Παρουσίαση Θεωρίας Ηλιακών Πυλών στη Γη και Πλανητικών επιρροών 1

Μέρος 1

 

« ... ἡ αὐτὴ δέ τις ἐνέργεια κοινῶς αὐθαίρετος ἐλλάμπουσα τοῦ θείου πυρὸς αὐτόκλητός τε καὶ αὐτενεργὸς δι’ ὅλων ὡσαύτως ἐνεργεῖ τῶν μεταδιδόντων ὁμοῦ καὶ τῶν μεταλαμβάνειν αὐτῆς δυναμένων»(1). 

Δηλαδή: «... αλλά η ίδια η ενέργεια του Θείου Πυρός, η οποία λάμπει αυτεξούσια κατά κοινό τρόπο, ενεργεί αυτόκλητη και αυτενεργή σε όλα ομοίως, σε όσα τη μεταδίδουν και σε όσα δύνανται να μεταλάβουν αυτής».

 «Κατά τη διάρκεια του χρόνου που θα διαβάζουμε αυτό το άρθρο, κάτι θα συμβεί ψηλά, πάνω από εμάς, το οποίο μέχρι πρόσφατα πολλοί επιστήμονες αμφισβητούσαν. 

Μία μαγνητική πύλη θ’ ανοίξει συνδέοντας τη Γη με τον Ήλιο 93 εκατομμύρια μίλια μακριά. Τόνοι σωματιδίων υψηλής ενέργειας θα περάσουν πριν αυτή κλείσει και εμείς ίσως δεν έχουμε, ακόμη τελειώσει την ανάγνωσή του!»(2)

 Κάθε οκτώ λεπτά, ένα φαινόμενο το οποίο οι επιστήμονες δεν πίστευαν ότι συμβαίνει εκτυλίσσεται στον ουρανό. Μια μαγνητική πύλη μήκους 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων ανοίγει ανάμεσα στον Ήλιο και τη Γη και αφήνει να περάσουν τόνοι ηλιακών σωματιδίων υψηλής ενέργειας. Το φαινόμενο ονομάζεται «συμβάν μεταβίβασης μαγνητικής ροής» (Flux Transfer Event - FTE) εξηγεί ο φυσικός Ντέιβιντ Σίμπεκ (David Sibeck) (3) του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA και όπως δηλώνει:

«Πριν από δέκα χρόνια ήμουν σίγουρος ότι δεν υπάρχει, τώρα όμως τα πειστήρια είναι αδιάσειστα». 

Το ίδιο δήλωναν και οι πρόγονοί μας 2300 χρόνια πριν! 

«... ταῖς ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανὸς Οὔλυμπός τε,

 ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος ἠδ’ἐπιθεῖναι»(4). 

Δηλαδή: «... σε αυτές (στις Ώρες) έχει παραδοθεί ο μεγάλος ουρανός και ο Όλυμπος, ν’ ανοίγουν ή να κλείνουν το πυκνό νέφος». 

Η ομάδα του Σίμπεκ ανέφερε, σε συνέδριο Φυσικής Πλάσματος στην Αλαμπάμα το 2008, ότι τα FTE όχι μόνο συμβαίνουν αλλά είναι και δύο φορές συχνότερα απ’ ό,τι υποψιάζονταν οι αστροφυσικοί. Οι επιστήμονες γνώριζαν εδώ και καιρό ότι η Γη και ο Ήλιος πρέπει να συνδέονται με κάποιον τρόπο. Η μαγνητόσφαιρα της Γης (η μαγνητική “φούσκα” που περιβάλλει τον πλανήτη μας) είναι γεμάτη με σωματίδια του ηλιακού ανέμου τα οποία διαπερνούν τις μαγνητικές «ασπίδες» της Γης. Εισέρχονται ακολουθώντας τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου οι οποίες μπορούν να ανιχνευθούν από την επιφάνεια του πλανήτη μας μέχρι την ατμόσφαιρα του Ήλιου. Οι επιστήμονες πίστευαν ότι η σύνδεση Γης - Ήλιου ήταν μόνιμη αλλά τώρα πια, σύμφωνα με τον Σίμπεκ, γίνεται αντιληπτό ότι η αλληλεπίδραση συχνά είναι σύντομη και πολύ δυναμική. Ποιος, όμως, είναι ο μηχανισμός των FTE; Η πλευρά της Γης που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή εκτεθειμένη στον Ήλιο πιέζει το μαγνητικό της πεδίο πάνω στο μαγνητικό πεδίο του Ήλιου. Κάθε οκτώ περίπου λεπτά, τα δύο πεδία για λίγο χρόνο συγχωνεύονται ή «επανασυνδέονται», σχηματίζοντας ένα είδος πύλης μέσω της οποίας είναι δυνατή η ροή των σωματιδίων. Η πύλη έχει τη μορφή ενός νοητού κυλίνδρου με πλάτος περίπου όσο η Γη. 

  Προσομοίωση από το πρόγραμμα THEMIS καταιγίδας, στις 23 Μαρτίου 2007 

Τα τέσσερα διαστημικά σκάφη Cluster του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και τα πέντε σκάφη Themis της NASA έχουν πετάξει μέσα και γύρω από αυτούς τους κυλίνδρους, μετρώντας τις διαστάσεις τους και ανιχνεύοντας τη ροή των σωματιδίων που κυλoύν στο εσωτερικό τους. Σύμφωνα με τις έρευνες, οι κυλινδρικές μαγνητικές πύλες τείνουν να σχηματίζονται πάνω από τον ισημερινό της Γης και μετά να μετακινούνται προς τους πόλους (στο Βόρειο Πόλο το Δεκέμβριο και στο Νότιο τον Ιούλιο).

 Το φαινόμενο Μεταβίβασης Μαγνητικής Ροής (Flux Transfer Event - FTE), τεκμηριώνει τη θεωρία του Δρ. Πέρσι Σεϊμούρ (Percy Seymour) -του «Μάγου του Μαγνητισμού» όπως τον αποκαλούν - μία επιστημονική θεωρία των αστρικών επιδράσεων, στην οποία το ηλιακό σύστημα περιγράφεται σαν ένα δαιδαλώδες πλέγμα πλανητικών πεδίων και συντονισμών. 

Ο Δρ. Πέρσι Σεϊμούρ, Αστρονόμος και Αστροφυσικός, εξειδικεύεται στη μελέτη των μαγνητικών πεδίων που υφαίνονται στο γαλαξία μας και το βιβλίο του «Κοσμικός Μαγνητισμός» έχει κερδίσει ακαδημαϊκή αναγνώριση. Ως Διευθυντής του Πλανηταρίου William Day και κύριος λέκτορας της Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ της Αγγλίας διδάσκει σε ταλαντούχους τελειόφοιτους μαθητές και διεξάγει συνεχείς έρευνες στην Αστρονομία. Είναι μέλος του Ινστιτούτου Φυσικής και μέλος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας. Αν και Αστροφυσικός, με αξιοσέβαστη θέση όπως προανέφερα στον τομέα του Κοσμικού Μαγνητισμού προσπάθησε να λύσει το μυστήριο της επιρροής των Πλανητών στη ζωή μας μετά από μία συνέντευξη που του ζήτησε το BBC, το καλοκαίρι του 1984, σχετικά με την Αστρολογία. 
 

[1] Ιάμβλιχος, Περί Θεουργίας - 185 / 7-10» Eκδόσεις Ιδεοθέατρον.

[2] NASA SCIENCE, Science News, 30 Οκτωβρίου 2008: Magnetic Portals Connect Earth to the Sun.

[3] Ο Dr. David Sibeck έχει εργασθεί στο Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory (1985-2002), στο Διοικητικό κέντρο επιχειρήσεων της NASA (2003-2004) και στο τμήμα της GSFC από το 2005 μέχρι σήμερα. Έχει συγγράψει ή έχει συνεργαστεί σε πάνω από 175 επιστημονικά άρθρα στη Φυσική της  σύνδεσης Ηλίου και Ηλιακού συστήματος. Συμμετέχοντας στην επιστημονική αποστολή THEMIS, πρωτοστάτησε στο πρόγραμμα που επονομάσθηκε Ζώντας με ένα Αστέρι (LWS Geospace) της NASA. Βραβεύθηκε από την Αμερικανική Γεωφυσική Ένωση MacElwane το 1992 και είναι συνεργάτης της. Είναι συντάκτης των Geophysical Research Letters, συντονιστής των δράσεων του ιδρύματος National Science Foundation’s Global Interaction.

 [4] Πρόκλος, Εις Πλάτωνος Τίμαιον,  30a (τόμ. α΄, σελ. 396 29 Diehl), στο Ορφικά, 3^ος τόμος, σελ. 266, εκδ. Κάκτος.