της είναι «Αυτός που συντρίβει τους Λίθους» και «Αυτός που οδηγεί στο Δώδεκα». Αυτό μπορεί, άνετα, να στηριχθεί φιλοσοφικά αλλά δεν μπορεί να συμπεριληφθεί η ανάλυσή του αυτή σε αυτό το άρθρο. 

 Ο άθλος του Ηρακλέους που αντιπροσωπεύει την Πανσέληνο του Καρκίνου είναι: «Το ελάφι της Θεάς Αρτέμιδος». 

Αφού ο Ηρακλής σκότωσε την Λερναία Ύδρα, παρουσιάσθηκε στον μοχθηρό Ευρυσθέα για να αναλάβει την επόμενη "αποστολή εξιλέωσης". Βλέποντάς τον ζωντανό, ο Ευρυσθέας σοκαρίσθηκε! Όταν συνήλθε, του ανέθεσε την επόμενη αποστολή: να του φέρει την Κερυνίτιδα Έλαφο. Προσδοκούσε ότι η ελαφίνα θα σκότωνε τον Ηρακλή -ακόμη όμως και εάν ο ήρωας πετύχαινε τον σκοπό του, η θεά Άρτεμις θα εξοργιζόταν και θα τον σαΐτευε! 

Ο Ηρακλής ανέλαβε την αποστολή, κατευθύνθηκε προς το βουνό που κατοικούσε το ζώο και το αναγνώρισε από την λάμψη των κεράτων του. Ξέροντας ότι δεν θα μπορούσε να το προλάβει στο τρέξιμο, ούτε να το ακινητοποιήσει με τα όπλα του, αφού η ελαφίνα έτρεχε γρηγορότερα και από βέλος, αποφάσισε να το εξαντλήσει. Όταν η ελαφίνα τον είδε, άρχισε να τρέχει προς τον βορρά και ο Ηρακλής ακολουθούσε ξοπίσω της. Ένα χρόνο κράτησε η καταδίωξη περνώντας μέσα από τα εδάφη των Ελλήνων, των Θρακών και των Σκυθών, έφθασαν στην γη των Υπερβορείων. Εκεί το ελάφι, εξουθενωμένο από το τρέξιμο, σταμάτησε για να πιει νερό. Ο Ηρακλής άδραξε την ευκαιρία και το ακινητοποίησε. 

Όταν η θεά Άρτεμις έμαθε τί έγινε, εξοργίσθηκε και φώναξε τον αδελφό της θεό Απόλλωνα να την βοηθήσει με τις σαΐτες του. 

Καθώς λοιπόν ο Ηρακλής επέστρεφε στην Ελλάδα, εμφανίσθηκαν μπροστά του για να τον τιμωρήσουν. 

Ο Ηρακλής της ζήτησε συγχώρεση, εξηγώντας της τον λόγο της πράξης του και δεσμευόμενος ότι μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του θα επέστρεφε το ελάφι στην προστάτιδα θεά του. 

Πηγαίνοντας προς το παλάτι του Ευρυσθέα, έμαθε ότι ο βασιλιάς προόριζε το ελάφι για τον ζωολογικό του κήπο και σκέφθηκε ένα τέχνασμα: Κάλεσε τον Ευρυσθέα να βγει έξω από το παλάτι ώστε να παραλάβει ο ίδιος το ελάφι. Βλέποντάς τον ο Ευρυσθέας τον συνεχάρει για την επιτυχία του όταν όμως άπλωσε τα χέρια του για να το πάρει, ο ήρωας πήρε τα χέρια του από το ζώο και αυτό ταχύτατα έτρεξε προς την θεά  Αρτέμιδα. 

Έτσι εκπλήρωσε τόσο την αποστολή του να φέρει την Κερυνίτιδα Έλαφο στον Ευρυσθέα, όσο και την υπόσχεσή του στην Αρτέμιδα ότι θα την επέστρεφε.  

 

Οι τελετουργίες του Καρκίνου τελούνταν στην Έφεσο,όπου λατρευόταν η πολύστηθη θεά Άρτεμις, η Εφεσεία.

Η Πανσέληνος αυτή θα λάβει χώραν στις 13   Ιουλίου στις 21:39 μ.μ., ώρα Ελλάδος. Θα βρίσκεται ζωδιακά, την ώρα της πλήρους φώτισής της, στις 21 μοίρες και 21΄ πρώτα λεπτά του ζωδίου του Αιγόκερω, στον ελληνικό ουρανό μας.

 

Ας ψελλίσουμε, μετά από όλα αυτά, την Προσευχή μας:

Ήρθα στο Γήινο Σπίτι μου. Ο δρόμος είναι γνωστός, αλλά και άγνωστος. Γνωστός γι’ αυτά που έχω φέρει εγώ, σαν ψυχή, και έχω πάρει από τους προγόνους μου, μέσω κληρονομικότητας και άγνωστος γι’ αυτά που πρόκειται να δημιουργήσω στο νέο μου, γήινο επίπεδο. Ας με βοηθήσετε να τελειώσω, όσο καλλίτερα γίνεται, τις οφειλές μου και τις οφειλές των άλλων προς το πρόσωπό μου και ας δημιουργήσω νέες παρακαταθήκες Φωτεινές και ποτισμένες με Αγάπη για να απολαύσω τους καρπούς των ενεργειών μου, κοντά Σας.

 Γένοιτο 

                                                                                   Ευγενία 

Παραπομπές

(1) Πανύασις

Επικός ποιητής από την Αλικαρνασσό (5ος αι. π.Χ.). Θείος του ιστορικού Ηροδότου, γύρω στο 454 π.Χ. καταδικάστηκε σε θάνατο από τον τύραννο Λύγδαμη, γιατί είχε πάρει μέρος σε επανάσταση εναντίον του. Το πιο γνωστό από τα ποιητικά του έργα τιτλοφορείται Ηράκλεια ή Ηρακλειάς και είχε για θέμα τους άθλους του Ηρακλέους. Επίσης, έχει εξιστορήσει τα έργα του βασιλιά της Αθήνας Κόδρου, του Νηλέα και την ίδρυση των ιωνικών αποικιών σε  ένα άλλο έργο, που έφερε τον τίτλο Ιωνικά. Τα έργα του γνώρισαν μεγάλη απήχηση, και τα θαύμαζαν πολύ οι γραμματικοί της Αλεξάνδρειας, οι οποίοι τον κατέτασσαν στους πέντε καλύτερους επικούς ποιητές της αρχαιότητας, μαζί με τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Πείσανδρο και τον Αντίμαχο. Ελάχιστα αποσπάσματα έργων του σώζονται.

(2) Πρόκειται για τους δύο αστέρες Βόρειο 'Ονο (γ΄ Καρκίνου) και Νότιο Όνο (δ΄Καρκίνου) μεταξὺ των οποίων βρίσκεται το αστρικὸ σμήνος της Φάτνης (Μ44).
Ο Άρατος όπως  και ο Ίππαρχος την αποκαλούσαν νεφελώδες άστρον. Ο Πτολεμαίος (250 έτη μετά τον Ἵππαρχον) την περιγράφει  στην "Αλμαγέστη" του σαν νεφέλωμα στο στήθος του Καρκίνου. Με το όνομα Φάτνη την αναφέρει για πρώτη φορά ο  Ηφαιστίων ο Θηβαίος.

(3) Καταστερισμοί του Ερατοσθένους του Κυρηναίου – Ευαγγέλου Σπανδάγου – Εκδόσεις Αίθρα

(4) (188 1 – 30)